Zur Bestimmung des EU-Landes, in dem die Gerichte das Recht haben, Entscheidungen in einem Fall zu treffen, legt die Verordnung hingegen sieben alternative Gründe für die Zuständigkeit auf Grundlage der Nationalität der Ehegatten oder ihres gewöhnlichen Aufenthaltsorts fest.
In plaats daarvan bepaalt de verordening zeven alternatieve gronden voor rechtsbevoegdheid om het EU-land te bepalen waarvan de rechtbanken bevoegd zijn om uitspraak te doen in een zaak. Die gronden zijn gebaseerd op de nationaliteit van de echtgenoot/echtgenote of hun gewone woonplaats.