Vier thailändische ausführende Hersteller behaupteten, ihr Normalwert könne nicht anhand der bei den Inlandsverkäufen in einem anderen Land, in diesem Fall Taiwan, verzeichneten Vertriebs-, Verwaltungs- und Gemeinkosten (nachstehend „VVG-Kosten“ genannt) und Gewinne ermittelt werden.
Vier Thaise exporteurs/producenten voerden aan dat van de verkoopkosten, de algemene en administratieve uitgaven alsmede de winst bij binnenlandse verkoop in een ander land — in dit geval Taiwan — geen gebruik kon worden gemaakt om hun normale waarde te berekenen.