Traduction de «instanz noch immer » (Allemand → Néerlandais) :

Wenn nach Verstreichen einer neuen Frist von sechzig Tagen, die am Abgabetag des Erinnerungseinschreibebriefes am Postamt beginnt, die enteignende Instanz noch immer keine Entscheidung von der Regierung empfangen hat, so gilt der Enteignungsplan als abgelehnt.
Indien de onteigenende overheid het besluit van de Regering niet heeft ontvangen na afloop van een nieuwe termijn van zestig dagen die ingaat op de verzenddatum van de aangetekende aanmaning, wordt het gemeentelijk plan van aanleg geacht verworpen te zijn.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten E. De Groot, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 26. Februar 2015 in Sachen R.S. und M.S., dessen Ausfertigung am 5. Juni 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Ostflandern, Abteilung Gent, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 347-1 des Zivilgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er zur Folge hat, dass - eine neue einfache Adoption völlig unmöglich ist im Falle einer volljährigen Person mit einem auf einer Volladoption beruhenden Abstammungsverhältnis, wenn der Adoptierende verstorben ist, - während bei einer volljährigen Person mit einem ursprünglichen Abstammungsverhältnis eine einfache Adoption immer möglich ist, und zwar auch dann, wenn ihre beiden Eltern noch am Leben sind?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 26 februari 2015 in zake R.S. en M.S., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 5 juni 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 347-1 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het tot gevolg heeft dat : - een nieuwe gewone adoptie absoluut onmogelijk is van een meerderjarige persoon met een volle adoptieve afstammingsband, bij overlijden van de adoptant, - daar waar bij een meerderjarige persoon met een oorspronkelijke afstammingsband een gewone adoptie steeds mogelijk is, zelfs wanneer diens beide ouders nog in leven zijn ?

In seinem Entscheid Nr. 127/2008 vom 1. September 2008 hat der Gerichtshof in Beantwortung einer Vorabentscheidungsfrage, die vom Gericht erster Instanz Namur in derselben Rechtssache wie derjenigen, in der die Parteien vor dem vorlegenden Richter immer noch einander gegenüber stehen, gestellt worden war, geurteilt: « B.3.2.
Bij zijn arrest nr. 127/2008 van 1 september 2008, in antwoord op een prejudiciële vraag van de Rechtbank van eerste aanleg te Namen in dezelfde zaak als die waarin de partijen nog steeds voor de verwijzende rechter tegenover elkaar staan, heeft het Hof geoordeeld : « B.3.2.

Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 18. April 2016 in Sachen B.L. gegen das Landesinstitut für Kranken- und Invalidenversicherung, dessen Ausfertigung am 26. April 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Huy, folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: - « Verstößt Artikel 2 Nr. 7 des Gesetzes vom 31. März 2010 [über die Vergütung von Schäden infolge von Gesundheitspflegeleistungen] gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er einen anormalen Schaden als Schaden, der unter Berücksichtigung des heutigen Standes der Wissenschaft nicht hätte eintreten müssen, definiert, wenn diese Bestimmung dahin ausgelegt wird, dass sie zwischen den Schäden je nachdem unterscheidet, ob sie unter Berücksichtigung des heutigen Standes der Wissenschaft völlig zu vermeiden sind oder nicht, sodass Schäden, die mit einer im heutigen Stand der Wissenschaft bekannten Infektion (wie eine nosokomiale Infektion durch Staphylococcus aureus) verbunden, aber nicht völlig zu vermeiden sind (immer noch im heutigen Stand der Wissenschaft), vom Anwendungsbereich des Gesetzes und vom Begriff ' medizinischer Unfall ohne Haftung ' ausgeschlossen sind, während Schäden, die mit einer ebenfalls bekannten Infektion verbunden sind, aber unter Berücksichtigung des heutigen Standes der Wissenschaft hätten vermieden werden können, einbezogen werden?
Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 18 april 2016 in zake B.L. tegen het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 26 april 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Hoei, de volgende prejudiciële vragen gesteld : - « Schendt artikel 2, 7°, van de wet van 31 maart 2010 [betreffende de vergoeding van schade als gevolg van gezondheidszorg] de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het abnormale schade definieert als schade die zich niet had moeten voordoen in de huidige stand van de wetenschap, wanneer het in die zin wordt geïnterpreteerd dat het een onderscheid maakt naargelang de schade al dan niet volledig kan worden vermeden in de huidige stand van de wetenschap zodat schade verbonden aan een infectie die gekend is in de huidige stand van de wetenschap (zoals een ziekenhuisinfectie met de staphylococcus aureus) maar die niet volledig kan worden vermeden (nog steeds in de huidige stand van de wetenschap) wordt uitgesloten van het toepassingsgebied van de wet en van het begrip ' medisch ongeval zonder aansprakelijkheid ', terwijl schade die verbonden is aan een evenzeer gekende infectie maar die had kunnen worden vermeden op grond van de huidige stand van de wetenschap wel erin is opgenomen ?

In Anbetracht dieses neuen Elementes sowie des Sachverhalts, so wie er aus der dem Gericht erster Instanz Hennegau - Abteilung Tournai - vorgelegten Akte ersichtlich wird, hält der Gerichtshof es für notwendig, die Rechtssache an den vorlegenden Richter zurückzuverweisen, damit dieser entscheidet, ob die Antwort auf die Vorabentscheidungsfragen für seine Urteilsfällung immer noch unentbehrlich ist.
Gelet op dat nieuwe element en gelet op de feiten van de zaak zoals zij blijken uit het dossier voorgelegd aan de Rechtbank van eerste aanleg Henegouwen, afdeling Doornik, acht het Hof het noodzakelijk de zaak terug te zenden naar de verwijzende rechter, opdat hij beslist of het antwoord op de prejudiciële vragen nog steeds onontbeerlijk is om zijn vonnis te wijzen.

Zweitens ist die Geldpolitik – der Kreditgeber in letzter Instanz – noch immer zentralisiert.
Ten tweede is het monetair beleid – kredietverlener in laatste instantie – nog steeds een gecentraliseerd beleid, terwijl het toezicht op de banken nog steeds gedecentraliseerd is.

R. in der Erwägung, dass das neue Strafgesetzbuch und das Gesetz über Berufungsgerichte mittlerer Instanz am 26. September 2004 sowie das Vereinsgesetz am 4. November 2004 verabschiedet wurden, während der Beschluss über die Strafprozessordnung, die Vorschriften zur Bildung einer Justizpolizei und das Gesetz über Vollzug von Strafen und Maßnahmen noch immer auf ihre Verabschiedung warten,
R. overwegende dat het nieuwe Wetboek van strafrecht en de Wet op de tussenliggende instanties voor hoger beroep op 26 september 2004 zijn aangenomen, terwijl de Wet op de verenigingen en het besluit over het Wetboek van strafvordering, de wetgeving tot oprichting van de gerechtelijke politie en de wet op de penitentiaire voorschriften en maatregelen nog moeten worden goedgekeurd,

« Verstösst Artikel 203bis des Zivilgesetzbuches bezüglich der von einem Elternteil gegen den anderen Elternteil geltend gemachten Forderung dessen Beitrags zu den aus Artikel 203 des Zivilgesetzbuches hervorgehenden Kosten, nicht nur in der zum Zeitpunkt des am 29. April 1983 vom hiesigen Friedensrichter verkündeten Urteils geltenden Fassung, sondern auch in der zurzeit geltenden Fassung, gegen die Artikel 10 und 11 der belgischen Verfassung, insofern er nicht bestimmte - und immer noch nicht bestimmt -, dass der Unterhaltsbeitrag, zu dem der Elternteil verurteilt wurde, dem das Sorgerecht nicht anvertraut wurde, jährlich und von Rechts wegen den Schwankungen des Verbraucherpreisindexes angepasst wird, während in den Fällen, wo das Gericht erster Instanz dem Ehegatten, der die Ehescheidung erwirkt hat, Unterhalt zuerkennt, Artikel 301 § 2 des Zivilgesetzbuches in der zum Zeitpunkt der Verkündung der Entscheidung des hiesigen Friedensrichters (am 29. April 1983) geltenden Fassung, die seitdem nicht abgeändert wurde, bestimmt, dass dies von Rechts wegen geschieht?
« Schendt artikel 203bis van het Burgerlijk Wetboek, betreffende de vordering, door een van de ouders, ten aanzien van de andere ouder, van diens bijdrage in de kosten die voortvloeien uit artikel 203 van het Burgerlijk Wetboek, zoals het niet alleen van kracht was op het ogenblik dat het vonnis van 29 april 1983 door de heer Vrederechter van deze Rechtbank werd gewezen, maar ook zoals het thans van kracht is, de artikelen 10 en 11 van de Belgische Grondwet, in zoverre het niet erin voorzag - en nog altijd niet erin voorziet - dat de onderhoudsbijdrage waartoe de ouder aan wie het hoederecht niet werd toegekend, zou zijn veroordeeld, jaarlijks en van rechtswege geïndexeerd wordt volgens de schommelingen van het indexcijfer van de consumptieprijzen, terwijl in de gevallen waar de rechtbank van eerste aanleg aan de echtgenoot die de echtscheiding heeft verkregen een uitkering toekent, artikel 301, § 2, van het Burgerlijk Wetboek, zoals het van kracht was op het ogenblik dat de heer Vrederechter van deze Rechtbank zijn beslissing heeft uitgesproken (29 april 1983), en dat sindsdien niet werd gewijzigd, voorschrijft dat dit van rechtswege gebeurt ?

ersucht das Gericht erster Instanz Charleroi, nach Anhörung der Parteien zu entscheiden, ob die Beantwortung der Frage immer noch unerlässlich ist, um seine Urteile zu fällen.
verzoekt de Rechtbank van eerste aanleg te Charleroi te beslissen, na de partijen te hebben gehoord, of het antwoord op de prejudiciële vraag nog steeds onontbeerlijk is om haar vonnissen te wijzen.

Angesichts dieses neuen Elements und des Sachverhalts der Rechtssache, wie er aus den dem Gericht erster Instanz Charleroi vorgelegten Akten hervorgeht, hält der Hof es für notwendig, dieses Gericht zu ersuchen, nach Anhörung der Parteien zu entscheiden, ob die Beantwortung der Frage immer noch unerlässlich ist, um seine Urteile zu fällen.
Gelet op dat nieuwe element en gelet op de feiten van de zaak zoals zij blijken uit het dossier voorgelegd aan de Rechtbank van eerste aanleg te Charleroi, acht het Hof het noodzakelijk die Rechtbank te verzoeken te beslissen, na de partijen te hebben gehoord, of het antwoord op de vraag nog steeds onontbeerlijk is om haar vonnissen te wijzen.