Die erwähnte Klausel bestimmt, dass jeder Mitgliedstaat beschließen kann, einen Asylantrag zu prüfen, auch wenn ihm diese Prüfung nach den in der Verordnung aufgestellten Kriterien nicht obliegt.
Volgens deze clausule kan elke lidstaat een bij hem ingediend asielverzoek behandelen, ook al is hij daartoe op grond van de in deze verordening neergelegde criteria niet verplicht.