Vertaling van "klagen beim staatsrat " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Beigeordneter Auditor beim Staatsrat
adjunct-auditeur bij de Raad van State

Erster Auditor beim Staatsrat
eerste auditeur bij de Raad van State

Auditor beim Staatsrat
auditeur bij de Raad van State

Klagen beim Gerichtshof haben keine aufschiebende Wirkung
een bij het Hof van Justitie ingesteld beroep heeft geen schorsende werking

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

- insbesondere insofern, als die Rechtmäßigkeit solcher Beschlüsse bezüglich der Rechnungsjahre 2009 und 2010 im Rahmen von beim Staatsrat anhängigen Klagen angefochten wird, namentlich aus dem Grund, weil sie nicht auf den durch das Gesetz vom 14. Januar 2013 abgeänderten Verteilungskriterien hätten basieren können?
- in het bijzonder terwijl de wettigheid van dergelijke beslissingen met betrekking tot de boekjaren 2009 en 2010 wordt betwist in het kader van beroepen die voor de Raad van State hangende zijn, met name om de reden dat zij niet konden worden gegrond op de bij de wet van 14 januari 2013 gewijzigde verdelingscriteria ?

« Ist Artikel 2244 des Zivilgesetzbuches vereinbar mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, wenn er dahin ausgelegt wird, dass er nur den beim Staatsrat eingereichten Klagen, die zu einem Nichtigkeitsentscheid führen, eine verjährungsunterbrechende Wirkung verleiht und dieselbe verjährungsunterbrechende Wirkung den beim Staatsrat eingereichten Klagen vorenthält, die nicht zu einem Nichtigkeitsentscheid führen und/oder den beim Staatsrat eingereichten Klagen, die zu einem Entscheid führen, in dem ein Verlust des Interesses festgestellt wird, der die Zurückweisung der Klage zur Folge hat?
« Is artikel 2244 van het Burgerlijk Wetboek in overeenstemming met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet indien het in die zin wordt geïnterpreteerd dat het enkel aan de bij de Raad van State ingestelde beroepen die tot een arrest van nietigverklaring leiden, een verjaringsstuitende werking verleent en dezelfde verjaringsstuitende werking niet verleent aan de bij de Raad van State ingestelde beroepen die niet tot een arrest van nietigverklaring leiden en/of aan de bij de Raad van State ingestelde beroepen die leiden tot een arrest waarbij een verlies van belang wordt vastgesteld dat tot de verwerping van het beroep leidt ?

Geboren 1957; Absolvent der Rechtswissenschaftlichen Fakultät der Universität Athen (1980); Diplôme d'études approfondies (DEA) im öffentlichen Recht der Universität Paris I, Panthéon-Sorbonne (1981); Diplom des Centre universitaire d'études communautaires et européennes (Universität Paris I) (1982); Rechtsberater der Eingangsstufe beim Staatsrat (1985-1992); beigeordneter Rechtsberater beim Staatsrat (1992-2005); Rechtsreferent beim Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften (1994-1996); stellvertretendes Mitglied des griechischen Obersten Sondergerichts (1998 und 1999); Rechtsberater beim Staatsrat (2005); Mitglied des Sondergerichts für Klagen wegen Fehlurteilen (2006); Mitglied des Obersten Rates für Verwaltungsstreitigkeiten (2008); Inspektor der Verwaltungsgerichte (2009-2010); Richter am Gericht seit dem 25. Oktober 2010.
geboren in 1957; diploma rechtsgeleerdheid van de universiteit van Athene (1980); diploma voortgezette studies publiekrecht van de universiteit Paris I, Panthéon-Sorbonne (1981); getuigschrift van het Centre universitaire d'études communautaires et européennes (universiteit Paris I) (1982); auditeur bij de Raad van State (1985-1992); assessor bij de Raad van State (1992-2005); referendaris bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (1994-1996); plaatsvervangend lid van het bijzonder Hooggerechtshof van Griekenland (1998 en 1999); staatsraad bij de Raad van State (2005); lid van het bijzonder hof voor geschillen inzake onrechtmatige rechtspraak (2006); lid van de hoge raad voor de bestuursrechtspraak (2008); inspecteur van de bestuursrechtbanken (2009-2010); rechter in het Gerecht sinds 25 oktober 2010.

Die beiden in den präjudiziellen Fragen verglichenen Kategorien von Personen sind also einerseits die Ausländer, die eine Anerkennung als Flüchtlinge beantragt haben, deren Antrag abgewiesen wurde und die eine Anweisung zum Verlassen des Staatsgebietes erhalten haben und über deren Klagen beim Staatsrat gegen die Entscheidung des Generalkommissars für Flüchtlinge und Staatenlose in Anwendung von Artikel 63.3 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 oder gegen die Entscheidung des Ständigen Widerspruchsausschusses für Flüchtlinge noch nicht entschieden wurde, und andererseits die Ausländer, die eine ablehnende Entscheidung des Innenministers erhalten haben, nachdem sie einen Regularisierungsantrag auf der Grundlage des Gesetzes vom 22. Dezember 1999 eingereicht haben, und die gegen diese Entscheidung beim Staatsrat Klage erhoben haben, wobei das Gesetz vom 22. Dezember 1999 in dem Sinne ausgelegt wird, dass während der Prüfung des Regularisierungsantrags Artikel 14 dieses Gesetzes die Anwendung von Artikel 57 § 2 des ÖSHZ-Gesetzes nicht verhindert.
De twee in de prejudiciële vragen met elkaar vergeleken categorieën van personen zijn derhalve : enerzijds, de vreemdelingen die hebben gevraagd als vluchteling te worden erkend, wier aanvraag is afgewezen en die het bevel hebben gekregen het grondgebied te verlaten, terwijl de beroepen niet zijn beslecht die zij bij de Raad van State hebben ingesteld tegen de beslissing van de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen, genomen met toepassing van artikel 63.3 van de wet van 15 december 1980, of tegen de beslissing van de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen; anderzijds, de vreemdelingen die het voorwerp hebben uitgemaakt van een negatieve beslissing van de Minister van Binnenlandse Zaken, na een regularisatieaanvraag te hebben ingediend op grond van de wet van 22 december 1999, en die tegen die beslissing beroep hebben ingesteld bij de Raad van State, waarbij de wet van 22 december 1999 in die zin wordt geïnterpreteerd dat, tijdens het onderzoek van de regularisatieaanvraag, artikel 14 van die wet de toepassing van artikel 57, § 2, van de O.C. M.W.-wet niet in de weg staat.

Der Umstand, dass die gesetzliche Bestätigung von Teil XII des angefochtenen königlichen Erlasses - der zum gleichen Zeitpunkt entstanden ist wie der neue Artikel 184 der Verfassung - zur Folge hat, dass Klagen beim Staatsrat gegen gewisse Bestimmungen dieses Teils XII des besagten Erlasses gegenstandslos geworden sind, kann die Verfassungsmässigkeit der fraglichen Bestimmungen nicht in Frage stellen.
Het feit dat de wettelijke bekrachtiging van deel XII van het in het geding zijnde koninklijk besluit - koninklijk besluit dat op hetzelfde ogenblik als het nieuwe artikel 184 van de Grondwet tot stand is gekomen - tot gevolg heeft dat beroepen voor de Raad van State tegen sommige bepalingen van dat deel XII van het voormelde besluit zonder voorwerp zijn geworden, is niet van dien aard dat het de grondwettigheid van de aangevochten bepalingen in het geding brengt.

Der Umstand, dass die gesetzliche Bestätigung von Teil XII des angefochtenen königlichen Erlasses - der zum gleichen Zeitpunkt entstanden ist wie der neue Artikel 184 der Verfassung - zur Folge hat, dass Klagen beim Staatsrat gegen gewisse Bestimmungen dieses Teils XII des besagten Erlasses gegenstandslos geworden sind, kann die Verfassungsmässigkeit der angefochtenen Bestimmungen nicht in Frage stellen.
Het feit dat de wettelijke bekrachtiging van deel XII van het in het geding zijnde koninklijk besluit - koninklijk besluit dat op hetzelfde ogenblik als het nieuwe artikel 184 van de Grondwet tot stand is gekomen - tot gevolg heeft dat beroepen voor de Raad van State tegen sommige bepalingen van dat deel XII van het voormelde besluit zonder voorwerp zijn geworden, is niet van dien aard dat het de grondwettigheid van de aangevochten bepalingen in het geding brengt.

In dem Erwiderungsschriftsatz in der Rechtssache Nr. 2376 erklären die klagenden Parteien, dass die beiden Klagen beim Staatsrat gegen die königlichen Erlasse vom 22. Dezember 1995 und 28. Oktober 1996 durch die Urteile Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 abgewiesen worden seien.
In de memorie van antwoord ingediend in de zaak nr. 2376 verklaren de verzoekende partijen dat de twee beroepen bij de Raad van State tegen de koninklijke besluiten van 22 december 1995 en 28 oktober 1996 zijn verworpen bij de arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002.