Vertaling van "erstattung gezwungen werden " (Duits → Nederlands) :

- Artikel 47 des Gesetzes vom 10. April 1971 über die Arbeitsunfälle verstösst nicht gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er nicht ausschliesst, dass der gesetzliche Versicherer, der eine Aushilfskraft entschädigt hat, vom Entleiher dieses Arbeitnehmers die Erstattung der Entschädigungen fordern kann, die in jenen Fällen gesetzlich vorgeschrieben sind, in denen der Arbeitgeber eines ständigen Arbeitnehmers als für einen solchen, ihrem Arbeitnehmer zugestossenen Unfall haftbare Person nicht zu einer solchen Erstattung gezwungen werden könnte.
- Artikel 47 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet, in zoverre het niet uitsluit dat de wetsverzekeraar die een uitzendkracht heeft vergoed, bij de gebruiker van die werknemer de terugbetaling kan vorderen van de vergoedingen die bij de wet zijn voorgeschreven in de gevallen waarin de werkgever van een vaste werknemer niet tot een dergelijke terugbetaling zou kunnen worden gedwongen, als aansprakelijke van een dergelijk ongeval dat zijn werknemer zou zijn overkomen.

In derselben Begründung wird ferner festgestellt, dass in dem Fall, wo die betreffenden Gebühren durch die Lehranstalten, die sie über die im Gesetz vom 29. Mai 1959 vorgesehene Einschreibegebühr hinaus erhoben hätten, erstattet werden müssten, viele von ihnen gezwungen sein würden zu schliessen, so dass die angefochtene Bestimmung so dargestellt wird, dass sie « einem zwingenden Erfordernis allgemeinen Interesses entspreche, nämlich dem Uberleben der Lehranstalten, das gefährdet wäre, wenn das Urteil des Gerichts erster Instanz Namur in die Rechtsprechung eingehen würde und die Studenten, die diese Gebühren entrichtet hätten, in grosser Zahl deren Erstattung verlangen würden » (ebenda, S. 5).
Dezelfde memorie van toelichting stelt voorts vast dat, indien het in het geding zijnde inschrijvingsgeld moest worden terugbetaald door de instellingen die het hebben geïnd bovenop het schoolgeld waarin de wet van 29 mei 1959 voorziet, een groot aantal onder hen ertoe verplicht zouden zijn hun deuren te sluiten, zodat de bestreden bepaling wordt voorgesteld als een bepaling die tegemoetkomt aan een « dwingende reden van algemeen belang, namelijk het voortbestaan van de onderwijsinstellingen dat zou worden bedreigd indien het vonnis van de Rechtbank van eerste aanleg te Namen gezaghebbend zou worden in de rechtspraak, en de studenten die dat inschrijvingsgeld hebben betaald, in groten getale de terugbetaling ervan zouden eisen » (ibid., p. 5).