Vertaling van "individueller restriktiver maßnahmen " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Leitlinien zur Umsetzung und Bewertung restriktiver Maßnahmen (Sanktionen) im Rahmen der Gemeinsamen Außen- und Sicherheitspolitik der EU
richtsnoeren inzake de implementatie en evaluatie van de beperkende maatregelen (sancties) in het kader van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid van de EU | richtsnoeren inzake sancties

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Mit dem dritten Rechtsmittelgrund, der hilfsweise für den Fall geltend gemacht wird, dass der Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 AEUV als Grundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses zunächst auf Art. 215 AEUV gestützter restriktiver Maßnahmen als rechtlich möglich angesehen werde, tragen die Rechtsmittelführerinnen vor, das Gericht habe einen Rechtsfehler begangen, als es in den Rn. 75 bis 83 des Urteils entschieden habe, dass der Rat der Union die Anwendung dieses abweichenden Verfahrens, das im vorliegenden Fall das einzige zur Verfügung stehende gewesen sei, — mit den Worten des Art. 291 Abs. 2 — „entsprechend begründet“ habe.
Met hun derde middel, dat subsidiair wordt aangevoerd voor het geval dat wordt geoordeeld dat een beroep op artikel 291, lid 2, VWEU als grondslag voor de vaststelling van individuele beperkende maatregelen juridisch mogelijk is in het kader van een beleid van vaststelling van beperkende maatregelen die aanvankelijk op artikel 215 VWEU waren gebaseerd, betogen rekwirantes dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in wezen in de punten 75 tot en met 83 van zijn arrest te oordelen dat de Raad van de Unie, om het in de bewoordingen van artikel 291, lid 2, te zeggen, „naar behoren gemotiveerd” heeft waarom hij een beroep heeft gedaan op die afwijkende procedure, die in casu de enige beschikbare procedure was.

Mit dem vierten Rechtsmittelgrund, der hilfsweise für den Fall geltend gemacht wird, dass der Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 AEUV als Grundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses auf Art. 215 AEUV gestützter restriktiver Maßnahmen als rechtlich möglich angesehen werde, tragen die Rechtsmittelführerinnen vor, dass das Gericht einen Rechtsfehler begangen habe, als es in Rn. 87 des Urteils entschieden habe, dass Art. 46 Abs. 2 der Verordnung Nr. 267/2012 „dem Rat die Befugnis zur Durchführung der Bestimmungen ihres Art. 23 Abs. 2 und 3 . vorbehält“, und dies für die Erfüllung der Begründungspflicht ausreiche, soweit es um die Nennung der Rechtsgrundlage dieser Bestimmung gehe, die Art. 291 Abs. 2 AEUV sei.
Met hun vierde middel, dat subsidiair wordt aangevoerd voor het geval wordt geoordeeld dat een beroep op artikel 291, lid 2, VWEU als grondslag voor de vaststelling van individuele beperkende maatregelen juridisch mogelijk is in het kader van een beleid van vaststelling van beperkende maatregelen dat op artikel 215 VWEU is gebaseerd, voeren rekwirantes aan dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in punt 87 van zijn arrest te oordelen dat artikel 46, lid 2, van verordening nr. 267/2012 „de Raad de bevoegdheid voorbehoudt om de bepalingen van artikel 23, leden 2 en 3, van die verordening uit te voeren”. Dat zou volstaan om te voldoen aan de motiveringsplicht wat betreft de opgave van de rechtsgrondslag van die bepaling, die artikel 291, lid 2, VWEU zou zijn.

Mit dem fünften Rechtsmittelgrund, der hilfsweise für den Fall geltend gemacht wird, dass der Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 als Grundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses auf Art. 215 AEUV gestützter restriktiver Maßnahmen als rechtlich möglich angesehen werde, tragen die Rechtsmittelführerinnen vor, dass das Gericht in den Rn. 86 bis 88 des Urteils einen Rechtsfehler begangen habe, als es entschieden habe, dass sich aus der Pflicht zur Begründung von Rechtsakten der Union nicht ergebe, dass der Rat ausdrücklich angeben müsse, dass die Verordnung Nr. 267/2012 hinsichtlich der Rechtsgrundlage ihres Art. 46 Abs. 2 auf Art. 291 Abs. 2 AEUV gestützt sei.
Met hun vijfde middel, dat subsidiair wordt aangevoerd voor het geval dat wordt geoordeeld dat een beroep op artikel 291, lid 2, VWEU als grondslag voor de vaststelling van individuele beperkende maatregelen juridisch mogelijk is in het kader van een beleid van vaststelling van beperkende maatregelen die op artikel 215 VWEU zijn gebaseerd, betogen rekwirantes dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in de punten 86 tot en met 88 van zijn arrest te oordelen dat de verplichting om rechtshandelingen van de Unie te motiveren niet betekende dat de Raad uitdrukkelijk moest vermelden dat verordening nr. 267/2012 was gebaseerd op artikel 291, lid 2, VWEU, wat de rechtsgrondslag van artikel 46, lid 2, van verordening nr. 267/2012 betreft.

Für den Fall, dass das Gericht den Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 AEUV als Rechtsgrundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses restriktiver Maßnahmen auf der Grundlage von Art. 215 AEUV für zulässig erachten sollte, macht die Rechtsmittelführerin fünftens hilfsweise geltend, das Gericht sei in Rn. 87 des angefochtenen Urteils zu Unrecht davon ausgegangen, dass der Rat im Rahmen seiner Verpflichtung zur Begründung der Rechtsakte der Union nicht habe ausdrücklich angeben müssen, dass die Verordnung (EU) Nr. 267/2012 auf Art. 291 Abs. 2 AEUV gestützt sei, was die Rechtsgrundlage ihres Art. 46 Abs. 2 angehe.
Vijfde, subsidiair aangevoerde middel, indien het Hof zou oordelen dat individuele beperkende maatregelen kunnen worden vastgesteld op grond van artikel 291, lid 2, VWEU in het kader van een beleid waarbij beperkende maatregelen worden vastgesteld op basis van artikel 215 VWEU: het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste beoordeling in punt 87 van zijn arrest door wat betreft de rechtsgrondslag van artikel 46, lid 2, van verordening nr. 267/2012 te oordelen dat uit de verplichting tot motivering van rechtshandelingen van de Unie niet volgt dat de Raad uitdrukkelijk moest vermelden dat verordening (EU) nr. 267/2012 was gebaseerd op artikel 291, lid 2, VWEU.

Für den Fall, dass das der Gerichtshof den Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 AEUV als Rechtsgrundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses von ursprünglich auf Art. 215 AEUV gestützten restriktiven Maßnahmen für zulässig erachten sollte, macht die Rechtsmittelführerin drittens hilfsweise geltend, das Gericht habe dadurch einen Rechtsfehler begangen, dass es in den Rn. 74 bis 83 seines Urteils im Wesentlichen festgestellt habe, dass der Rat der Union den Rückgriff auf dieses Ausnahmeverfahren im vorliegenden Fall „entsprechend begründet“ habe, wie es in Art. 291 Abs. 2 AEUV heiße.
Derde, subsidiair aangevoerde, middel, indien het Hof zou oordelen dat individuele beperkende maatregelen kunnen worden vastgesteld op grond van artikel 291, lid 2, VWEU in het kader van een beleid waarbij beperkende maatregelen oorspronkelijk werden vastgesteld op basis van artikel 215 VWEU: het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in de punten 74 tot en met 83 van het arrest in wezen te oordelen dat de Raad — in de bewoordingen van artikel 291, lid 2 — „naar behoren [heeft] gemotiveerd[...]” waarom in casu deze uitzonderingsprocedure was gebruikt.