Die zwischen der ersten Lesung des Europäischen Parlaments und der Festlegung des Gemeinsamen Standpunkts des Rates verstrichene Zeit sowie der Inhalt des Gemeinsamen Standpunkt zeigen sehr deutlich, wie schwierig es für die an den Verhandlungen beteiligten einzelstaatlichen Delegationen war, einen gemeinsamen Nenner zu finden, der ein sinnvolles Gleichgewicht zwischen verbindlichen Vorschriften und den Mitgliedstaaten überlassenen Freiräumen schafft, in denen sie in eigener Weise mit besonderen Situationen fertigwerden – anders gesagt: das Subsidiaritätsprinzip anzuwenden.
Uit de tijd die is verstreken tussen de eerste lezing door het Europees Parlement en de aanneming van het gemeenschappelijk standpunt van de Raad en ook uit de inhoud van het gemeenschappelijk standpunt zelf blijkt duidelijk hoe moeilijk het was voor de nationale delegaties die bij de onderhandelingen betrokken waren tot een gemeenschappelijke noemer te komen met een goed evenwicht tussen bindende regels en ruimte voor de lidstaten om op hun eigen manier een oplossing voor specifieke situaties te vinden, m.a.w.: subsidiariteit.
