Vertaling van "klagenden partei neu formulierten fassung " (Duits → Nederlands) :

Aus der Vorabentscheidungsfrage und der Vorlageentscheidung geht hervor, dass der Kläger vor dem vorlegenden Richter und seine belgische Partnerin am 27. März 2015 eine Erklärung über das gesetzliche Zusammenwohnen gemäß Artikel 1476 § 1 des Zivilgesetzbuches abgegeben haben, die nach Darlegung der klagenden Partei durch den Standesbeamten beurkundet worden sei nach einer durch den Standesbeamten angeforderten Untersuchung gemäß Artikel 1476quater des Zivilgesetzbuches in der durch Artikel 10 des Gesetzes vom 2. Juni 2013 abgeänderten Fassung.
Uit de prejudiciële vraag en de verwijzingsbeslissing blijkt dat de verzoekende partij voor de verwijzende rechter en haar Belgische partner op 27 maart 2015 een verklaring van wettelijke samenwoning hebben afgelegd overeenkomstig artikel 1476, § 1, van het Burgerlijk Wetboek, waarvan de ambtenaar van de burgerlijke stand volgens de verzoekende partij akte zou hebben genomen, nadat de ambtenaar van de burgerlijke stand, overeenkomstig artikel 1476quater van het Burgerlijk Wetboek, zoals gewijzigd bij artikel 10 van de wet van 2 juni 2013, een onderzoek had aangevraagd.

Durch die angefochtene Maßnahme wird der ersten klagenden Partei also ein Vorrecht entzogen, das sie vor deren Inkrafttreten besaß, nämlich die Möglichkeit, am Verfahren der Ankündigung und Konzertierung anlässlich von Sozialkonflikten teilzunehmen, sowie ein Vorrecht, das durch das Gesetz vom 3. August 2016 neu eingeführt wird, nämlich die Teilnahme an den Sozialwahlen im Sinne der Artikel 126/2, 145 § 2 und 146 des Gesetzes vom 23. Juli 1926.
Bij de bestreden maatregel wordt aan de eerste verzoekende partij dan ook een prerogatief ontzegd waarover zij beschikte vóór de inwerkingtreding ervan, namelijk de mogelijkheid om deel te nemen aan de procedure van aanzegging en overleg naar aanleiding van sociale conflicten, alsook een prerogatief dat onlangs bij de wet van 3 augustus 2016 in het leven is geroepen, namelijk het deelnemen aan de sociale verkiezingen bedoeld in de artikelen 126/2, 145, § 2, en 146 van de wet van 23 juli 1926.

« Verstösst Artikel 26 Absatz 2 des Gesetzes vom 27. April 2007 zur Reform der Ehescheidung, in Verbindung mit den Artikeln 1 bis 13 des Gesetzes vom 21. April 2007 über die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare und -kosten und dem königlichen Erlass vom 26. Oktober 2007 zur Festlegung des Tarifs der in Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches erwähnten Verfahrensentschädigung, veröffentlicht im Belgischen Staatsblatt vom 9. November 2007 und in Kraft getreten am 1. Januar 2008, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem im Ehescheidungsverfahren aufgrund von Artikel 229 § 3 des Zivilgesetzbuches der Richter beim Aussprechen der Ehescheidung aufgrund von Artikel 229 § 3 des Zivilgesetzbuches die Kosten immer der klagenden Partei zur Last legen muss (neuer Artikel 1258 des Gerichtsgesetzbuches), während dieses Ehescheidungsverfahren nicht länger auf einem bei einer der Parteien festgestellten Verschulden beruht und in vielen Fällen die klagende Partei nicht die Schuld an der Entstehung und/oder der Aufrechterhaltung der tatsächlichen Trennung während mehr als einem Jahr hat und in bestimmten Fällen sogar Anspruch auf Unterhalt gemäss Artikel 301 des Zivilgesetzbuches (neu) hat?
« Schendt artikel 26, tweede lid, van de wet van 27 april 2007 betreffende de hervorming van de echtscheiding gelezen in samenhang met de artikelen 1 tot 13 van de wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van de advocaat en het koninklijk besluit van 26 oktober 2007 tot vaststelling van het tarief van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 9 november 2007 en in werking getreden op 1 januari 2008, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat in de procedure echtscheiding op grond van artikel 229, § 3, van het Burgerlijk Wetboek de rechter bij het uitspreken van de echtscheiding op grond van artikel 229, § 3, van het Burgerlijk Wetboek de kosten steeds ten laste van de eisende partij dient te leggen (nieuw artikel 1258 Ger.W) terwijl deze procedure echtscheiding niet langer gebaseerd is op een fout vastgesteld in hoofde van één der partijen en het in vele gevallen zo is dat de eisende partij geen schuld heeft aan het ontstaan en of het voortduren van de feitelijke scheiding van meer dan één jaar en zelfs in bepaalde gevallen recht heeft op een uitkering overeenkomstig artikel 301 van het Burgerlijk Wetboek (nieuw) ?

Da überdies davon ausgegangen wird, dass die Artikel 23 und 25 Nr. 1 ab dem 1. Januar 1995 gelten, bedeutet dies, dass alle lokalen Verwaltungen, einschliesslich der klagenden Partei, die dem System der neu beim LASSPLV Angeschlossenen seit diesem Datum angeschlossen sind, den gleichen Regeln für die Berechung des Ubernahmesatzes und des Beitragssatzes unterliegen, so dass die durch Artikel 74 achter Gedankenstrich den angefochtenen Artikeln 23 und 25 Nr. 1 verliehene Rückwirkung zur Folge hat, dass alle Verwaltungen, die seit dem 1. Januar 1995 dem System der neu beim LASSPLV Angeschlossenen unterliegen, auf identische Weise behandelt werden.
Voor het overige betekent het feit dat de artikelen 23 en 25, 1°, worden geacht sinds 1 januari 1995 te worden toegepast, dat alle plaatselijke besturen, met inbegrip van de verzoekende partij, die zich sinds die datum hebben aangesloten bij het stelsel van de nieuwe bij de RSZPPO aangeslotenen, aan dezelfde regels inzake de berekening van het overnamepercentage en van de bijdragevoet zijn onderworpen, zodat de bij artikel 74, achtste streepje, aan de bestreden artikelen 23 en 25, 1°, verleende retroactiviteit tot gevolg heeft dat alle besturen die sinds 1 januari 1995 onder het stelsel van de nieuwe bij de RSZPPO aangeslotenen ressorteren, gelijk worden behandeld.

« Verstösst Artikel 26 Absatz 2 des Gesetzes vom 27hhhhqApril 2007 zur Reform der Ehescheidung, in Verbindung mit den Artikeln 1 bis 13 des Gesetzes vom 21hhhhqApril 2007 über die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare und -kosten und dem königlichen Erlass vom 26hhhhqOktober 2007 zur Festlegung des Tarifs der in Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches erwähnten Verfahrensentschädigung, veröffentlicht im Belgischen Staatsblatt vom 9hhhhqNovember 2007 und in Kraft getreten am 1hhhhqJanuar 2008, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem im Ehescheidungsverfahren aufgrund von Artikel 229 § 3 des Zivilgesetzbuches der Richter beim Aussprechen der Ehescheidung aufgrund von Artikel 229 § 3 des Zivilgesetzbuches die Kosten immer der klagenden Partei zur Last legen muss (neuer Artikel 1258 des Gerichtsgesetzbuches), während dieses Ehescheidungsverfahren nicht länger auf einem bei einer der Parteien festgestellten Verschulden beruht und in vielen Fällen die klagende Partei nicht die Schuld an der Entstehung und/oder der Aufrechterhaltung der tatsächlichen Trennung während mehr als einem Jahr hat und in bestimmten Fällen sogar Anspruch auf Unterhalt gemäss Artikel 301 des Zivilgesetzbuches (neu) hat?
« Schendt artikel 26, tweede lid, van de wet van 27 april 2007 betreffende de hervorming van de echtscheiding gelezen in samenhang met de artikelen 1 tot 13 van de wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van de advocaat en het koninklijk besluit van 26 oktober 2007 tot vaststelling van het tarief van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 9 november 2007 en in werking getreden op 1 januari 2008, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat in de procedure echtscheiding op grond van artikel 229, § 3, van het Burgerlijk Wetboek de rechter bij het uitspreken van de echtscheiding op grond van artikel 229, § 3, van het Burgerlijk Wetboek de kosten steeds ten laste van de eisende partij dient te leggen (nieuw artikel 1258 Ger.W) terwijl deze procedure echtscheiding niet langer gebaseerd is op een fout vastgesteld in hoofde van één der partijen en het in vele gevallen zo is dat de eisende partij geen schuld heeft aan het ontstaan en of het voortduren van de feitelijke scheiding van meer dan één jaar en zelfs in bepaalde gevallen recht heeft op een uitkering overeenkomstig artikel 301 van het Burgerlijk Wetboek (nieuw) ?

Die präjudizielle Frage in der von der klagenden Partei neu formulierten Fassung betreffe nicht die unmittelbare Prüfung von Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat anhand des Artikels 6.1 der Europäischen Menschenrechtskonvention.
De prejudiciële vraag, zoals zij werd geherformuleerd door de verzoekende partij, betreft niet de vraag tot rechtstreekse toetsing van artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State aan artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Die Regierung der Region Brüssel-Hauptstadt legt ebenfalls Einspruch gegen den Standpunkt des Ministerrates ein, dass der Hof trotzdem den zweiten Klagegrund in der neu formulierten Fassung des Ministerrates prüfen müsse.
De Brusselse Hoofdstedelijke Regering verzet zich eveneens tegen het standpunt van de Ministerraad dat het Hof niettemin het tweede middel, zoals geherformuleerd door de Ministerraad, moet onderzoeken.