Es ist daher nachzuvollziehen, dass die Einführung der ENP mit ihrer geplanten bilateralen Dimension und ihren drei bestätigten Konzepten (Konditionalität, Eigenverantwortung und selektive Differenzierung) – nicht nur im südlichen Mittelmeerraum – als Verwässerung des Strebens der Europäischen Union nach Partnerschaft und als Verzicht auf eine regionale Strategie Europa-Mittelmeer verstanden werden konnte.
Het is dus te begrijpen dat de lancering van het Europese nabuurschapsbeleid, met zijn bilaterale aspect en zijn drie erkende concepten (voorwaardelijkheid, toe-eigening en selectieve differentiatie), werd beschouwd – en niet alleen in het zuiden van het Middellandse-Zeegebied – als een verwatering van de bereidheid van de Europese Unie om partnerschappen aan te gaan en het verlaten van ambitieuze doelstellingen op het gebied van Euromediterrane regionale samenwerking.
