Traduction de «jedem fall entschädigt » (Allemand → Néerlandais) :

als nicht verhandelbare Bedingung für die Erteilung einer FLEGT-Genehmigung gilt, dass in jedem Fall die freiwillig, vorab und in Kenntnis der Sachlage gegebene Zustimmung indigener Völker und lokaler Bevölkerungsgruppen eingeholt werden muss und die Betroffenen für den Verlust des Zugangs zu Waldgebieten, die ihnen als Lebensgrundlage dienen, entschädigt werden,
in alle gevallen de vrije, voorafgaande en weloverwogen toestemming van inheemse volkeren en plaatselijke gemeenschappen verkregen wordt en in voorkomend geval een billijke vergoeding wordt betaald voor het verlies van de toegang tot bosgebieden die voor hun levensonderhoud essentieel zijn, een en ander als een niet-onderhandelbare voorwaarde voor de verlening van FLEGT-vergunningen;

– als nicht verhandelbare Bedingung für die Erteilung einer FLEGT-Genehmigung gilt, dass in jedem Fall die freiwillig, vorab und in Kenntnis der Sachlage gegebene Zustimmung indigener Völker und lokaler Bevölkerungsgruppen eingeholt werden muss und die Betroffenen für den Verlust des Zugangs zu Waldgebieten, die ihnen als Lebensgrundlage dienen, entschädigt werden,
– in alle gevallen de vrije, voorafgaande en weloverwogen toestemming van inheemse volkeren en plaatselijke gemeenschappen verkregen wordt en in voorkomend geval een billijke vergoeding wordt betaald voor het verlies van de toegang tot bosgebieden die voor hun levensonderhoud essentieel zijn, een en ander als een niet-onderhandelbare voorwaarde voor de verlening van FLEGT-vergunningen;

Der Passagier muss in jedem Falle entschädigt werden können.
De reiziger heeft in alle gevallen recht op schadevergoeding.

Aus der Formulierung der präjudiziellen Frage und der Begründung des Verweisungsurteils geht hervor, dass der Hof gefragt wird, ob Artikel 34 § 2 des vorerwähnten Gesetzes vom 25. Juni 1992 gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, insofern er einen Behandlungsunterschied zwischen den Opfern eines durch dieses Gesetz gedeckten Schadens, die ein eigenes Recht gegen den Versicherer ausübten, um entschädigt zu werden, und den Opfern eines sich aus einem ausservertraglichen Fehler ergebenden Schadens, die eine Entschädigungsklage gegen den Urheber des Fehlers einreichten, einführe; während die Klage der Erstgenannten aufgrund des vorerwähnten Artikels 34 § 2 einer fünfjährigen Verjährungsfrist oder, wenn dem Opfer das Bestehen des eigenen Rechtes zum Zeitpunkt des schadensbegründenden Ereignisses oder des strafrechtlichen Verstosses nicht bekannt war, einer Höchstfrist von zehn Jahren ab dem schadensbegründenden Ereignis oder dem Tag, an dem der Verstoss begangen wurde, unterliegt, unterliegt diejenige der Letztgenannten aufgrund von Artikel 2262bis des Zivilgesetzbuches einer fünfjährigen Verjährungsfrist ab dem in Absatz 2 dieser Bestimmung festgelegten Tag und in jedem Fall einer Frist von höchstens zwanzig Jahren ab dem Tag nach demjenigen, an dem das schadensbegründende Ereignis eingetreten ist.
Uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag en de motivering van het verwijzende vonnis blijkt dat het Hof wordt gevraagd of artikel 34, § 2, van de voormelde wet van 25 juni 1992 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre het een verschil in behandeling zou invoeren tussen de slachtoffers van bij die wet gedekte schade die met het oog op het verkrijgen van een schadevergoeding een eigen recht tegen de verzekeraar uitoefenen, en de slachtoffers van schade die voortvloeit uit een buitencontractuele fout die een rechtsvordering tot vergoeding van schade instellen tegen de persoon die de fout heeft begaan : terwijl de rechtsvordering van de eerstgenoemden, op grond van het voormelde artikel 34, § 2, is onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar of, indien het slachtoffer het bestaan van het eigen recht op het ogenblik van het schadeverwekkende feit of het misdrijf niet kende, aan een maximumtermijn van tien jaar te rekenen vanaf het schadeverwekkend feit of vanaf de dag waarop het misdrijf is gepleegd, is de rechtsvordering van de laatstgenoemden, op grond van artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek, onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar vanaf de in het tweede lid van die bepaling gedefinieerde dag en in elk geval aan een maximumtermijn van twintig jaar vanaf de dag volgend op die van het schadeverwekkende feit.

Nunmehr braucht die geschädigte Partei nicht mehr einen Fehler auf Seiten des mutmasslichen Urhebers des Schadens nachzuweisen; sie wird in jedem Fall entschädigt, wenn sie innerhalb der gesetzlichen Frist den Inhaber des Jagdrechtes der Parzelle, von der das Wild kommt, vor Gericht geladen hat» (Parl. Dok. , Senat, Sondersitzungsperiode 1961, Nr. 67, S. 2).
Voortaan zal de benadeelde partij niet meer moeten bewijzen dat de persoon die vermoed wordt de schade te hebben veroorzaakt, een fout heeft begaan : de schade zal in elk geval worden vergoed, indien de benadeelde partij de houder van het jachtrecht op het perceel vanwaar het wild voorkomt, binnen de wettelijke termijn heeft gedagvaard» (Parl. St. , Senaat, B.Z. 1961, nr. 67, p. 2)