Vertaling van "ersten klagegrunds geht " (Duits → Nederlands) :

Aus den Darlegungen in der Antwort auf den ersten Klagegrund geht hervor, dass diese erhebliche Verringerung jedoch durch Gründe des Allgemeininteresses gerechtfertigt ist.
Uit hetgeen is gesteld in antwoord op het eerste middel, blijkt dat die aanzienlijke vermindering niettemin verantwoord is om redenen van algemeen belang.

Aus der Darlegung des in der Rechtssache Nr. 5711 angeführten ersten Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 140quinquies des Strafgesetzbuches mit den Artikeln 12 Absatz 2 und 14 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 7 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, mit Artikel 15 Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und mit Artikel 49 Absatz 1 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union, zu befinden.
Uit de uiteenzetting van het in de zaak nr. 5711 aangevoerde eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 140quinquies van het Strafwetboek met de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 7.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 49, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

Aus der Darlegung des in der Rechtssache Nr. 5711 angeführten ersten Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 140ter des Strafgesetzbuches mit den Artikeln 12 Absatz 2 und 14 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 7 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, mit Artikel 15 Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und mit Artikel 49 Absatz 1 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union, zu befinden, einerseits, insofern die Elemente der durch die angefochtene Gesetzesbestimmung eingeführten Straftat nicht nachgewiesen werden könnten, und andererseits, insofern diese Bestimmung die Höhe der Strafe, die anzuwenden sei im Falle der Rekrutierung für eine fremde Truppe im Sinne von Artikel 1 des Gesetzes vom 1. August 1979 « über Dienste in einer fremden Armee oder Truppe, die sich auf dem Staatsgebiet eines ausländischen Staates befindet », unvorhersehbar machen würde.
Uit de uiteenzetting van het in de zaak nr. 5711 aangevoerde eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 140ter van het Strafwetboek met de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 7.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 49, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, enerzijds, in zoverre de bestanddelen van het bij de bestreden wetsbepaling ingevoerde misdrijf niet zouden kunnen worden vastgesteld en, anderzijds, in zoverre die bepaling de omvang van de straf die moet worden toegepast in geval van aanwerving ten behoeve van een vreemde troepenmacht, bedoeld in artikel 1 van de wet van 1 augustus 1979 « betreffende diensten bij een vreemde leger- of troepenmacht die zich op het grondgebied van een vreemde Staat bevindt », onvoorzienbaar zou maken.

Aus der Darlegung des in der Rechtssache Nr. 5711 angeführten ersten Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 140quater des Strafgesetzbuches mit Artikel 12 Absatz 2 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 7 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, mit Artikel 15 Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und mit Artikel 49 Absatz 1 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union, zu befinden, insofern weder der Wortlaut dieser Gesetzesbestimmung zur Definition des materiellen Elements der eingeführten Straftat, noch derjenige zur Definition des moralischen Elements dieser Straftat ausreichend deutlich und präzise sei.
Uit de uiteenzetting van het in de zaak nr. 5711 aangevoerde eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 140quater van het Strafwetboek met artikel 12, tweede lid, van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 7.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 49, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, in zoverre noch de bewoordingen die in die wetsbepaling zijn gebruikt om het materiële element van het in het leven geroepen misdrijf te omschrijven, noch die welke worden gebruikt om het morele element van dat misdrijf te omschrijven, voldoende duidelijk en nauwkeurig zijn.

Aus der Darlegung des Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit mit den Artikeln 10, 11 und 24 § 4 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 2 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention, von Artikel 96 § 1 Absatz 1 Nr. 1 des Dekrets vom 7. November 2013, ersetzt durch Artikel 43 des Dekrets vom 25. Juni 2015, zu befinden, insofern durch diese Bestimmung, indem dadurch jede Hochschuleinrichtung verpflichtet werde, die Einschreibung eines Studierenden zu verweigern, der während eines der fünf akademischen Jahre vor seinem Antrag auf Einschreibung von einer Einrichtung dieser Art ausgeschlossen worden sei wegen eines Betrug bei der Einschreibung oder eines Betrug bei den Evaluierungen, ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen einerseits diesem Studierenden und andererseits einem Studierenden, der während eines der fünf akademischen Jahre vor seinem Antrag auf Einschreibung aus einer Einrichtung dieser Art ausgeschlossen worden sei wegen eines schweren Fehlers, denn wenn eine Hochschuleinrichtung mit einem Antrag auf Einschreibung dieses Studierenden befasst werde, sei sie nicht verpflichtet, seine Einschreibung zu verweigern.
Uit de uiteenzettingen van het middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 96, § 1, eerste lid, 1°, van het decreet van 7 november 2013, zoals het is vervangen bij artikel 43 van het decreet van 25 juni 2015, in zoverre die bepaling, door elke instelling voor hoger onderwijs ertoe te verplichten de inschrijving te weigeren van een student die, tijdens een van de vijf academiejaren die voorafgaan aan zijn aanvraag tot inschrijving, uit een instelling van dat type werd uitgesloten wegens fraude bij de inschrijving of fraude bij de evaluaties, een verschil in behandeling instelt tussen, enerzijds, die student en, anderzijds, de student die, tijdens een van de vijf academiejaren die voorafgaan aan zijn aanvraag tot inschrijving, uit een instelling van dat type werd uitgesloten wegens zware fout, omdat wanneer bij een instelling voor hoger onderwijs een aanvraag om inschrijving van die student werd ingediend, die instelling niet ertoe gehouden is zijn inschrijving te weigeren.

Aus der Darlegung des ersten « Teils » des ersten Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird zu prüfen, ob Artikel 23 Absatz 4 des Dekrets vom 31. März 2004, ersetzt durch Artikel 1 des Dekrets vom 6. Oktober 2011, vereinbar sei mit Artikel 24 § 3 Absatz 1 erster Satz der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 2 Absatz 1 und 13 Absatz 2 Buchstabe c) des Internationalen Paktes über wirtschaftliche, soziale und kulturelle Rechte, insofern die angefochtene Bestimmung die Tragweite der darin ausgedrückten Verpflichtung auf das « Kursmaterial » begrenze, das je nach Fall durch das innerhalb einer jeden universitären Einrichtung eingesetzte Organ im Sinne von Artikel 9 des Dekrets vom 12. Juni 2003 « zur Bestimmung und Organisation der Beteiligung der Studenten innerhalb der universitären Einrichtungen sowie zur Einführung der Beteiligung der Studenten auf Gemeinschaftsebene », durch den pädagogischen Rat der Hochschule oder durch den pädagogischen Führungsrat der Kunsthochschule « bestimmt » würde.
Uit de uiteenzetting van het eerste « onderdeel » van het eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht na te gaan of artikel 23, vierde lid, van het decreet van 31 maart 2004, zoals vervangen bij artikel 1 van het decreet van 6 oktober 2011, bestaanbaar is met artikel 24, § 3, eerste lid, eerste zin, van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 2, lid 1, en 13, lid 2, c), van het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten, in zoverre de bestreden bepaling de draagwijdte van de daarin vervatte verplichting beperkt tot de « cursusdragers » die worden « bepaald » door, naar gelang van het geval, het binnen elke universitaire instelling opgerichte orgaan bedoeld in artikel 9 van het decreet van 12 juni 2003 « tot bepaling en organisatie van de deelneming van de studenten aan het leven van de universitaire instellingen en tot instelling van de deelneming van de studenten aan het leven van de gemeenschap », door de pedagogische raad van de hogeschool, of door de pedagogische beheersraad van de hogere kunstschool.

Aus der Darlegung des « ersten Teils » des ersten Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 3 Nr. 2 des Dekrets vom 9. Juli 2010 mit Artikel 4 Nr. 4, mit Artikel 6 § 1 VIII Absatz 1 Nr. 1, mit Artikel 6bis § 2 Nr. 4 und mit Artikel 10 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen zu befinden.
Uit de uiteenzetting van het « eerste onderdeel » van het eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de overeenstemming van artikel 3, 2°, van het decreet van 9 juli 2010 met artikel 4, 4°, met artikel 6, § 1, VIII, eerste lid, 1°, met artikel 6bis, § 2, 4°, en met artikel 10 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen.