In der Formulierung in der Verweisungsentscheidung wird im Straftatsvorwurf I. D insbesondere auf Artikel 5 § 2 des Ges
etzes vom 4. August 1996 Bezug genommen, während der Straftatsvorwurf IV sich nach Darlegung des vorlegenden Richters auf « Artikel 5 des Gesetzes in seinen gesamten Besti
mmungen bezieht und konkret einen Verstoss gegen Artikel 8 des königlich
en Erlasses vom 27. März 1998 über die Politik des Wohlbefindens der Arbe
...[+++]itnehmer bei der Ausführung ihrer Arbeit zur Last legt ».
Zoals die is geformuleerd in de verwijzingsbeslissing verwijst de tenlastelegging I. D in het bijzonder naar artikel 5, § 2, van de wet van 4 augustus 1996, terwijl de tenlastelegging IV, volgens de verwijzende rechter, « artikel 5 van de wet beoogt, in al zijn bepalingen, en concreet een inbreuk op artikel 8 van het koninklijk besluit van 27 maart 1998 betreffende het beleid inzake het welzijn van de werknemers bij de uitvoering van hun werk verwijt ».