Traduction de «ersteren fall werde » (Allemand → Néerlandais) :

Im ersteren Fall werde die geschädigte Person vollständig entschädigt werden können, doch im letzteren Fall werde sie nicht entschädigt werden können für den Anteil des Versicherers des nicht identifizierten Fahrzeugs.
In het eerste geval zou de benadeelde persoon volledig kunnen worden vergoed, doch in het tweede geval zou hij niet worden vergoed voor het aandeel van de verzekeraar van het niet-geïdentificeerde voertuig.

In einem ersten Teil führen die klagenden Parteien an, die angefochtene Bestimmung führe eine Diskriminierung zwischen Asylsuchenden ein, je nachdem, ob ihr Herkunftsland ein sicheres Herkunftsland im Sinne der angefochtenen Bestimmung sei oder nicht; im ersteren Fall schaffe diese eine Vermutung, wonach sie keine begründete Befürchtung hätten, verfolgt zu werden im Sinne des am 28. Juli 1951 in Genf unterschriebenen Internationalen Abkommens über die Rechtsstellung der Flüchtlinge, oder ernsthafte Schäden zu erleiden wie diejenigen im Sinne der Artikel 48/3 und 48/4 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980; diese Vermutung führe zu einer Erschwerung der Beweislast, die den anderen Asylsuchenden nicht auferlegt werde.
In een eerste onderdeel voeren de verzoekende partijen aan dat de bestreden bepaling een discriminatie creëert onder asielzoekers naargelang het land waarvan zij afkomstig zijn al dan niet een veilig land van herkomst is, in de zin van de bestreden bepaling : in het eerste geval doet deze op hen een vermoeden wegen volgens hetwelk zij geen gegronde vrees hebben voor vervolging in de zin van het Internationaal Verdrag betreffende de status van vluchtelingen ondertekend te Genève op 28 juli 1951, noch om ernstige schade te lijden, zoals bedoeld in de artikelen 48/3 en 48/4 van de wet van 15 december 1980; dat vermoeden leidt tot een verzwaring van de bewijslast, die niet aan de andere asielzoekers wordt opgelegd.

Der vorlegende Richter möchte vom Hof erfahren, ob die fragliche Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern sie einen Behandlungsunterschied zwischen Bediensteten, die Summen im Sinne der fraglichen Bestimmung schuldeten, und Arbeitnehmern des Privatsektors im Sinne von Artikel 15 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 über die Arbeitsverträge einführe; die Klage auf Rückforderung des unrechtmässig gezahlten Betrags verjähre in beiden Fällen nach fünf Jahren, doch die Verjährung könne nur im ersteren Fall unterbrochen werden durch den Versand eines Einschreibebriefes, mit dem die Verjährungsfrist auf dreissig Jahren verlängert werde.
De verwijzende rechter vraagt aan het Hof of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij een verschil in behandeling zou instellen tussen de personeelsleden die de bij de in het geding zijnde bepaling bedoelde sommen verschuldigd zijn en de bij artikel 15 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten bedoelde werknemers uit de privésector : de rechtsvordering tot terugvordering van het onverschuldigde bedrag verjaart in de beide gevallen na vijf jaar maar in het eerste geval alleen kan de verjaring worden gestuit door het versturen van een aangetekend schrijven dat tot gevolg heeft dat de verjaringstermijn op dertig jaar wordt gebracht.

Mit dem dritten Teil der zweiten präjudiziellen Frage bezweckt das vorlegende Rechtsprechungsorgan zu vernehmen, ob Artikel 1 des Gesetzes vom 12. Januar 1993 mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, indem ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen Privatpersonen, für die eine Verwaltungsbehörde eine « Wiederherstellungsklage » fordere, je nachdem, ob dies aufgrund von Artikel 149 des Dekrets vom 18. Mai 1999 über die Organisation der Raumordnung (nunmehr Artikel 6.1.41 des Flämischen Raumordnungskodex vom 15. Mai 2009) geschehe oder aufgrund der fraglichen Bestimmung; während die Klage im ersteren Fall eine administrative Rechtshandlung sei, die folglich die für solche Handlungen geltenden Bedingungen erfüllen müsse und ausserdem eine vorherige Stellungnahme des Hohen Rates für die Rechtsdurchsetzungspolitik erfordere, unterliege die Klage im letzteren Fall nicht solchen Formbedingungen.
Met het derde onderdeel van de tweede prejudiciële vraag beoogt het verwijzende rechtscollege te vernemen of artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen private personen ten aanzien van wie een administratieve overheid een « herstelmaatregel » vordert, naargelang dit gebeurt op grond van artikel 149 van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening (thans artikel 6.1.41 van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening van 15 mei 2009), dan wel op grond van de in het geding zijnde bepaling : terwijl de vordering in het eerste geval een administratieve rechtshandeling is, die bijgevolg moet voldoen aan de voor zulke handelingen geldende voorwaarden en bovendien is onderworpen aan een voorafgaand advies van de Hoge Raad voor het Handhavingsbeleid, is de vordering in het tweede geval niet onderworpen aan soortgelijke vormelijke voorwaarden.

Die Provinz Hennegau bemängelt eine andere Diskriminierung zwischen Behörden, die einen neuen statutarischen Bediensteten einstellten, je nachdem, ob dieser Bedienstete vom öffentlichen oder vom Privatsektor komme; im ersteren Fall seien die verschiedenen Behörden verpflichtet, ihre jeweiligen Pensionsverpflichtungen im Verhältnis zur Dauer der Funktion einzuhalten, während im letzteren Fall die Pensionskasse des Privatsektors entlastet werde und die Beitragssumme erst beim Pensionsantritt des Bediensteten zahlen müsse.
De provincie Henegouwen bekritiseert een andere discriminatie tussen overheden die een nieuwe statutaire ambtenaar aanwerven, naargelang die ambtenaar uit de overheidssector of uit de privésector komt : in het eerste geval blijven de verschillende overheden elk gehouden tot hun verplichtingen inzake pensioenen ten belope van de duur van het ambt, terwijl in het tweede geval de pensioenkas van de privésector wordt ontlast doordat het bedrag van de bijdragen slechts moet worden betaald bij het ingaan van het pensioen van de ambtenaar.

Der vorlegende Richter befragt den Hof nach der Vereinbarkeit von Artikel 67ter mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern diese Bestimmung einen Behandlungsunterschied einführe zwischen den Opfern eines Verkehrsunfalls, je nachdem, ob das Fahrzeug, mit dem der Unfall verursacht worden sei und mit dem Fahrerflucht begangen worden sei, auf den Namen einer natürlichen Person oder auf den Namen einer juristischen Person zugelassen sei; im ersteren Fall führe Artikel 67bis der koordinierten Gesetze über die Strassenverkehrspolizei bis zum Beweis des Gegenteils eine Vermutung ein, dass die Ubertretungen durch den Inhaber des Nummernschildes begangen wurden, während im letzteren Fall Artikel 67ter nur die Verpflichtung vorsehe, die Identität des Fahrers oder, in Ermangelung, der für das Fahrzeug verantwortlichen Person mitzuteilen, ohne dass die Nichteinhaltung dieser Verpflichtung so geahndet werde, dass die Verkehrsübertretungen und die Fahrerflucht einer natürlichen Person oder der juristischen Person zugerechnet werden könnten.
De verwijzende rechter vraagt het Hof of artikel 67ter bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre die bepaling een verschil in behandeling invoert onder de slachtoffers van een verkeersongeval naargelang het voertuig waarmee het ongeval is veroorzaakt en waarmee vluchtmisdrijf is gepleegd, ingeschreven is op naam van een natuurlijke persoon of op naam van een rechtspersoon : in het eerste geval voert artikel 67bis van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer een vermoeden in tot bewijs van het tegendeel dat de overtredingen werden begaan door de houder van de nummerplaat, terwijl, in het tweede geval, artikel 67ter enkel voorziet in de verplichting om de identiteit van de bestuurder mee te delen of, bij ontstentenis daarvan, van de persoon die het voertuig onder zich heeft, zonder dat de niet-inachtneming van die verplichting op dusdanige wijze wordt bestraft dat de verkeersovertredingen en het vluchtmisdrijf ten laste kunnen worden gelegd van een natuurlijke persoon of van de rechtspersoon.