Traduction de «fragliche bestimmung habe » (Allemand → Néerlandais) :

Die fragliche Bestimmung habe also zur Folge, dass die vor dem Staatsrat klagende Gesellschaft nicht in den Genuss des Mechanismus der « doppelten Grünstromzertifikate » für ihre Elektrizitätsproduktion über eine Leistung von 5 MW hinaus gelangen könne, obwohl sie für diese Produktion in den Vorteil des in Artikel 38 § 2 des Dekrets vom 12. April 2001 vorgesehenen Unterstützungsmechanismus (Mechanismus der « einfachen Grünstromzertifikate ») gelangen könne.
De in het geding zijnde bepaling heeft dus tot gevolg dat de verzoekende vennootschap voor de Raad van State het mechanisme van de « dubbele groene certificaten » niet kan genieten voor haar productie van elektriciteit boven een vermogen van 5 MW, waarbij zij voor die productie wel het steunmechanisme kan genieten waarin artikel 38, § 2, van het decreet van 12 april 2001 (mechanisme van de « gewone groene certificaten ») voorziet.

Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Rechtssache, der Begründung der Vorlageentscheidung und dem Wortlaut der Vorabentscheidungsfrage kann abgeleitet werden, dass der vorlegende Richter vom Gerichtshof erfahren möchte, ob die fragliche Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 172 der Verfassung vereinbar sei in der Auslegung, dass eine getrennte Steuer auf den Steuerpflichtigen anzuwenden sei, der die Beträge nicht auf die vorgeschriebene Weise belegt habe, wenn der Empfänger dieser Beträge nicht spätestens innerhalb einer Frist von zwei Jahren und sechs Monaten ab dem 1. Januar des betreffenden Steuerjahres eindeutig identifiziert worden sei, während die gleiche Steuer nicht einem Steuerpflichtigen in der gleichen Situation auferlegt werden müsse, wenn der Empfänger dieser Beträge innerhalb der Frist identifiziert worden sei, aber nicht mehr besteuert werden könne wegen des Ablaufs der Veranlagungsfristen.
Uit de feiten van de aan de verwijzende rechter voorgelegde zaak, de motieven van de verwijzingsbeslissing en de bewoordingen van de prejudiciële vraag kan worden afgeleid dat de verwijzende rechter van het Hof wenst te vernemen of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, in de interpretatie dat een afzonderlijke aanslag moet worden toegepast op de belastingplichtige die de bedragen niet op de voorgeschreven wijze heeft verantwoord, wanneer de verkrijger van die bedragen niet op ondubbelzinnige wijze werd geïdentificeerd uiterlijk binnen twee jaar en zes maanden volgend op 1 januari van het betreffende aanslagjaar, terwijl dezelfde aanslag niet zou moeten worden toegepast op een belastingplichtige in dezelfde situatie wanneer de verkrijger van die bedragen binnen de termijn werd geïdentificeerd maar niet meer zou kunnen worden belast wegens het verstrijken van de aanslagtermijnen.

Die Gemeinde Perwez führt an, dass die fragliche Bestimmung nicht auf die vor dem vorlegenden Richter anhängige Streitsache anwendbar sei, da der Gesetzgeber im Programmgesetz vom 10. August 2015 beschlossen habe, der in Artikel 180 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 (EStGB 1992) zugunsten der Interkommunalen vorgesehenen Befreiung von der Gesellschaftssteuer ein Ende zu setzen.
De gemeente Perwijs doet gelden dat de in het geding zijnde bepaling niet van toepassing is op het voor de verwijzende rechter hangende geschil omdat de wetgever heeft beslist, in de programmawet van 10 augustus 2015, een einde te maken aan de vrijstelling van de vennootschapsbelasting bedoeld in artikel 180 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (WIB 1992) ten gunste van de intercommunales.

In der Auslegung durch den vorlegenden Richter führe die fragliche Bestimmung zu einer Verpflichtung für die Französische Gemeinschaft, das Amt eines Religionsinspektors, den sie auf Vorschlag des Oberhauptes des Kultes ernannt habe, zu beenden, wenn dieser Inspektor das Vertrauen des Oberhauptes des Kultes verloren habe, ohne irgendeine Kontrolle der Begründung dieses Vertrauensverlustes, weder durch die Französische Gemeinschaft, noch - im Beschwerdefall - durch den Staatsrat.
In de interpretatie van de verwijzende rechter zou de in het geding zijnde bepaling de Franse Gemeenschap ertoe verplichten het ambt te beëindigen van de inspecteur godsdienst die zij op voordracht van het hoofd van de eredienst heeft benoemd, indien die inspecteur het vertrouwen van het hoofd van de eredienst heeft verloren, zonder dat de Franse Gemeenschap, noch, in geval van beroep, de Raad van State enige controle kunnen uitoefenen op de redenen van dat verlies van vertrouwen.

Aus dem Wortlaut der Vorabentscheidungsfrage und der Begründung der Vorlageentscheidung geht somit hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, den Behandlungsunterschied hinsichtlich der Regelung für die Amtsbeendigung sowohl auf Verwaltungs- als auch auf Rechtsprechungsebene zwischen den Religionsinspektoren und allen anderen Inspektoren des Unterrichtswesens der Französischen Gemeinschaft zu prüfen, wenn die fragliche Bestimmung in dem Sinne ausgelegt werde, dass ein Religionsinspektor, der das Vertrauen des Oberhauptes des Kultes verloren habe, dem er unterstehe, seines Amtes enthoben werden müsse, ohne dass die Französische Gemeinschaft und anschließend der Staatsrat eine Kontrolle der Begründung dieses Vertrauensverlustes ausüben könnten, und folglich ungeachtet dessen, worin diese Gründe beständen.
Uit de formulering van de prejudiciële vraag en de motieven van de verwijzingsbeslissing blijkt bijgevolg dat het Hof wordt verzocht het verschil in behandeling te onderzoeken, ten aanzien van de regeling inzake ambtsneerlegging, zowel op administratief als op jurisdictioneel vlak, tussen de inspecteurs godsdienst en alle andere inspecteurs van het onderwijs van de Franse Gemeenschap wanneer de in het geding zijnde bepaling zo wordt geïnterpreteerd dat de inspecteur godsdienst die het vertrouwen heeft verloren van het hoofd van de eredienst waartoe hij behoort, moet worden ontzet uit zijn ambt, zonder dat de Franse Gemeenschap en vervolgens de Raad van State een controle kunnen uitoefenen op de redenen van dat verlies van vertrouwen en, derhalve, ongeacht wat die redenen zijn.

Der vorlegende Richter ersucht den Gerichtshof zu prüfen, ob die fragliche Bestimmung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstoße, indem sie lediglich eine zeitweilige und bedingte Abgabenbefreiung für die Inhaber dinglicher Rechte an Gebäuden und/oder Wohnungen, die als Denkmal unter Schutz gestellt worden seien, vorgesehen habe, während gemäß Artikel 4 letzter Absatz des Dekrets über Gewerbebetriebsgelände eine endgültige Abgabenbefreiung für die Inhaber dinglicher Rechte an Gewerbebetriebsgeländen, die als Denkmal unter Schutz gestellt worden seien, vorgesehen sei, da die vorerwähnten Gewerbebetriebsgelände nicht ohne Hinzufügung zusätzlicher Bedingungen in das Inventar aufgenommen würden.
De verwijzende rechter verzoekt het Hof na te gaan of de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt doordat zij enkel voorzag in een tijdelijke en voorwaardelijke vrijstelling van heffing voor de houders van zakelijke rechten van gebouwen en/of woningen die beschermd zijn als monument, terwijl overeenkomstig artikel 4, laatste lid, van het Decreet Bedrijfsruimten wordt voorzien in een definitieve vrijstelling van heffing voor de houders van zakelijke rechten van bedrijfsruimten die beschermd zijn als monument daar voormelde bedrijfsruimten niet worden opgenomen in de inventaris zonder toevoeging van bijkomende voorwaarden.

Aus der Begründung der Vorlageentscheidung geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 5 § 2 des Gesetzes vom 8. Juli 1977 mit Artikel 16 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention zu befinden, insofern die fragliche Bestimmung eine unverhältnismäßige eigentumsentziehende Maßnahme darstelle, indem angenommen werde, dass ein europäisches Patent, das in Englisch erteilt, vor dem 13. Dezember 2007 veröffentlicht und anschließend nach diesem Datum im Anschluss an ein Einspruchsverfahren vom Europäischen Patentamt aufrechterhalten worden sei, wirkungslos sei, weil der Inhaber dieses Patents dem Amt für gewerbliches Eigentum keine Übersetzung in Niederländisch, in Französisch oder in Deutsch der neuen Patentschrift innerhalb von drei Monaten nach der Bekanntmachung im Europäischen Patentblatt des Hinweises auf die Aufrechterhaltung des abgeänderten Patents übermittelt habe.
Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de verenigbaarheid van artikel 5, § 2, van de wet van 8 juli 1977 met artikel 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de in het geding zijnde bepaling een onevenredige eigendomsberovende maatregel zou zijn door aan te nemen dat een Europees octrooi, verleend in het Engels en gepubliceerd vóór 13 december 2007, vervolgens na die datum in stand gehouden door het Europees Octrooibureau na een oppositieprocedure, geen gevolgen heeft omdat de houder van dat octrooi aan de Dienst voor de industriële eigendom geen vertaling in het Nederlands, het Frans of het Duits van het nieuwe octrooischrift heeft bezorgd binnen drie maanden na de publicatie in het Europees Octrooiblad van de vermelding van de instandhouding van dat gewijzigde octrooi.

Die präjudizielle Frage bezieht sich auf den Behandlungsunterschied, infolge der durch Artikel 73 des Programmgesetzes (I) vom 27. Dezember 2006 vorgenommenen Abänderung von Artikel 3 § 5 des Gesetzes vom 20. Februar 1991 über die Mietverträge betreffend den Hauptwohnort des Mieters, zwischen einem Mieter, der einen neunjährigen Mietvertrag abgeschlossen habe und auf den die besagte Bestimmung bei Nichtregistrierung des Mietvertrags durch den Vermieter anwendbar sei, einerseits und einem Mieter, der einen Mietvertrag von kürzerer Dauer abgeschlossen habe und auf den die fragliche Bestimmung im gleichen Fall nicht angewandt werden könne, andererseits.
De prejudiciële vraag heeft betrekking op het verschil in behandeling dat voortvloeit uit de wijziging, bij artikel 73 van de programmawet (I) van 27 december 2006, van artikel 3, § 5, van de wet van 20 februari 1991 betreffende de huurovereenkomsten met betrekking tot de hoofdverblijfplaats van de huurder, tussen, enerzijds, de huurder die een huurovereenkomst van negen jaar heeft gesloten en op wie de genoemde bepaling van toepassing is bij niet-registratie van de huurovereenkomst door de verhuurder en, anderzijds, de huurder die een huurovereenkomst van kortere duur heeft gesloten en op wie de in het geding zijnde bepaling niet kan worden toegepast in hetzelfde geval.

Das vorlegende Rechtsprechungsorgan möchte vom Hof vernehmen, ob die fragliche Bestimmung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, insofern ein Arbeitnehmer, dem während der Zeit, in der er seine Arbeitsleistungen wegen Krankheit vollständig eingestellt habe, gekündigt werde, Anspruch auf eine Entlassungsentschädigung habe, die auf der Grundlage der Entlohnung berechnet werde, die der Vollzeitbeschäftigung entspreche, die er vor der vollständigen Aussetzung seines Arbeitsvertrags ausgeübt habe, während ein arbeitsunfähiger Arbeitnehmer, der mit Zustimmung des Vertrauensarztes seiner Krankenkasse seine Arbeit teilweise wieder aufnehme, nur Anspruch auf eine Entlassungsentschädigung habe, deren Höhe auf der Grundlage der laufenden Entlohnung berechnet werde, die ihm für seine verkürzten Arbeitsleistungen zustehe, während er wegen seines Gesundheitszustandes nicht die Wahl habe, seine Arbeit gegebenenfalls vollzeitig wieder aufzunehmen.
Het verwijzende rechtscollege wenst van het Hof te vernemen of de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre de werknemer die wordt ontslagen tijdens de periode waarin hij zijn arbeidsprestaties volledig heeft stopgezet als gevolg van ziekte, recht heeft op een opzeggingsvergoeding berekend op basis van het loon dat overeenstemt met de voltijdse betrekking die hij uitoefende vóór de volledige schorsing van zijn arbeidsovereenkomst, terwijl de arbeidsongeschikte werknemer die met toestemming van de adviserend geneesheer van zijn ziekenfonds het werk gedeeltelijk hervat, slechts recht zou hebben op een opzeggingsvergoeding waarvan het bedrag wordt bepaald op basis van het lopende loon waarop hij recht heeft voor zijn verminderde arbeidsprestaties en dit terwijl hij vanwege zijn gezondheidstoestand de keuze niet heeft al dan niet voltijds zijn arbeid te hervatten.