Traduction de «kläger nicht nachweist » (Allemand → Néerlandais) :

Die darin angeführten Einreden der Unzulässigkeit brauchen nicht geprüft zu werden, da bereits festgestellt wurde, dass mindestens eine der klagenden Parteien in der Rechtssache Nr. 5158 ein Interesse an der Klage nachweist und daher kein Anlass besteht, das Interesse oder die Prozessfähigkeit der anderen klagenden Parteien in der Rechtssache Nr. 5158 zu prüfen, während auch das Interesse des Klägers in der Rechtssache Nr. 5159 bereits angenommen wurde.
De excepties van niet-ontvankelijkheid die zij daarin opwerpen, dienen niet te worden onderzocht, nu reeds is vastgesteld dat minstens één van de verzoekende partijen in de zaak nr. 5158 doet blijken van een belang bij het beroep en er derhalve geen aanleiding is om het belang of de procesbekwaamheid van de andere verzoekende partijen in de zaak nr. 5158 te onderzoeken, terwijl ook het belang van de verzoeker in de zaak nr. 5159 reeds is aangenomen.

Gemeinsam mit dem Ministerrat ist festzustellen, dass der Kläger in der Rechtssache Nr. 1802 sich vielmehr über das Fehlen einer Bestimmung, die die Eidesleistung für Buchhalter vorschreiben würde, beklagt, als über den angefochtenen Artikel 19 Nr. 6 des Gesetzes vom 22. April 1999, wobei der Kläger nicht nachweist, dass er ein Interesse an dessen Nichtigerklärung hat.
Met de Ministerraad moet worden vastgesteld dat de verzoeker in de zaak nr. 1802 zich veeleer lijkt te beklagen over de ontstentenis van een bepaling die de eed zou opleggen aan boekhouders, dan over het aangevochten artikel 19, 6°, van de wet van 22 april 1999, waarvan de verzoeker niet aantoont dat hij een belang heeft bij de vernietiging ervan.

Hinsichtlich der in den Schlusfolgerungen der referierenden Richter enthaltenen Erwägung, das der Kläger nicht nachweist, das er sich in einer Rechtslage befindet, in der er durch die angefochtene Masnahme, die Vorschriften bezüglich der Arbeitsweise der Staatsanwaltschaft enthält, unmittelbar betroffen sein könnte, macht der Kläger in seinem Begründungsschriftsatz geltend, das er « zur erschöpfenden Begründung seines Interesses an der von ihm erhobenen Klage angeben müste, welcher noch nicht verjährten Verbrechen, Vergehen und Übertretungen er sich schuldig gemacht hat; das der Kläger sich auf den am 19. Dezember 1966 in New York geschlossenen [.] Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte beruft, insbesondere auf Artikel 14 Absatz 3 Buchstabe g, der bestimmt : ' Jeder wegen einer strafbaren Handlung Angeklagte hat in gleicher Weise im Verfahren Anspruch auf folgende Mindestgarantien : [.] er darf nicht gezwungen werden, gegen sich selbst als Zeuge auszusagen oder sich schuldig zu bekennen '; das diese Bestimmung vom Vorsitzenden der Dutroux-Kommission vor jeder Zeugenvernehmung den Zeugen vor der Eidesleistung vorgelesen wurde; das sie also offensichtlich eine allgemeine Tragweite hat und als Kodifizierung der Regel ' nemo tenetur edere contra se ' aufzufassen ist, ähnlich dem amerikanischen Fünften Amendement; das die angefochtene Bestimmung zur Folge haben kann, das ministerielle Richtlinien erlassen werden, die dazu führen, das der Kläger, der jedoch niemals jemanden um einen Franken ärmer gemacht hat, verfolgt würde, während Straftäter, die folgenschwere Taten begangen haben, ungestraft davonkämen ».
Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».