Vertaling van "nicht nochmals in einer anderen meldeposition derselben " (Duits → Nederlands) :

Daher wird ein Kredit, der in einer der Meldepositionen in Tabelle 2 (außer Meldepositionen 33 bis 35) bzw. in Tabelle 3 bzw. Tabelle 5 bzw. Tabelle 6 gemeldet ist, nicht nochmals in einer anderen Meldeposition derselben Tabelle gemeldet, außer bei Krediten, die in den Meldepositionen 33 bis 35 gemeldet werden; diese sind auch in den Meldepositionen 20 bis 22 zu melden.
Daarom wordt een onder enige post in tabel 2 (behoudens de indicatoren 33, 34 en 35) en/of in tabel 3 en/of tabel 5 en/of tabel 6 gerapporteerde lening niet opnieuw gerapporteerd onder een andere post in dezelfde tabel, behoudens voor de in de indicatoren 33, 34 en 35 gerapporteerde leningen, die eveneens dienen gerapporteerd te worden onder de indicatoren 20, 21 en 22.

« Verstoßen die Artikel 21 § 1 und 30 des Dekrets vom 16. Januar 2004 über die Bestattungen und Grabstätten und/oder Artikel 22 § 1 des Gesetzes vom 20. Juli 1971 über die Bestattungen und Grabstätten, ersetzt durch das Gesetz vom 20. September 1998, gegen die durch die Verfassung oder kraft derselben zur Bestimmung der jeweiligen Zuständigkeiten von Staat, Gemeinschaften und Regionen festgelegten Vorschriften und den Verhältnismäßigkeitsgrundsatz, oder gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, dahin ausgelegt, dass Gemeinden aus einer Region die Honorare des beauftragten Arztes nicht erstattet bekommen, wenn dieser den auf ihrem Gebiet eingetretenen Tod einer Person mit Wohnsitz in einer anderen Region feststellt?
« Schenden de artikelen 21, § 1 en 30 van het decreet van 16 januari 2004 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging (B.S. 10 februari 2004) en/of artikel 22, § 1, van de wet van 20 juli 1971 op de begraafplaatsen en lijkbezorging (B.S. 3 augustus 1971) zoals vervangen bij wet van 20 september 1998 (B.S. 28 oktober 1998) de regels die door of krachtens de Grondwet zijn vastgesteld voor het bepalen van de onderscheiden bevoegdheden van de Staat, de gemeenschappen en de gewesten en het evenredigheidsbeginsel, of de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat gemeenten uit een gewest de honoraria van de aangestelde geneesheer niet terugbetaald krijgen wanneer deze het overlijden op hun grondgebied vaststelt van een persoon die in een ander gewest is gedomicilieerd ?

- Dahin ausgelegt, dass in dem Fall, dass der Tod einer Person in einer anderen Region als derjenigen, in der sie wohnhaft ist, eintritt, die Honorare und Kosten des von einem Standesbeamten beauftragten vereidigten Arztes nicht zu Lasten der Gemeindeverwaltung der Gemeinde der Flämischen Region, in der der Verstorbene in dem Bevölkerungsregister, dem Fremdenregister oder dem Warteregister eingetragen ist, gehen, verstoßen Artikel 21 § 1 Absatz 3 des Dekrets der Flämischen Region vom 16. Januar 2004 über die Bestattungen und Grabstätten und Artikel 22 § 1 Absatz 3 des Gesetzes vom 20. Juli 1971 über die Bestattungen und Grabstätten, so wie er in der Region Brüssel-Hauptstadt anwendbar ist, gegen die durch die Verfassung oder kraft derselben zur Bestimmung der jeweiligen Zuständigkeiten von Staat, Gemeinschaften und Regionen festgelegten Vorschriften.
- In de interpretatie dat in geval van een overlijden van een persoon in een ander gewest dan waar hij gedomicilieerd is het ereloon en de kosten van de door een ambtenaar van de burgerlijke stand aangestelde beëdigde geneesheer niet ten laste vallen van het gemeentebestuur van de gemeente van het Vlaamse Gewest waar de overledene in het bevolkingsregister, het vreemdelingenregister of het wachtregister is ingeschreven, schenden artikel 21, § 1, derde lid, van het decreet van het Vlaamse Gewest van 16 januari 2004 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging en artikel 22, § 1, derde lid, van de wet van 20 juli 1971 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging, zoals van toepassing in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, de regels die door of krachtens de Grondwet zijn vastgesteld voor het bepalen van de onderscheiden bevoegdheden van de Staat, de gemeenschappen en de gewesten.

Verstößt Artikel 577-2 des Zivilgesetzbuches, insbesondere die §§ 3 und 5 - so wie diese Bestimmung (in ihrem heutigen und damaligen Kontext) seit dem 1. September 2005 anwendbar ist -, insofern er bestimmt oder dahin ausgelegt wird, dass der Miteigentümer, der alleine das ungeteilte Gut gebraucht und den ausschließlichen Nutzen davon gehabt hat, dem anderen Miteigentümer eine Entschädigung im Verhältnis zu seinem Anteil am Ertragswert dieses Gutes schuldet, auch wenn der erstgenannte Miteigentümer keine Schuld daran hat, dass der andere Miteigentümer sein Recht auf Gebrauch und Nutzen nicht in natura ausgeübt hat, und selbst wenn der andere Miteigentümer sich aus freiem Willen weigert, sein Recht auf Gebrauch und Nutzen in natura auszuüben, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 16 der Verfassung und Artikel 1 des (ersten) Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention sowie Artikel 14 derselben Konvention, indem eine Entschädigungspflicht in einer ähnlichen Situation (d.h. keine Schuld der einen Partei am fehlenden Nutzen in natura der anderen Partei) nicht zwischen Mitmietern einer gemeinschaftlich gemieteten Sache, Mitnießbrauchern einer gemeinschaftlichen in Nießbrauch befindlichen Sache, Miterbpächtern, Mitinhabern eines Erbbaurechts und Mitinhabern eines Nutzungs- und Bewohnungsrechts) gilt und somit ohne vernünftige Rechtfertigung eine unterschiedliche Behandlung aufrechterhalten wird?
Schendt artikel 577-2 van het Burgerlijk Wetboek, inzonderheid de §§ 3 en 5, zoals deze bepaling (in haar huidige en toenmalige context) van toepassing is sinds 1 september 2005, in zoverre het bepaalt of in die zin geïnterpreteerd wordt dat de deelgenoot die alleen het onverdeeld goed heeft gebruikt en het exclusief genot ervan heeft gehad, een vergoeding verschuldigd is aan de andere deelgenoot in verhouding tot hun aandeel in de opbrengstwaarde van dit goed, ook wanneer de eerstgenoemde deelgenoot geen schuld heeft aan de omstandigheid dat de andere deelgenoot zijn recht op genot en gebruik niet in natura heeft uitgeoefend, en zelfs wanneer de andere deelgenoot vrijwillig weigert zijn recht op genot en gebruik in natura uit te oefenen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, op zichzelf genomen of genomen in samenhang met artikel 16 van de Grondwet en artikel 1 van het (Eerste) Aanvullend Protocol bij het EVRM en artikel 14 van hetzelfde Verdrag, nu een vergoedingsplicht in een gelijkaardige situatie (nl. geen schuld van de ene partij aan het gebrek aan genot in natura door de andere) niet geldt tussen medehuurders van een gemeenschappelijk gehuurde zaak, medevruchtgebruikers van een gemeenschappelijk in vruchtgebruik zijnde zaak, mede-erfpachters, medehouders van een recht van opstal en medetitularissen van het recht van gebruik en bewoning, en er dus zonder redelijke verantwoording een onderscheiden behandeling wordt gehandhaafd ?

« Verstößt Artikel 6 Absatz 1 Nr. 1 des Gesetzes vom 10. April 1990 zur Regelung der privaten und besonderen Sicherheit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung sowie gegen den allgemeinen Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung, indem er vorsieht, dass einer Person, die zu einer Gefängnisstrafe gleich welcher Dauer wegen einer Straftat der vorsätzlichen Körperverletzung verurteilt worden ist, nicht die Identifizierungskarte einer Wachperson ausgestellt werden darf, während dies nicht der Fall ist, wenn eine Person zu einer Gefängnisstrafe von weniger als sechs Monaten wegen einer anderen Straftat - mit Ausnahme derjenigen, die in derselben Bestimmung spezifisch erwähnt sind - verurteilt worden ist?
« Schendt artikel 6, eerste lid, 1°, van de wet van 10 april 1990 betreffende de private en bijzondere veiligheid de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, alsook het algemeen beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, in zoverre het bepaalt dat aan een persoon die is veroordeeld tot een gevangenisstraf, ongeacht de duur ervan, wegens opzettelijke slagen en verwondingen, geen identificatiekaart van bewakingsagent mag worden uitgereikt, terwijl dat niet het geval is indien een persoon is veroordeeld tot een gevangenisstraf van minder dan zes maanden wegens enig ander misdrijf, met uitzondering van die welke specifiek door dezelfde bepaling worden beoogd ?

Mit der ersten Vorabentscheidungsfrage wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit von Artikel 6 § 2 des Gesetzes vom 22. März 2001 mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung befragt, weil dadurch die Empfänger einer Einkommensgarantie für Betagte, denen das Teilen ihres Hauptwohnortes mit einer oder mehreren Personen - andere als diejenigen, für die in derselben Bestimmung vorgesehen ist, dass nicht davon ausgegangen wird, dass sie den Hauptwohnort teilen - keinen wirtschaftlichen Vorteil biete, auf die gleiche Weise behandelt würden wie die Empfänger, für die das Teilen ihres Hauptwohnortes mit einer anderen Person wohl einen wirtschaftlichen Vorteil biete.
Met de eerste prejudiciële vraag wordt het Hof ondervraagd over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 6, § 2, van de wet van 22 maart 2001, doordat het de rechthebbenden op een inkomensgarantie voor ouderen voor wie het delen van hun hoofdverblijfplaats met één of meer personen - andere dan die voor wie dezelfde bepaling erin voorziet dat zij niet worden geacht de hoofdverblijfplaats te delen - geen economisch voordeel oplevert, op dezelfde wijze behandelt als de rechthebbenden voor wie het delen van hun hoofdverblijfplaats met een andere persoon wel een economisch voordeel oplevert.

« Verstösst Artikel 6 Absatz 1 Nr. 1 des Gesetzes vom 10. April 1990 zur Regelung der privaten und besonderen Sicherheit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung sowie gegen den allgemeinen Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung, indem er vorsieht, dass einer Person, die zu einer Gefängnisstrafe gleich welcher Dauer wegen einer Straftat der vorsätzlichen Körperverletzung verurteilt worden ist, nicht die Identifizierungskarte einer Wachperson ausgestellt werden darf, während dies nicht der Fall ist, wenn eine Person zu einer Gefängnisstrafe von weniger als sechs Monaten wegen einer anderen Straftat - mit Ausnahme derjenigen, die in derselben Bestimmung spezifisch erwähnt sind - verurteilt worden ist?
« Schendt artikel 6, eerste lid, 1°, van de wet van 10 april 1990 betreffende de private en bijzondere veiligheid de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, alsook het algemeen beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, in zoverre het bepaalt dat aan een persoon die is veroordeeld tot een gevangenisstraf, ongeacht de duur ervan, wegens opzettelijke slagen en verwondingen, geen identificatiekaart van bewakingsagent mag worden uitgereikt, terwijl dat niet het geval is indien een persoon is veroordeeld tot een gevangenisstraf van minder dan zes maanden wegens enig ander misdrijf, met uitzondering van die welke specifiek door dezelfde bepaling worden beoogd ?

darf die Prüfbehörde nicht Teil derselben Einrichtung sein wie die zuständige Behörde, es sei denn, ihre Unabhängigkeit in Bezug auf Prüfungen ist gewährleistet und sie erstattet einer anderen Stelle außerhalb der Einrichtung, zu der sie und die zuständige Behörde gehören, Bericht.
maakt de auditinstantie geen deel uit van hetzelfde orgaan als de verantwoordelijke instantie, behalve wanneer haar auditonafhankelijkheid is gewaarborgd en zij ook rapporteert aan een ander orgaan, buiten het orgaan waarvan zij en de verantwoordelijke instantie deel uitmaken.

(2) Diesem Kapitel steht nicht entgegen, dass ein Arbeitgeber Personen, welche die Altersgrenze für die Gewährung einer Rente aus einem betrieblichen System der sozialen Sicherheit, jedoch noch nicht die Altersgrenze für die Gewährung einer gesetzlichen Rente erreicht haben, eine Zusatzrente gewährt, damit der Betrag der gesamten Leistungen dem Betrag entspricht oder nahe kommt, der Personen des anderen Geschlechts in derselben Lage, die bereits das gesetzliche Rentenalter erreicht haben, gewährt wird, bis die Bezieher der Zusatzrente das gesetzliche Rentenalter erreicht haben.
2. Het bepaalde in dit hoofdstuk belet niet dat een werkgever aan personen die reeds de pensioengerechtigde leeftijd voor toekenning van een pensioen uit hoofde van een ondernemings- of sectoriële regeling hebben bereikt, maar die nog niet de pensioengerechtigde leeftijd voor toekenning van een ouderdomspensioen uit hoofde van een wettelijke regeling inzake sociale zekerheid hebben bereikt, een aanvullend pensioenbedrag toekent dat tot doel heeft het bedrag van de prestaties in hun geheel gelijk te trekken tot of aan te passen aan het bedrag dat wordt uitgekeerd aan personen van het andere geslacht die in dezelfde situatie verkeren en die reeds de wettelijke pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, totdat de ontvangers van het aanvullend pensioenbedrag de wettelijke pensioengerechtigde leeftijd bereiken.

34 Es lässt sich nämlich nicht ausschließen, dass der Durchschnittsverbraucher, der es gewohnt ist, verschiedene Waren unterschiedlicher Unternehmen in derselben Art von Verpackung zu sehen, die Verwendung dieser Art von Verpackung durch ein Unternehmen für die Vermarktung einer bestimmten Ware als solche nicht auf Anhieb als Herkunftshinweis auffasst, selbst wenn diese Ware von Wettbewerbern dieses Unternehmens in anderen Arten von Verpackungen vermarktet wird.
34 Het valt immers niet uit te sluiten dat de gemiddelde consument, die gewend is om verschillende waren van onderscheiden ondernemingen in eenzelfde type van verpakking aan te treffen, het gebruik van dit type van verpakking door een onderneming voor de verkoop van een bepaalde waar niet meteen zal opvatten als een herkomstaanduiding op zich, zelfs indien de concurrenten van die onderneming deze waar in een andere verpakkingsvorm verkopen.