Vertaling van "fassung juni 2000 ausdrücklich " (Duits → Nederlands) :

[46] Die Arbeitszeit wird durch die Richtlinie 93/104/EG des Rates vom 23. November 1993 (ABl. L 307 vom 13.12.1993, S. 1) in der Fassung der Richtlinie 2000/34/EG vom 22. Juni 2000 (ABl. L 195 vom 1.8.2000, S. 41) geregelt; die Vorschriften werden vervollständigt durch die Sektorrichtlinie 2002/15/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 11. März 2002 (ABl. L 80 vom 23.3.2002, S. 35).
[46] De arbeidstijd wordt geregeld in Richtlijn 93/104/EG van de Raad van 23 november 1993 (PB L 307 van 13.12.1993, blz. 1), gewijzigd bij Richtlijn 2000/34/EG van 22 juni 2000 (PB L 195 van 1.8.2000, blz. 41), aangevuld door sectorale Richtlijn 2002/15/EG van het Europees Parlement en de Raad van van 11 maart 2002 (PB L 80 van 23.3.2002, blz. 35).

- der in Madrid am 15. April 2014 geschehene Nachtrag zur Abänderung des am 14. Juni 1995 unterzeichneten Übereinkommens zwischen dem Königreich Belgien und dem Königreich Spanien zur Vermeidung der Doppelbesteuerung und zur Verhinderung der Steuerumgehung auf dem Gebiet der Einkommens- und Vermögenssteuern, und des in Brüssel am 14. Juni 1995 unterzeichneten Protokolls, in ihrer durch den in Madrid am 22. Juni 2000 geschehenen Nachtrag und durch den in Brüssel am 2. Dezember 2009 geschehenen Nachtrag abgeänderten Fassung.
- 3) het Avenant, ondertekend te Madrid op 15 april 2014, tot wijziging van de Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk Spanje tot het vermijden van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belasting inzake belastingen naar het inkomen en naar het vermogen, en het Protocol, ondertekend te Brussel op 14 juni 1995, zoals gewijzigd door het Avenant, ondertekend te Madrid op 22 juni 2000 en door het Avenant ondertekend te Brussel op 2 december 2009.

- das in Brüssel am 14. Juni 1995 unterzeichnete Übereinkommen zwischen dem Königreich Belgien und dem Königreich Spanien zur Vermeidung der Doppelbesteuerung und zur Verhinderung der Steuerumgehung auf dem Gebiet der Einkommens- und Vermögenssteuern, und das in Brüssel am 14. Juni 1995 unterzeichnete Protokoll, in ihrer durch den in Madrid am 22. Juni 2000 geschehenen Nachtrag abgeänderten Fassung;
- 1) de Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk Spanje tot het vermijden van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belasting inzake belastingen naar het inkomen en naar het vermogen, en het Protocol, ondertekend te Brussel op 14 juni 1995, zoals gewijzigd door het Avenant, ondertekend te Madrid op 22 juni 2000;

- der in Brüssel am 2. Dezember 2009 geschehene Nachtrag zur Abänderung des in Brüssel am 14. Juni 1995 unterzeichneten Übereinkommens zwischen dem Königreich Belgien und dem Königreich Spanien zur Vermeidung der Doppelbesteuerung und zur Verhinderung der Steuerumgehung auf dem Gebiet der Einkommens- und Vermögenssteuern, und des in Brüssel am 14. Juni 1995 unterzeichneten Protokolls, in ihrer durch den in Madrid am 22. Juni 2000 geschehenen Nachtrag abgeänderten Fassung;
- 2) het Avenant, ondertekend te Brussel op 2 december 2009, tot wijziging van de Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk Spanje tot het vermijden van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belasting inzake belastingen naar het inkomen en naar het vermogen, en het Protocol, ondertekend te Brussel op 14 juni 1995, zoals gewijzigd door het Avenant, ondertekend te Madrid op 22 juni 2000;

Der Gerichtshof hat auf ähnliche Weise in dem Entscheid Nr. 170/2003 vom 17. Dezember 2003 (in Bezug auf die Artikel 32 Nr. 2 und 46 § 2 in Verbindung mit Artikel 792 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches), den Entscheiden Nrn. 166/2005 vom 16. November 2005, 34/2006 vom 1. März 2006 und 43/2006 vom 15. März 2006 (alle drei in Bezug auf Artikel 71 des Grundlagengesetzes vom 8. Juli 1976 über die öffentlichen Sozialhilfezentren), dem Entscheid Nr. 85/2007 vom 7. Juni 2007 (in Bezug auf Artikel 39 des flämischen Dekrets vom 22. Dezember 1995 zur Festlegung von Bestimmungen zur Begleitung des Haushalts 1996, in der durch das Dekret vom 30. Juni 2000 abgeänderten Fassung und vor seiner Abänderung durch das Dekret vom 7. Mai 2004) und dem Entscheid Nr. 123/2007 vom 26. September 2007 (in Bezug auf Artikel 26 § 4 des Dekrets der Flämischen Region vom 19. April 1995 zur Festlegung von Maßnahmen zur Bekämpfung und Verhütung von Nichtbenutzung und Verwahrlosung von Gewerbebetriebsgeländen, vor seiner Ersetzung durch Artikel 6 des Dekrets vom 23. Juni 2006) geurteilt, dass eine Bestimmung, aufgrund deren eine Widerspruchsfrist am Datum des Versands des betreffenden Beschlusses einsetzt, die Rechte der Verteidigung des Rechtsuchenden auf unverhältnismäßige Weise einschränkt.
Het Hof heeft op vergelijkbare wijze, bij het arrest nr. 170/2003 van 17 december 2003 (met betrekking tot de artikelen 32, 2°, en 46, § 2, in samenhang gelezen met artikel 792, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek), de arresten nrs. 166/2005 van 16 november 2005, 34/2006 van 1 maart 2006 en 43/2006 van 15 maart 2006 (alle drie met betrekking tot artikel 71 van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn), het arrest nr. 85/2007 van 7 juni 2007 (met betrekking tot artikel 39 van het Vlaams decreet van 22 december 1995 houdende bepalingen tot begeleiding van de begroting 1996, zoals gewijzigd bij het decreet van 30 juni 2000, en vóór de wijziging ervan bij het decreet van 7 mei 2004) en het arrest nr. 123/2007 van 26 september 2007 (met betrekking tot artikel 26, § 4, van het decreet van het Vlaamse Gewest van 19 april 1995 houdende maatregelen ter bestrijding en voorkoming van leegstand en verwaarlozing van bedrijfsruimten, vóór de vervanging ervan bij artikel 6 van het decreet van 23 juni 2006), geoordeeld dat een bepaling op grond waarvan een beroepstermijn begint te lopen op de datum van verzending van de beslissing in kwestie, de rechten van verdediging van de rechtzoekende op onevenredige wijze beperkt.

Der Gerichtshof der Europäischen Union hat geurteilt, « dass auf die Art. 1 bis 8 der Richtlinie 2003/88, die im Wesentlichen mit den Art. 1 bis 8 der Richtlinie 93/104/EG des Rates vom 23. November 1993 über bestimmte Aspekte der Arbeitszeitgestaltung (ABl. L 307, S. 18) in der Fassung der Richtlinie 2000/34/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 22. Juni 2000 (ABl. L 195, S. 41) übereinstimmen, die Auslegung dieser letztgenannten Artikel durch den Gerichtshof in vollem Umfang übertragbar ist » (EuGH, 25. November 2010, C-429/09, Fuß, Randnr. 32; Beschluss, 4. März 2011, C-258/10, Grigore, Randnr. 39; 10. September 2015, C-266/14, Federación de Servicios Privados del sindicato Comisiones obreras (CC.OO.), Randnr. 22).
Volgens het Hof van Justitie van de Europese Unie, « [zijn] de artikelen 1 tot en met 8 van [de] richtlijn [2003/88/EG] in wezen gelijkluidend [...] aan de artikelen 1 tot en met 8 van richtlijn 93/104/EG van de Raad van 23 november 1993 betreffende een aantal aspecten van de organisatie van de arbeidstijd (PB L 307, blz. 18), zoals gewijzigd bij richtlijn 2000/34/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 juni 2000 (PB L 195, blz. 41), zodat de uitlegging die het Hof aan laatstgenoemde artikelen heeft gegeven, onverkort geldt voor de eerstgenoemde artikelen van richtlijn 2003/88 » (HvJ, 25 november 2010, C-429/09, Fuß, punt 32; beschikking, 4 maart 2011, C-258/10, Grigore, punt 39; 10 september 2015, C-266/14, Federación de Servicios Privados del sindicato Comisiones obreras (CC.OO.), punt 22).

Da das Bestehen unterschiedlicher Anforderungen in verschiedenen Mitgliedstaaten die Freizügigkeit beeinträchtigen kann, hat der Rat in seiner Entschließung vom 26. Juni 2000 ausdrücklich eine Überprüfung der gesundheitlichen Anforderungen im Rahmen der Führerscheinprüfung gefordert.
Aangezien het bestaan van uiteenlopende normen in verschillende lidstaten een belemmering van het vrije verkeer kan vormen, heeft de Raad in zijn resolutie van 26 juni 2000 aangedrongen op een herziening van de medische normen voor het rijbewijs.

« Verstossen die Artikel 80 und 82 des Konkursgesetzes vom 8. August 1997, in der am 14. Juni 2000 geltenden Fassung, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem sie einem Richter in keiner Weise erlauben, den Geschäftsführer eines für entschuldbar erklärten Konkursschuldners von seiner Verpflichtung zur Zahlung der Beiträge aufgrund des Sozialstatuts der Selbständigen (gemäss Artikel 3 § 1 in fine des königlichen Erlasses Nr. 38 vom 27. Juli 1967 zur Einführung des Sozialstatuts der Selbständigen, in der zur Zeit geltenden Fassung) zu befreien, während der für entschuldbar erklärte Konkursschuldner, der solidarisch zu derselben Zahlung verpflichtet ist, wohl davon befreit ist?
« Schenden artikel 80 en artikel 82 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, zoals toepasselijk per 14 juni 2000, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet bij zoverre zij op geen enkele wijze een rechter toestaan de zaakvoerder van de verschoonbaar verklaarde gefailleerde van zijn/haar verbintenis tot het betalen van de bijdragen in het sociaal statuut der zelfstandigen (op grond van artikel 3, § 1, in fine, van het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967, houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen, zoals thans van toepassing) te bevrijden, terwijl de verschoonbaar verklaarde gefailleerde, die tot diezelfde betaling hoofdelijk is gehouden, wel is bevrijd ?

« Verstossen die Artikel 80 und 82 des Konkursgesetzes vom 8. August 1997, in der am 14. Juni 2000 geltenden Fassung, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem sie einem Richter in keiner Weise erlauben, den Geschäftsführer eines für entschuldbar erklärten Konkursschuldners von seiner Verpflichtung zur Zahlung der Beiträge aufgrund des Sozialstatuts der Selbständigen (gemäss Artikel 3 § 1 in fine des königlichen Erlasses Nr. 38 vom 27. Juli 1967 zur Einführung des Sozialstatuts der Selbständigen, in der zur Zeit geltenden Fassung) zu befreien, während der für entschuldbar erklärte Konkursschuldner, der solidarisch zu derselben Zahlung verpflichtet ist, wohl davon befreit ist?
« Schenden artikel 80 en artikel 82 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, zoals toepasselijk per 14 juni 2000, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet bij zoverre zij op geen enkele wijze een rechter toestaan de zaakvoerder van de verschoonbaar verklaarde gefailleerde van zijn/haar verbintenis tot het betalen van de bijdragen in het sociaal statuut der zelfstandigen (op grond van artikel 3, § 1, in fine , van het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967, houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen, zoals thans van toepassing) te bevrijden, terwijl de verschoonbaar verklaarde gefailleerde, die tot diezelfde betaling hoofdelijk is gehouden, wel is bevrijd ?