Während sie den „moral hazard“ anführen, um gegen Eurobonds ins Feld zu ziehen, rufen sie einen „moral hazard“ auf Kosten der Länder mit finanziellen Schwierigkeiten ins Leben, indem sie offiziell und ohne zu zögern die Aussichten auf kontrollierte Insolvenz und die Beteiligung des Privatsektors an einer Kostenteilung einbringen, wodurch sie die Krise endlos fortsetzen, indem sie die Kosten für die Kreditaufnahme unnötig hochhalten.
Enerzijds roepen zij dus een moreel gevaar in om zich te verzetten tegen euro-obligaties, maar anderzijds veroorzaken zij juist een moreel gevaar voor de landen met economische moeilijkheden door officieel en zonder enige aarzeling het perspectief van een beheerst faillissement op tafel te leggen en te spreken over particuliere deelname aan de kosten. Op die manier vereeuwigen ze de crisis door de kosten van leningen op een onnodig hoog niveau te houden.
