Traduction de «müsse geurteilt werden » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

der normale Zollsatz muss wiederhergestellt werden
het normale tarief moet weer worden ingesteld

Betrag,der ausgebucht werden muss
bedrag,dat nog niet is afgeboekt

Betrag,der berichtigt werden muss
bedrag dat nog niet is gecorrigeerd

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Im Anschluss an diese Feststellung wurde die Bedingung, dass « über alle anderen Klagegründe » in der Zwischenentscheidung geurteilt werden muss, nunmehr ausdrücklich in Artikel 34 § 3 Absatz 2 des Dekrets vom 4. April 2014 aufgenommen.
Ingevolge die vaststelling is de voorwaarde dat « alle overige middelen » moeten worden beslecht in de tussenuitspraak, thans uitdrukkelijk opgenomen in artikel 34, § 3, tweede lid, van het decreet van 4 april 2014.

In der Regel wird die Aussetzung der Verkündung einer Verurteilung durch die erkennenden Gerichte angeordnet, da über die Strafverfolgung geurteilt werden muss, indem die Taten für erwiesen erklärt werden.
In de regel wordt de opschorting van de uitspraak van een veroordeling gelast door de vonnisgerechten, aangezien over de strafvordering uitspraak moet worden gedaan door de feiten bewezen te verklaren.

Der Gerichtshof hat geurteilt, dass dann, wenn der Täter für die gleiche Tat alternativ bestraft werden kann, das heißt, wenn er für die gleichen Taten entweder ans Korrektionalgericht verwiesen werden kann oder ihm eine administrative Geldbuße auferlegt werden kann, gegen die er Beschwerde vor einem Gericht einreichen kann, grundsätzlich ein Parallelismus zwischen den Maßnahmen zur Individualisierung der Strafe bestehen muss; wenn das Korrektionalgericht für die gleichen Taten eine geringere Geldbuße als das gesetzliche Mindestmaß wegen mildernder Umstände auferlegen kann (Artikel 85 des Strafgesetzbuches) oder wenn es einen Aufschub gewähren kann (Gesetz vom 29. Juni 1964), muss das Gericht, das mit der Beschwerde gegen den Beschluss zur Auferlegung einer Verwaltungssanktion befasst ist, grundsätzlich über die gleichen Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafe verfügen.
Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel hem een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken.

Die allgemeine Reform des Verfahrens beruhte auf dem Bemühen des Gesetzgebers, es effizienter und transparenter zu gestalten und die Rechtsprechung des Europäischen Gerichtshofes für Menschenrechte zu berücksichtigen, der geurteilt hatte, dass das Verfahren vor einem Notar bezüglich der Auseinandersetzung und Verteilung die Rechte, die in Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention festgelegt sind, gewährleisten muss und so geregelt werden muss, dass es innerhalb einer angemessenen Frist abgewickelt werden kann (EuGHMR, 28. November 2000, Siegel gegen Frankreich, §§ 38 und 44; 23. September 2003, Dumas gegen Frankreich, §§ 36 und 41).
De algehele hervorming van de procedure was ingegeven door de bekommernis van de wetgever om deze meer efficiënt en transparant te maken en om rekening te houden met de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat heeft geoordeeld dat de procedure voor een notaris inzake vereffening en verdeling de rechten vervat in artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens moet waarborgen en zo moet worden geregeld dat zij binnen een redelijke termijn kan worden afgewikkeld (EHRM, 28 november 2000, Siegel t. Frankrijk, §§ 38 en 44; 23 september 2003, Dumas t. Frankrijk, §§ 36 en 41).

Die allgemeine Reform des Verfahrens beruhte auf dem Bemühen des Gesetzgebers, es effizienter und transparenter zu gestalten und der Rechtsprechung des Europäischen Gerichtshofes für Menschenrechte zu entsprechen, der geurteilt hatte, dass das Verfahren vor einem Notar bezüglich der Auseinandersetzung und Verteilung die Rechte, die in Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention festgelegt sind, gewährleisten muss und so geregelt werden muss, dass es innerhalb einer angemessenen Frist abgewickelt werden kann (EuGHMR, 28. November 2000, Siegel gegen Frankreich, §§ 38 und 44; 23. September 2003, Dumas gegen Frankreich, §§ 36 und 41).
De algehele hervorming van de procedure was ingegeven door de bekommernis van de wetgever om deze meer efficiënt en transparant te maken en om tegemoet te komen aan de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat heeft geoordeeld dat de procedure voor een notaris inzake vereffening en verdeling de rechten vervat in artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens moet waarborgen en zo moet worden geregeld dat zij binnen een redelijke termijn kan worden afgewikkeld (EHRM, 28 november 2000, Siegel t. Frankrijk, §§ 38 en 44; 23 september 2003, Dumas t. Frankrijk, §§ 36 en 41).

Der Gerichtshof hat geurteilt, dass dann, wenn der Täter für die gleiche Tat alternativ bestraft werden kann, wie im vorliegenden Fall, grundsätzlich ein Parallelismus zwischen den Maßnahmen zur Individualisierung der Strafe bestehen muss; wenn das Korrektionalgericht für die gleichen Taten eine geringere Geldbuße als das gesetzliche Mindestmaß wegen mildernder Umstände auferlegen kann (Artikel 85 des Strafgesetzbuches) oder wenn es einen Aufschub gewähren kann (Gesetz vom 29. Juni 1964), muss das Nicht-Strafgericht, das mit der Beschwerde gegen den Beschluss zur Auferlegung einer Verwaltungssanktion befasst ist, grundsätzlich über die gleichen Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafe verfügen (Entscheide Nrn. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 und 44/2011).
Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, zoals te dezen, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet het niet-strafgerecht, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 en 44/2011).

Der Kassationshof hat in seinem Entscheid vom 23. Dezember 2014 (P.14.1422.N) geurteilt: « So wie die Internierung selbst eines Geisteskranken notwendig und verhältnismäßig sein muss, so muss auch die begangene Unrechtmäßigkeit bei der Ausführung der Internierungsmaßnahme im Verhältnis dazu sanktioniert werden; eine ungeeignete Pflege kann eine Unrechtmäßigkeit im Sinne von Artikel 5 Absätze 1 und 4 EMRK darstellen, ohne aus diesem Grund die Freilassung des Geisteskranken rechtfertigen zu können, wenn die Gesellschaft dadurch gefährdet wird.
Het Hof van Cassatie oordeelde bij zijn arrest van 23 december 2014 (P.14.1422.N) : « Zoals de internering zelf van een geesteszieke noodzakelijk en evenredig moet zijn, zo ook moet de begane onrechtmatigheid bij de uitvoering van de interneringsmaatregel evenredig worden gesanctioneerd : een onaangepaste verzorging kan een onrechtmatigheid in de zin van artikel 5.1 en 5.4 EVRM opleveren, zonder daarom de invrijheidstelling van de geesteszieke te kunnen verantwoorden indien de samenleving daardoor in gevaar komt. Het feit dat de invrijheidstelling van een geïnterneerde een gevaar voor de samenleving zou uitmaken, kan een zelfstandige reden zijn op grond waarvan de hoge commissie vermag te beslissen tot het behoud van de detentie van die geïnterneerde, mits zij een afweging doet tussen het belang van de samenleving die moet worden beschermd en de eventuele onrechtmatigheid van de vrijheidsberoving van de geïnterneerde, die een invrijheidstelling zou kunnen verantwoorden ».

Wenn das zuständige Rechtsprechungsorgan geurteilt hat, dass eine internierte Person in eine geeignete Einrichtung aufgenommen werden muss, obliegt es den zuständigen Behörden, dafür zu sorgen, dass diese Person dort aufgenommen werden kann (EuGHMR, 24. Oktober 1997, Johnson gegen Vereinigtes Königreich; 11. Mai 2004, Brand gegen Niederlande; 11. Mai 2004, Morsink gegen Niederlande).
Wanneer het bevoegde rechtscollege heeft geoordeeld dat een geïnterneerde persoon moet worden opgenomen in een aangepaste inrichting, staat het aan de bevoegde overheden ervoor te zorgen dat die persoon daar kan worden opgenomen (EHRM, 24 oktober 1997, Johnson t. Verenigd Koninkrijk; 11 mei 2004, Brand t. Nederland; 11 mei 2004, Morsink t. Nederland).

Wie der Europäische Gerichtshof in verschiedenen Fällen geurteilt hat, insbesondere Urteil vom 26. März 1987 in der Rechtssache 235/85 „Kommission vs Königreich der Niederlande“ und den Urteilen vom 12. September 2000 in den Rechtssachen C-276/97 „Kommission vs Französische Republik“ und C-359/97“ Kommission vs Vereinigtes Königreich von Großbritannien und Nordirland“, gilt ?? aus Artikel 4 Absatz 5 der Richtlinie dass bei Prüfungen im Lichte der Ziele der Sechsten Richtlinie zwei Bedingungen erfüllt sein müssen damit die Regel der Behandlung als nicht steuerpflichtige Person angewandt werden kann: Die Tätigkeit muss vor einer Einrichtung des öffentlichen Rechts ausgeübt werden und sie muss von dieser Einrichtung in ihrer Qualität als öffentliche Behörde ausgeübt werden.
Zoals het Europees Hof van Justitie bij diverse gelegenheden heeft gesteld, in het bijzonder in zijn uitspraak van 26 maart 1987 in zaak 235/85 "Commissie tegen Koninkrijk der Nederlanden" en de uitspraken van 12 september 2000 in de zaken C-276/97 "Commissie tegen Franse Republiek" en C-359/97 "Commissie tegen Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland", blijkt uit artikel 4, lid 5, van de Richtlijn duidelijk dat er, in het licht van de doelstellingen van de Zesde Richtlijn, aan twee voorwaarden moet worden voldaan opdat de regel van behandeling als niet-belastingplichtig persoon van toepassing is: de activiteiten moeten worden uitgevoerd door een publiekrechtelijk gestuurd orgaan en dit orgaan moet deze activiteiten uitoefenen in de rol van publieke autoriteit.

In zwei Rechtssachen hat der Gerichtshof geurteilt, das Streikverbot müsse als Einschränkung der Vereinigungsfreiheit angesehen werden.
In twee zaken heeft het Hof de uitspraak gedaan dat het verbod van staking beschouwd moest worden als een beperking van de vrijheid van vereniging.