Traduction de «hof gesagt dass » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

auslaufender Hof | Hof ohne Erben | verwaister Hof
landbouwbedrijf zonder aanwijsbare erven

gesägter Tang | Sägetang
gezaagde zeeeik

Holz, in der Längsrichtung gesägt
hout, enkel overlangs gezaagd

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Die Stellungnahme des Hofes ist in fünf Abschnitte untergliedert, in denen Stellungnahmen nach Fraktionen aufgelistet sind, und es fällt mir schwer, dies von der Zuverlässigkeitserklärung zu unterscheiden, die in Artikel 248 des Vertrags vorgesehen ist, in dem auch gesagt wird, dass der Hof spezifische Bewertungen für jeden der Hauptbereiche der Rechtsakte der Gemeinschaft vornehmen kann.
Het oordeel van de Rekenkamer is namelijk onderverdeeld in vijf paragrafen, waarin per beleidsgroep een oordeel wordt gegeven, en ik heb moeite te begrijpen wat het verschil is met de betrouwbaarheidsverklaring, voorzien in artikel 248 van het Verdrag, waarin eveneens is bepaald dat de Rekenkamer specifieke beoordelingen kan toevoegen voor ieder belangrijk werkterrein van de Gemeenschap.

In seinem Urteil Nr. 77/96 vom 18. Dezember 1996 hat der Hof gesagt, dass die Artikel 10 und 11 der Verfassung verletzt werden, insofern hinsichtlich der zivilrechtlichen Haftung im Rahmen der Arbeitsverhältnisse einerseits die Artikel 1382, 1383 und 1251 Nr. 3 des Zivilgesetzbuches dem Belgischen Staat gestatten, eine Regressklage gegen sein Organ einzureichen, wenn er anlässlich einer zufälligen leichten Verfehlung, die von diesem Organ im Rahmen seiner Amtsausübung begangen wurde, das Opfer für den Schaden, für den sein Organ haftbar erklärt wurde, entschädigt hat, und andererseits insofern Artikel 18 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 über die Arbeitsverträge die zivilrechtliche Haftung des durch einen Arbeitsvertrag gebundenen Arbeitnehmers, wenn er in Durchführung seines Vertrags dem Arbeitgeber oder Dritten Schaden zugefügt hat, auf die Fälle von Betrug, schwerer Verfehlung und gewohnheitsmässiger leichter Verfehlung beschränkt.
In zijn arrest nr. 77/96 van 18 december 1996 heeft het Hof gesteld dat de artikelen 10 en 11 van de Grondwet worden geschonden doordat inzake burgerlijke aansprakelijkheid in het kader van de arbeidsverhoudingen, enerzijds, de artikelen 1382, 1383 en 1251, 3°, van het Burgerlijk Wetboek het voor de Belgische Staat mogelijk maken verhaal uit te oefenen tegen zijn orgaan wanneer, naar aanleiding van een door dat orgaan in het kader van zijn ambt louter toevallig begane lichte fout, de Belgische Staat het slachtoffer heeft vergoed voor de schade waarvoor zijn orgaan aansprakelijk werd verklaard en, anderzijds, artikel 18 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten de burgerlijke aansprakelijkheid van de door een arbeidsovereenkomst verbonden werknemer, ingeval hij bij de uitvoering van zijn overeenkomst de werkgever of derden schade heeft berokkend, tot de gevallen van bedrog, zware schuld en gewoonlijk voorkomende lichte schuld beperkt.

In den Urteilen Nrn. 40/97 und Nr. 45/97 vom 14. Juli 1997 habe der Hof jedoch gesagt, dass das Gesetz vom 30. Juni 1971 gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, indem es den Personen, die beim Arbeitsgericht die durch Artikel 8 dieses Gesetzes vorgesehene Klage einreichen würden, nicht die Möglichkeit biete, eine Herabsetzung der Geldbusse bis unter die gesetzlichen Mindestsätze zu geniessen, wenn sie für die gleiche Straftat vor dem Strafgericht die Anwendung von Artikel 85 des Strafgesetzbuches in Anspruch nehmen könnten.
In de arresten nrs. 40/97 en 45/97 van 14 juli 1997 heeft het Hof evenwel erkend dat de wet van 30 juni 1971 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schond, doordat zij de personen die voor de arbeidsrechtbank het beroep instellen waarin artikel 8 van die wet voorziet, niet de mogelijkheid biedt een verlaging van de boete tot onder de wettelijke minima te genieten wanneer zij, voor eenzelfde misdrijf, voor de correctionele rechtbank de toepassing van artikel 85 van het Strafwetboek kunnen genieten.

Dem Ministerrat zufolge sei die präjudizielle Frage gegenstandslos oder falle nicht unter die Zuständigkeit des Hofes, weil sie erneut darauf abziele, den Hof zu bitten, die zeitlichen Folgen seines Urteils Nr. 25/95 festzulegen, und weil im Urteil Nr. 1/2000 über eine in fast gleichem Wortlaut formulierte präjudizielle Frage gesagt worden sei, dass sie gegenstandslos sei.
Volgens de Ministerraad zou de prejudiciële vraag zonder voorwerp zijn of niet onder de bevoegdheid van het Hof vallen, omdat zij er eens te meer toe strekt aan het Hof te vragen de gevolgen in de tijd van zijn arrest nr. 25/95 te bepalen en omdat in het arrest nr. 1/2000 over een prejudiciële vraag die in nauwelijks verschillende bewoordingen was geformuleerd, is gezegd dat zij zonder voorwerp was.

Der Ministerrat weise noch darauf hin, dass die dekretale Bestätigung des Erlasses über den Schutz der Dünen als solche betrachtet nicht beanstandet werden könne; der Hof habe in seinem Urteil Nr. 24/96 (Erwägung B.4.5) gesagt, dass diese Bestätigung nicht auf die Absicht zurückzuführen sei, die betreffenden Eigentümer von Parzellen einer allen Bürgern gebotenen Gerichtsbarkeitsgarantie zu berauben, sondern vor allem durch die Zielsetzung des Dekrets gerechtfertigt werde, nämlich einen schnellen und effizienten Schutz der Dünen und der für das Dünengebiet wichtigen Agrargebiete.
De Ministerraad doet nog opmerken dat de decretale bekrachtiging van het besluit houdende de bescherming van de duinen op zich beschouwd niet betwistbaar is : het Hof heeft in zijn arrest nr. 24/96 (overweging B.4.5) gesteld dat die bekrachtiging niet is ingegeven door de bedoeling aan de betrokken eigenaars van percelen een jurisdictionele waarborg te ontnemen die aan alle burgers wordt geboden, maar in hoofdzaak verantwoord is door de doelstelling van het decreet, te weten een vlugge en doeltreffende bescherming van de duinen en van de voor het duingebied belangrijke landbouwgebieden.

Artikel 47decies § 2 des obengenannten Dekrets ist vom Hof für nichtig erklärt worden mit dem Urteil Nr. 139/98 vom 16. Dezember 1998 in Anwendung von Artikel 4 Nr. 2 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 über den Schiedshof und unter Hinweis auf sein Urteil Nr. 46/97 vom 14. Juli 1997, in dem der Hof schon gesagt hatte, dass der beanstandete Artikel zu den durch die Verfassung oder kraft derselben zur Bestimmung der jeweiligen Zuständigkeit von Staat, Gemeinschaften und Regionen festgelegten Vorschriften im Widerspruch stand, « indem er bestimmt, dass der Abgabenpflichtige einer Umweltabgabe gegen einen ihm zugestellten Zahlungsbefehl beim Gericht erster Instanz des Bezirks, in dem sich der Amtssitz des Beamten, der den Zahlungsbefehl erlassen hat, befindet, Widerspruch erheben kann ».
Artikel 47decies, § 2, van het voormelde decreet is door het Hof bij arrest nr. 139/98 van 16 december 1998 vernietigd met toepassing van artikel 4, 2°, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof, met verwijzing naar zijn arrest nr. 46/97 van 14 juli 1997, waarin het Hof reeds voor recht had gezegd dat het in strijd was met de regels die door of krachtens de Grondwet zijn vastgesteld voor het bepalen van de onderscheiden bevoegdheden van de Staat, de gemeenschappen en de gewesten, « door te bepalen dat de heffingsplichtige van een milieuheffing verzet kan doen tegen een hem betekend dwangbevel bij de rechtbank van eerste aanleg van het arrondissement waar de standplaats van de ambtenaar die het dwangbevel heeft uitgevaardigd gevestigd is».