Vertaling van "gezahlt habe werde " (Duits → Nederlands) :

Aus der Begründung der Vorlageentscheidung und aus dem Wortlaut der zwei Vorabentscheidungsfragen geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches mit den Artikeln 10, 11 und 24 § 4 der Verfassung zu befinden, insofern in der Auslegung, dass der Französischen Gemeinschaft nicht das Recht verliehen werde, von der Person, die für einen Wegeunfall haftbar sei, der einer Lehrkraft verursacht worden sei, die in einer durch die Französische Gemeinschaft subventionierten Unterrichtsanstalt arbeite, die Erstattung der Gehaltssubventionen zu erreichen, die diese Behörde dieser Lehrkraft während ihrer Abwesenheiten infolge einer durch den Unfall verursachten Arbeitsunfähigkeit gezahlt habe, durch die fragliche Gesetzesbestimmung ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen einerseits der Französischen Gemeinschaft in ihrer Eigenschaft als subventionierende Behörde einer solchen Einrichtung und andererseits der Französischen Gemeinschaft, die in ihrer Eigenschaft als Organisationsträger einer Unterrichtsanstalt in Anwendung dieser Gesetzesbestimmung und wie es in den beiden vorerwähnten Entscheiden des Kassationshofes angeführt worden sei, berechtigt sei, von der Person, die für einen Wegeunfall einer in einer solchen Einrichtung arbeitenden Lehrkraft haftbar sei, die vollständige Erstattung der Gehälter zu erlangen, die dieser Lehrkraft während ihrer sich aus der Arbeitsunfähigkeit ergebenden Abwesenheiten gezahlt worden seien.
Uit de motieven van de verwijzingsbeslissing en uit de bewoordingen van de twee prejudiciële vragen blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, in zoverre de in het geding zijnde wetsbepaling, in die zin geïnterpreteerd dat zij aan de Franse Gemeenschap niet het recht verleent om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een door de Franse Gemeenschap gesubsidieerde onderwijsinstelling werkt, de terugbetaling te verkrijgen van de weddetoelagen die die overheid aan die leerkracht heeft betaald tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit diens arbeidsongeschiktheid die door het ongeval is veroorzaakt, een verschil in behandeling zou invoeren tussen, enerzijds, de Franse Gemeenschap, in haar hoedanigheid van subsidiërende overheid van een dergelijke instelling, en, anderzijds, de Franse Gemeenschap die, in haar hoedanigheid van inrichtende macht van een onderwijsinstelling, met toepassing van die wetsbepaling en zoals in de twee voormelde arresten van het Hof van Cassatie wordt vermeld, het recht heeft om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een dergelijke instelling werkt, de integrale terugbetaling te verkrijgen van de wedden die aan die leerkracht zijn gestort tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit zijn arbeidsongeschiktheid.

Darüber hinaus brachte Rainbow vor, durch die Vorgehensweise der Kommission, eindeutige Beweise dafür zu verlangen, dass ein Unternehmen einen auf Marktwerten beruhenden Preis gezahlt habe, werde dem betreffenden Unternehmen eine unzumutbare Beweislast auferlegt.
Tot slot argumenteerde Rainbow dat het feit dat de Commissie onomstotelijke bewijzen verlangt dat een onderneming een prijs heeft betaald die de marktwaarde weergeeft, een onredelijke bewijslast oplegt.

Versicherungsträger, die dem Opfer eines Schadensfalls, für den ein Dritter hafte, Leistungen gezahlt hätten, könnten ihre Leistungen nicht vom haftenden Dritten zurückfordern, wenn der Schaden des Versicherten als Verlust einer Chance beschrieben werde, während sie diese Leistungen wohl zurückfordern könnten, wenn der Schaden des Versicherten als ein tatsächlich erlittener Schaden beschrieben würde (zweite Vorabentscheidungsfrage) und während auch der Versicherte selbst, der bereits diese Leistungen vom Versicherungsträger erhalten habe, eine Entschädigung für den Verlust einer Chance erhalten könne (dritte Vorabentscheidungsfrage).
Verzekeringsinstellingen die uitkeringen hebben betaald aan het slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, kunnen hun uitkeringen niet verhalen op de derde aansprakelijke wanneer de schade van de verzekerde wordt omschreven als verlies van een kans, terwijl zij die uitkeringen wel kunnen verhalen wanneer de schade van de verzekerde wordt omschreven als een werkelijk geleden schade (tweede prejudiciële vraag) en terwijl ook de verzekerde zelf, die reeds de uitkeringen van de verzekeringsinstelling heeft ontvangen, een vergoeding voor het verlies van een kans kan ontvangen (derde prejudiciële vraag).

Laut Regierung habe SVT für Übertragungsdienstleistungen über das analoge und digitale terrestrische Netz keine übermäßig hohen Gebühren an Teracom gezahlt und werde dies nicht tun.
Volgens de regering heeft SVT geen onredelijk hoge bijdragen voor transmissiediensten via het analoge en digitale terrestrische netwerk aan Teracom betaald en zal dat ook niet doen.

Artikel 26 § 4 und Artikel 28 § 3 Absatz 1 verstiessen gegen den Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung, indem aufgrund dieser Bestimmungen, wenn der Pflegeleistende keine Versicherung abgeschlossen habe, die vollständige Entschädigung durch den Gemeinsamen Garantiefonds gezahlt werde, ohne Beteilung des Fonds für die Entschädigung bei Unfällen im Rahmen von Gesundheitspflegeleistungen.
Artikel 26, § 4, en artikel 28, § 3, eerste lid, zouden het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie schenden, doordat op grond van die bepalingen, wanneer de zorgverlener geen verzekering heeft gesloten, de volledige vergoeding door het Gemeenschappelijk Waarborgfonds zou worden betaald, zonder tegemoetkoming van het Fonds voor de vergoeding van ongevallen bij gezondheidszorg.

151 In der mündlichen Verhandlung hat der Kläger ausgeführt, dass Herr Gorrotxategi von den beschlagnahmten 200 304 Euro einen Betrag in Höhe von 100 000 Euro behalten werde, da Herr Gorrotxategi ihm diesen Betrag als Liquiditätsvorschuss gezahlt habe, damit er seinen Verbindlichkeiten gegenüber seinen Assistenten nachkommen könne.
151 Verzoeker heeft ter terechtzitting gepreciseerd dat Gorrotxategi 100 000 euro van de in beslag genomen 200 304 euro zou houden, omdat laatstgenoemde hem dat bedrag had voorgeschoten als kasmiddelen om aan zijn verplichtingen jegens zijn medewerkers te kunnen voldoen.

Der verweisende Richter fragt den Hof, ob die fraglichen Bestimmungen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstiessen, indem sie es einerseits erlaubten, dass eine von einer Versicherungsgesellschaft, die infolge einer Police des Typs « garantiertes Einkommen » Deckung gewährt, gewährte Entschädigung besteuert werde, wenn der Steuerpflichtige keinen Einkommensverlust erlitten habe, während eine von einem Arbeitsunfallversicherer gezahlte Entschädigung oder eine Entschädigung des Fonds für Berufskrankheiten nicht besteuert werde, wenn der Steuerpflichtige keinen Einkommensverlust erlitten habe (erste präjudizielle Frage), und andererseits der obengenannte Artikel 39 eine Befreiung einführe für Entschädigungen, die durch eine Arbeitsunfallversicherung oder den Fonds für Berufskrankheiten gezahlt wurden, ohne dass ein Einkommensverlust vorliege, « und sogar in seinem Absatz 2 eine Vermutung des Nichtvorhandenseins eines Einkommensverlustes einführt », während diese Befreiung nicht bestehe für Leistungen infolge einer Versicherung für « garantiertes Einkommen » (zweite präjudizielle Frage).
De verwijzende rechter vraagt het Hof of de in het geding zijnde bepalingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden doordat ze, enerzijds, toestaan dat de vergoeding uitgekeerd door een verzekeringsmaatschappij die dekking verleent ingevolge een polis van het type « gewaarborgd inkomen », wordt belast wanneer de belastingplichtige geen inkomsten heeft gederfd, terwijl de vergoeding uitgekeerd door een arbeidsongevallenverzekeraar of een vergoeding van het Fonds voor de Beroepsziekten niet wordt belast wanneer de belastingplichtige geen inkomsten heeft gederfd (eerste prejudiciële vraag), en, anderzijds, het voormelde artikel 39 een vrijstelling invoert voor vergoedingen uitgekeerd door een arbeidsongevallenverzekering of het Fonds voor de Beroepsziekten zonder dat er een inkomstenverlies is, « en zelfs in zijn tweede lid een vermoeden van afwezigheid van inkomstenverlies invoert », terwijl die vrijstelling niet bestaat voor uitkeringen ingevolge een verzekering « gewaarborgd inkomen » (tweede prejudiciële vraag).

Aus den Verfahrensakten im vorhergehenden Verfahren und aus den vom Kläger zur Hauptsache eingereichten Schriftsätzen geht hervor, dass dieser den beanstandeten Bestimmungen vorwirft, einerseits die Einbeziehung der vor dem 1. Januar 1995 gezahlten Kapitalien in die Berechnungsgrundlage des Solidaritätsbeitrags zu ermöglichen, wodurch eine Diskriminierung entstehe - die sich aus einer veralteten Tabelle ergebe und zu ziemlich übertriebenen fiktiven Renten im Verhältnis zur tatsächlichen Rente geführt habe, die die Betroffenen statt eines Kapitals hätten beanspruchen können - unter den Empfängern von Vorteilen, die als zusätzliche Pension gälten, je nachdem, ob der genannte Vorteil in Form eines Kapitals oder einer Leibrente gezahlt worden sei, zum Nachteil jener, die den genannten Vorteil in Form eines Kapitals erhalten hätten, und andererseits, dass diese Bestimmungen auf diskriminierende Weise das Eigentumsrecht, das durch Artikel 1 des Ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention garantiert werde, beeinträchtigen würden, indem sie eine Einbehaltung auferlegen würden, bei deren Berechnung eine fiktive Rente berücksichtigt werde, wobei davon ausgegangen werde, dass diese Rente einem vor dem 1. Januar 1995 ausgezahlten Kapital einer Gruppenversicherung entspreche.
Uit de stukken van de rechtspleging in het bodemgeschil en uit de door de eiser ten gronde ingediende memories blijkt dat deze de in het geding zijnde bepalingen verwijt, enerzijds, dat ze het mogelijk maken dat in de berekeningsbasis van de solidariteitsbijdrage de vóór 1 januari 1995 betaalde kapitalen worden ingesloten waardoor aldus een discriminatie in het leven wordt geroepen - die voortvloeit uit de keuze van een verouderde schaal, leidende tot aanzienlijk overdreven fictieve renten in verhouding tot de werkelijke rente die de betrokkenen hadden kunnen genieten in plaats van een kapitaal - onder de begunstigden van voordelen geldend als aanvullend pensioen naargelang het genoemde voordeel is betaald in de vorm van een kapitaal of van een lijfrente, ten nadele van diegenen die het genoemde voordeel hebben geïnd in de vorm van een kapitaal en, anderzijds, dat die bepalingen op discriminerende wijze afbreuk doen aan het eigendomsrecht, gewaarborgd bij artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doordat zij een afhouding opleggen bij de berekening waarvan rekening is gehouden met een fictieve rente die geacht wordt overeen te stemmen met een kapitaal van een groepsverzekering dat vóór 1 januari 1995 is uitbetaald.