Vertaling van "fraglichen bestimmung verliehen " (Duits → Nederlands) :

Die Frage des vorlegenden Richters betrifft nicht die Verfassungsmäßigkeit der fraglichen Bestimmung in einer durch diesen Richter präzisierten Auslegung, sondern die Festlegung der Auslegung, die der fraglichen Bestimmung verliehen werden könnte.
De door de verwijzende rechter gestelde vraag heeft geen betrekking op de grondwettigheid van de in het geding zijnde bepaling, in een door die rechter gepreciseerde interpretatie, maar op het bepalen van de interpretatie die aan de in het geding zijnde bepaling zou kunnen worden gegeven.

Es wird nämlich nicht bemängelt, dass in der fraglichen Bestimmung die wesentlichen Elemente einer Steuer unzureichend definiert seien oder der ausführenden Gewalt zu Unrecht eine Ermächtigung verliehen würde.
De in het geding zijnde bepaling wordt immers niet verweten dat zij de essentiële elementen van een belasting onvoldoende zou bepalen of ten onrechte een delegatie aan de uitvoerende macht zou verlenen.

Im Gegensatz zu dem, was der Ministerrat anführt, kann der fragliche Artikel 29 nicht als eine auslegende Bestimmung betrachtet werden, sondern ist er eine Änderungsbestimmung, der durch den fraglichen Artikel 59 Absatz 3 Rückwirkung zum 1. April 2001 verliehen wurde.
In tegenstelling tot wat de Ministerraad betoogt, kan het in het geding zijnde artikel 29 niet als een interpretatieve bepaling worden beschouwd, maar is zij een wijzigingsbepaling waaraan door het in het geding zijnde artikel 59, derde lid, terugwerkende kracht is verleend met ingang van 1 april 2001.

Die präjudizielle Frage betrifft also die Folgen, die sich für ein minderjähriges belgisches Kind von ausländischen Eltern, die nicht zu seinen Lasten sind, daraus ergeben, dass die Bedingung der « Kostenübernahme » durch den Belgier für seine Verwandten in aufsteigender Linie, die in der fraglichen Bestimmung vorgesehen ist, nicht erfüllt werden kann und das Aufenthaltsrecht folglich den ausländischen Eltern belgischer Kinder nur aufgrund dieser Eigenschaft nicht verliehen werden kann.
De prejudiciële vraag heeft dus betrekking op de gevolgen, voor het minderjarige Belgische kind van vreemde ouders die niet te zijnen laste zijn, van het feit dat de voorwaarde van « tenlasteneming » door de Belg van zijn bloedverwanten in de opgaande lijn, bedoeld in de in het geding zijnde bepaling, niet kan worden vervuld en dat het verblijfsrecht bijgevolg niet kan worden toegekend aan de vreemde ouders van het Belgische kind, in die enkele hoedanigheid.

Die präjudiziellen Fragen betreffen also die Folgen, die sich für ein minderjähriges belgisches Kind von ausländischen Eltern, die nicht zu seinen Lasten sind, daraus ergeben, dass die Bedingung der « Kostenübernahme » durch den Belgier für seine Verwandten in aufsteigender Linie, die in der fraglichen Bestimmung vorgesehen ist, nicht erfüllt werden kann und das Aufenthaltsrecht folglich den ausländischen Eltern belgischer Kinder nur aufgrund dieser Eigenschaft nicht verliehen werden kann.
De prejudiciële vragen hebben dus betrekking op de gevolgen, voor het minderjarige Belgische kind van vreemde ouders die niet te zijnen laste zijn, van het feit dat de voorwaarde van « tenlasteneming » door de Belg van zijn bloedverwanten in de opgaande lijn, bedoeld in de in het geding zijnde bepaling, niet kan worden vervuld en dat het verblijfsrecht bijgevolg niet kan worden toegekend aan de vreemde ouders van het Belgische kind, enkel in die hoedanigheid.

Es ist Sache des Gesetzgebers zu entscheiden, ob er anderen Bestimmungen die Bedeutung, die er der fraglichen Bestimmung verliehen hat, verleihen will oder nicht (siehe die Artikel 382 und 384 des Gesetzes vom 27. Dezember 2006 zur Festlegung verschiedener Bestimmungen (I), Belgisches Staatsblatt, 28. Dezember 2006).
Het staat aan de wetgever om te beslissen of hij al dan niet aan andere bepalingen de betekenis wil geven die hij aan de in het geding zijnde bepaling heeft gegeven (zie de artikelen 382 en 384 van de wet van 27 december 2006 houdende diverse bepalingen (I), Belgisch Staatsblad , 28 december 2006).

Die in B.5 erwähnten Unterschiede rechtfertigen es, dass die Möglichkeit der Aberkennung nur für die Belgier im Sinne der fraglichen Bestimmung ausgeschlossen wird, denen die belgische Staatsangehörigkeit automatisch aufgrund ihrer besonders starken Verbindungen mit der nationalen Gemeinschaft verliehen wurde, hingegen auf die Belgiern angewandt werden kann, die nach dem Alter von achtzehn Jahren die Staatsangehörigkeit erworben haben und keine so engen und alten Verbindungen zu Belgien nachweisen können.
De in B.5 vermelde verschillen verantwoorden dat de mogelijkheid tot vervallenverklaring enkel wordt uitgesloten voor de Belgen bedoeld in de in het geding zijnde bepaling, aan wie de Belgische nationaliteit automatisch is toegekend wegens bijzonder sterke banden die hen met de nationale gemeenschap verbinden, en daarentegen kan worden toegepast op de Belgen die de nationaliteit na achttien jaar hebben verkregen en die geen even hechte en oude banden met België kunnen aantonen.

Das Urteil vom 24. Februar 1994 stütze sich auf vier Elemente, die der fraglichen Bestimmung des französischen Gesetzes in dieser Sache einen strafrechtlichen Charakter verliehen; dies sei in der vorliegenden Sache nicht der Fall, denn die in Artikel 215 5 KE/EStGB vorgesehene Massnahme sei keine Sanktion zur Bestrafung, um der Wiederholung ähnlicher Handlungen vorzubeugen, sondern sie diene im Gegenteil der finanziellen Wiedergutmachung eines Schadens; sie stütze sich nicht auf eine repressive Massnahme allgemeiner Art, sondern betreffe möglicherweise einen Dritten, der Inhaber von einem säumigen Steuerpflichtigen gehörenden Summen sein könne; Artikel 215 5 sehe keine strafrechtliche Sanktion vor, insbesondere keine Zwangshaft.
Het arrest van 24 februari 1994 is gegrond op vier elementen die aan de betwiste bepaling van de in die zaak in het geding zijnde Franse wet een strafrechtelijk karakter verlenen; zulks is in onderhavige zaak niet het geval : de bij artikel 215, 5, van het K.B./W.I. B. voorgeschreven maatregel is geen sanctie die erop is gericht te straffen om herhaling van soortgelijke handelingen te voorkomen, doch hij strekt integendeel tot het geldelijke herstel van een nadeel; hij steunt niet op een strafmaatregel met een algemeen karakter, doch heeft mogelijkerwijze betrekking op een derde die in het bezit zou kunnen zijn van sommen die aan een in gebreke blijvende belastingplichtige toebehoren; artikel 215, 5, voorziet niet in een strafrechtelijke sanctie, en met name niet in lijfsdwang.