Vertaling van "gesetzgeber arbeitsstrafe in einer bestrafenden logik " (Duits → Nederlands) :

In der Logik des geltenden Systems, in dem keine Beschwerdemöglichkeit gegen die durch den Appellationshof getroffene Entscheidung vorgesehen ist, entbehrt es nicht einer vernünftigen Rechtfertigung, dass der Gesetzgeber ebenfalls keine Möglichkeit der Beschwerde gegen die Entscheidungen des als Untersuchungsrichter bestimmten Magistrats über die ihm unterbreiteten Anträge vorgesehen hat.
Gelet op de logica van het geldende stelsel, waarbij niet is voorzien in een mogelijkheid van beroep tegen de door het hof van beroep gewezen beslissing, is het niet zonder redelijke verantwoording dat de wetgever evenmin heeft voorzien in een mogelijkheid van beroep tegen de beslissingen genomen door de als onderzoeksrechter aangewezen magistraat op de aan hem gerichte verzoeken.

Aus den Vorarbeiten zum Gesetz vom 17. April 2002 geht hervor, dass der Gesetzgeber die Arbeitsstrafe in einer bestrafenden Logik als « eine konstruktive und wirtschaftliche Alternative zu kurzen Gefängnisstrafen, insofern diese nicht notwendigerweise die beste Antwort auf Straffälligkeit sind » angesehen hat (Parl. Dok., Kammer, 1999-2000, DOC 50-0549/001, S. 4), wobei die Zielsetzung darin besteht, « anders zu bestrafen » (ebenda, S. 5).
De parlementaire voorbereiding van de wet van 17 april 2002 toont aan dat de werkstraf door de wetgever in een logica van bestraffing is opgevat als « een constructief en kostenbesparend alternatief voor de korte gevangenisstraffen omdat die niet noodzakelijk de beste oplossing zijn om de delinquentie te bestrijden » (Parl. St., Kamer, 1999-2000, DOC 50-0549/001, p. 4), waarbij de nagestreefde doelstelling erin bestaat « anders [te] gaan straffen » (ibid., p. 5).

Sowohl aus dem Text des Gesetzes vom 26. Juni 1990 selbst als auch aus den Vorarbeiten geht hervor, dass der Gesetzgeber der Geisteskrankheit eine vorrangige Bedeutung beimessen wollte, um das Ergreifen von Massnahmen zu rechtfertigen, die Bestandteil einer therapeutischen Logik sind (Parl. Dok., Senat, 1988-1989, Nr. 733-2, S. 9).
Zowel uit de tekst zelf van de wet van 26 juni 1990 als uit de parlementaire voorbereiding ervan, blijkt dat de wetgever aan de geestesziekte een doorslaggevend karakter heeft willen toekennen om het aannemen van maatregelen die in het kader van een therapeutische logica passen, te verantwoorden (Parl. St., Senaat, 1988-1989, nr. 733-2, p. 9).

Die Vorarbeiten zu diesem Gesetz lassen erkennen, dass die Arbeitsstrafe durch den Gesetzgeber in einer Logik der Bestrafung als « eine konstruktive und wirtschaftliche Alternative zu kurzen Gefängnisstrafen » angesehen wird, « insofern diese nicht notwendigerweise die beste Antwort auf Straffälligkeit sind » (Parl. Dok., Kammer, 1999-2000, DOC 50-0549/001, S. 4), wobei die Zielsetzung darin besteht, « anders zu bestrafen » (ebenda, S. 5).
De parlementaire voorbereiding van die wet geeft aan dat de werkstraf door de wetgever in een logica van bestraffing is opgevat als « een constructief en kostenbesparend alternatief voor de korte gevangenisstraffen omdat die niet noodzakelijk de beste oplossing zijn om de delinquentie te bestrijden » (Parl. St., Kamer, 1999-2000, DOC 50-0549/001, p. 4), waarbij de nagestreefde doelstelling erin bestaat « anders [te] gaan straffen » (ibid., p. 5).

Die Vorarbeiten zu dem vorerwähnten Gesetz vom 17. April 2002 lassen erkennen, dass die Arbeitsstrafe durch den Gesetzgeber in einer Logik der Bestrafung als « eine konstruktive und wirtschaftliche Alternative zu kurzen Gefängnisstrafen » angesehen wird, « insofern diese nicht notwendigerweise die beste Antwort auf Straffälligkeit sind » (Parl. Dok., Kammer, 1999-2000, DOC 50-0549/001, S. 4), wobei die Zielsetzung darin besteht, « anders zu bestrafen » (ebenda, S. 5).
De parlementaire voorbereiding van de voormelde wet van 17 april 2002 toont aan dat de werkstraf door de wetgever in een logica van bestraffing is opgevat als « een constructief en kostenbesparend alternatief voor de korte gevangenisstraffen omdat die niet noodzakelijk de beste oplossing zijn om de delinquentie te bestrijden » (Parl. St., Kamer, 1999-2000, DOC 50-0549/001, p. 4), waarbij de nagestreefde doelstelling erin bestaat « anders [te] gaan straffen » (ibid., p. 5).

Nach Darlegung des Ministerrates könnten die Regeln bezüglich des Zusammentreffens der strafrechtlichen Verantwortlichkeit einer juristischen Person und einer natürliche Person nicht mit derjenigen von natürlichen Personen untereinander verglichen werden, da der Gesetzgeber ein besonderes System der strafrechtlichen Verantwortlichkeit von juristischen Personen ausgearbeitet habe, das einer eigenen Logik unterliege, die sich von der Logik der strafrechtlichen Verantwortlichkeit von natürlichen Personen unterscheide.
Volgens de Ministerraad kunnen de regels aangaande de cumulatie van strafrechtelijke verantwoordelijkheid van een rechtspersoon en een natuurlijke persoon niet worden vergeleken met die inzake natuurlijke personen onderling, daar de wetgever een bijzonder systeem van strafrechtelijke verantwoordelijkheid van rechtspersonen heeft uitgewerkt dat aan een eigen logica beantwoordt, onderscheiden van de logica van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van natuurlijke personen.