Vertaling van "falls seine abstammung " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Recht auf Kenntnis der eigenen Abstammung | Recht, seine Eltern zu kennen
recht om te weten van welke ouders men afstamt | recht om te weten van wie men afstamt | recht zijn of haar ouders te kennen

befugt sein,sich von Amts wegen mit einem Fall zu befassen
bevoegd zijn om de faillietverklaring ambtshalve uit te spreken

Jeder Mitgliedstaat legt die Sanktionen fest, die bei Verstößen gegen diese Verordnung verhängt werden. Die Sanktionen müssen wirksam, verhältnismäßig und abschreckend sein. Bis zur Annahme etwa erforderlicher entsprechender Rechtsvorschriften finden im Fall von Verstößen gegen diese Verordnung die Sanktionen Anwendung, die von den Mitgliedstaaten zur Durchführung des Artikels [..] der Verordnung [... ] festgelegt wurden.
Elke lidstaat bepaalt welke sancties van toepassing zijn bij inbreuk op de bepalingen van deze verordening. Deze sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn. In afwachting van de vaststelling, voor zover nodig, van hiertoe strekkende wetgeving gelden bij inbreuk op deze verordening, in voorkomend geval, de sancties die door de lidstaten zijn vastgesteld ter uitvoering van artikel [...] van Verordening [...].

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Artikel 335 § 4 desselben Gesetzbuches, der nicht durch das Gesetz vom 8. Mai 2014 abgeändert wurde, bestimmt, dass in dem Fall, dass die Abstammung eines Kindes geändert wird, wenn es das Alter der Volljährigkeit bereits erreicht hat, ohne sein Einverständnis keine Änderung an seinem Namen vorgenommen werden darf.
Artikel 335, § 4, van hetzelfde Wetboek, niet gewijzigd bij de wet van 8 mei 2014, bepaalt dat, indien de afstamming van een kind wordt gewijzigd wanneer het de meerderjarige leeftijd heeft bereikt, zonder zijn akkoord geen enkele verandering aan zijn naam mag worden aangebracht.

Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 22 der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 8 und 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie dem Kind im Alter von über 22 Jahren nicht die Möglichkeit biete, die Anerkennung der Vaterschaft nach der Frist von einem Jahr ab der Entdeckung der Tatsache, dass der Mann, der es anerkannt habe, nicht sein Vater sei, anzufechten, falls die durch diese Anerkennung festgestellte Abstammung weder der biologischen Wahrheit entspreche, noch auf einem anhaltenden Besitz des Standes beruhe.
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10, 11 en 22 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 8 en 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij aan het kind ouder dan 22 jaar niet de mogelijkheid biedt de erkenning van het vaderschap te betwisten na de termijn van één jaar vanaf de ontdekking van het feit dat de man die het heeft erkend, niet zijn vader is, in het geval waarin de door die erkenning vastgestelde afstamming niet overeenstemt met de biologische waarheid en niet op een voortdurend bezit van staat berust.

Die Verbindung beider Urteile Nr. 62/94 vom 14. Juli 1994 und Nr. 66/2003 vom 14. Mai 2003 veranlasst den vorlegenden Richter, den Hof zu fragen, ob ein Verstoss gegen die Grundsätze der Gleichheit und Nichtdiskriminierung vorliege, da die Rechtsprechung des Hofes dazu führe, dass der Richter bei der Beurteilung der Klage auf Nichtigkeitserklärung der Anerkennung eines minderjährigen, nicht für mündig erklärten Kindes unter fünfzehn Jahren, dessen Mutter unbekannt, verstorben oder ausserstande ist, ihren Willen zu äussern, durch einen Mann, bei dem nicht angefochten wird, dass er nicht der biologische Vater ist, keine Kontrolle hinsichtlich des Interesses des Kindes daran, dass seine Abstammung väterlicherseits durch eine Anerkennung festgestellt wird, ausüben kann, während der Richter hingegen über diese Befugnis verfügt im Rahmen von Artikel 319 § 3 des Zivilgesetzbuches, der den Fall der Anerkennung eines minderjährigen, nicht für mündig erklärten Kindes, dessen Mutter bekannt, am Leben und imstande ist, ihren Willen zu äussern, betrifft.
De combinatie van beide arresten nr. 62/94 van 14 juli 1994 en nr. 66/2003 van 14 mei 2003 brengt de verwijzende rechter ertoe het Hof te vragen of er sprake is van een schending van de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie, vermits de rechtspraak van het Hof ertoe leidt dat de rechter bij het beoordelen van de vordering tot vernietiging van de erkenning van een minderjarig, niet ontvoogd kind, jonger dan vijftien jaar, van wie de moeder onbekend, overleden dan wel in de onmogelijkheid is haar wil te kennen te geven, door een man van wie niet wordt betwist dat hij niet de biologische vader is, geen controle kan uitoefenen wat betreft het belang dat het kind erbij heeft dat zijn afstamming van vaderzijde via een erkenning wordt vastgesteld, terwijl de rechter wel over die bevoegdheid beschikt in het kader van artikel 319, § 3, van het Burgerlijk Wetboek, dat de hypothese betreft van de erkenning van een minderjarig, niet ontvoogd kind van wie de moeder bekend, in leven en in staat is haar wil te kennen te geven.

« ob die in Artikel 335 § 1 des Zivilgesetzbuches verankerte Regel, dass das Kind den Namen seines Vaters trägt, falls seine Abstammung mütterlicherseits und väterlicherseits gleichzeitig festgestellt wird oder seine Abstammung nur väterlicherseits feststeht, nicht gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz verstösst, und zwar ob sie nicht gegen die Gleichheit zwischen Mann und Frau verstösst und der Frau gegenüber nicht diskriminierend ist, indem sie den Namenserhalt väterlicherseits vorschreibt und der Frau jede Möglichkeit versagt wird, dem Kind ihren Namen zu geben bei der Geburt eines ehelichen Kindes oder im Falle eines ausserehelich geborenen Kindes mit gleichzeitiger Anerkennung durch den Vater».
« of de in artikel 335, § 1, van het Burgerlijk Wetboek vastgelegde regel dat het kind de naam krijgt van de vader bij gelijktijdige vaststelling van de afstamming van vaderszijde en van moederszijde of als alleen van vaderszijde de afstamming vaststaat, het gelijkheids- en non-discriminatiebeginsel vervat in artikel 10 en 11 van de Grondwet niet schendt en meer bepaald of het de gelijkheid tussen man en vrouw niet schendt en discriminerend is ten aanzien van de vrouw doordat het patrilineaire naamsverkrijging verplicht stelt en de vrouw elke mogelijkheid ontnomen wordt haar familienaam toe te kennen aan het kind bij geboorte van een kind binnen een huwelijk of ingeval van een buitenhuwelijks kind met gelijktijdige erkenning door de vader».

Aus dem Urteil, in dem der Hof befragt wird, wird ersichtlich, dass der Verweisungsrichter dem Hof die Frage vorlegt, ob die Regel, der zufolge das Kind den Namen seines Vaters trägt, falls seine Abstammung mütterlicherseits und väterlicherseits gleichzeitig festgestellt wird oder seine Abstammung nur väterlicherseits feststeht (Artikel 335 § 1), gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstösst, indem diese Regel der Mutter bei der Geburt eines ehelichen Kindes oder bei der gleichzeitigen oder früheren Anerkennung durch den Vater eines ausserehelichen Kindes jede Möglichkeit entzieht, dem Kind ihren Familiennamen zu geben.
Uit het vonnis waarbij het Hof wordt ondervraagd blijkt dat de verwijzende rechter het Hof vraagt of de regel volgens welke, bij gelijktijdige vaststelling van de afstamming van vaderszijde en van moederszijde of als alleen de afstamming van vaderszijde vaststaat, het kind de naam van de vader krijgt (artikel 335, § 1), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt doordat die regel de moeder, bij de geboorte van een kind binnen een huwelijk of bij de gelijktijdige of vroegere erkenning door de vader van een buitenhuwelijks kind, elke mogelijkheid ontneemt haar familienaam aan het kind te geven.

Obwohl in der präjudiziellen Frage nicht angegeben wird, zwischen welchen Personen die fraglichen Bestimmungen einen Behandlungsunterschied herbeiführen würden und im Verweisungsurteil auf eine « Diskriminierung zwischen [.] Situationen » (S. 6) verwiesen wird, ist unter Bezugnahme auf die Begründung des Urteils anzunehmen, dass sich die Frage auf den Behandlungsunterschied zwischen ausserehelichen Kindern bezieht, der sich hinsichtlich der Zuerkennung des Namens des Vaters an das Kind aus Artikel 335 § 1 und § 3 Absatz 1 des Zivilgesetzbuches in Verbindung mit Artikel 319bis desselben Gesetzbuches ergibt, je nachdem, ob der Vater mit einer anderen Frau als der Mutter des Kindes verheiratet ist oder nicht verheiratet ist; im letzteren Fall trägt das Kind den Namen seines Vaters, wenn die Abstammung mütterlicherseits und die Abstammung väterlicherseits gleichzeitig festgestellt werden (Artikel 335 § 1), und im ersteren Fall kann es ohne Zustimmung der Mutter nicht den Namen seines Vaters tragen (Artikel 335 § 3 Absatz 1), auch wenn die Feststellung der Abstammung mütterlicherseits und der Abstammung väterlicherseits zwar nicht gleichzeitig erfolgte, aber immerhin aus gleichzeitigen Initiativen hervorgeht.
Hoewel in de prejudiciële vraag niet wordt gepreciseerd tussen welke personen de in het geding zijnde bepalingen een verschil in behandeling zouden teweegbrengen en in het verwijzend vonnis naar een « discriminatie tussen [.] situaties » (p. 6) wordt verwezen, kan, met verwijzing naar de motivering van dat vonnis, worden aangenomen dat de vraag betrekking heeft op het verschil in behandeling tussen buitenhuwelijkse kinderen, dat, ten aanzien van de toekenning van de naam van de vader aan het kind, voortvloeit uit artikel 335, § 1 en § 3, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek, in samenhang gelezen met artikel 319bis van hetzelfde Wetboek, naargelang de vader gehuwd is met een andere vrouw dan de moeder van het kind of niet gehuwd is : in het tweede geval, wanneer de afstamming van moederszijde en de afstamming van vaderszijde gelijktijdig zijn vastgesteld, draagt het kind de naam van zijn vader (artikel 335, § 1); in het eerste geval kan het de naam van zijn vader niet dragen zonder de instemming van de moeder (artikel 335, § 3, eerste lid), zelfs wanneer de vaststelling van de afstamming van moederszijde en van de afstamming van vaderszijde, hoewel die niet gelijktijdig gebeurde, voortvloeit uit gelijktijdige initiatieven.

In der Vorabentscheidungsfrage in der Rechtssache Nr. 5747 und der dritten Vorabentscheidungsfrage in den Rechtssachen Nrn. 5781 und 5804 wird der Gerichtshof gefragt, ob Artikel 330 des Zivilgesetzbuches vereinbar sei mit den Artikeln 10, 11 und 22 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern darin vorgeschrieben sei, dass derjenige, der seine eigene Anerkennung anfechte, dies nur tun dürfe, wenn er nachweise, dass seine Zustimmung fehlerhaft gewesen sei, da somit dem Richter die Möglichkeit entzogen werde, die Interessen aller betroffenen Parteien bei der Beurteilung der ihm vorgelegten Streitsache in Bezug auf die Abstammung zu berücksichtigen, insbesondere falls keine sozialaffektive Verbindung bestehe, die das Kind gegenüber seinem gesetzlichen Vater empfinde.
In de prejudiciële vraag in de zaak nr. 5747 en de derde prejudiciële vraag in de zaken nrs. 5781 en 5804 wordt het Hof gevraagd of artikel 330 van het Burgerlijk Wetboek bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 22 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het voorschrijft dat de persoon die zijn eigen erkenning betwist, dat pas op gegronde wijze kan doen indien hij aantoont dat aan zijn toestemming een gebrek kleefde, aangezien het de rechter de mogelijkheid zou ontzeggen rekening te houden met de belangen van alle partijen die zijn betrokken bij de beoordeling van het aan hem voorgelegde geschil inzake afstamming, met name in de gevallen waarin het kind geen socioaffectieve band met zijn wettelijke vader heeft.