Vertaling van "entscheidung stellt keine " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

das Vereinigte Königreich stellt kein einheitliches Rechts-und Gerichtsgebiet dar
het Verenigd Koninkrijk vorm qua recht en rechtspraak geen uniform gebied

die Entscheidung stellt nur eine einstweilige Regelung dar
de uitspraak heeft slechts een voorlopig karakter

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Sie setzt also keine Entscheidung über die Stichhaltigkeit einer strafrechtlichen Anklage im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention voraus und stellt keine Strafe im Sinne von Artikel 15 Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte dar.
Hij houdt dus geen beslissing in over de gegrondheid van een strafvervolging in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en vormt geen straf in de zin van artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.

Diese Entscheidung stellt eine Weiterentwicklung von Bestimmungen des Schengen-Besitzstands dar, die gemäß dem Beschluss 2002/192/EG des Rates vom 28. Februar 2002 zum Antrag Irlands auf Anwendung einzelner Bestimmungen des Schengen-Besitzstands auf Irland keine Anwendung finden.
Deze beschikking houdt een ontwikkeling in van bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan bepalingen van het Schengenacquis .

Es steht dem Verfassungsgerichtshof nicht zu, zu prüfen, ob der Appellationshof Antwerpen durch die Aufhebung eines Urteils, mit dem eine präjudizielle Frage gestellt worden war, gegen Artikel 29 § 1 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 verstossen hat, dem zufolge « gegen die Entscheidung eines Rechtsprechungsorgans, mit der dieses eine präjudizielle Frage an den [Hof] stellt, [.] kein Rechtsmittel eingelegt werden [kann] ».
Het komt het Grondwettelijk Hof niet toe na te gaan of, door een vonnis teniet te doen waarin een prejudiciële vraag werd gesteld, het Hof van Beroep te Antwerpen artikel 29, § 1, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 heeft geschonden, volgens hetwelk « tegen de beslissing van een rechtscollege [.], in zover dit aan het [Hof] een prejudiciële vraag stelt, geen enkel rechtsmiddel [kan] worden aangewend ».

Diese Entscheidung stellt eine Weiterentwicklung der Bestimmungen des Schengen-Besitzstands dar, die gemäß dem Beschluss 2000/365/EG des Rates vom 29. Mai 2000 zum Antrag des Vereinigten Königreichs Großbritannien und Nordirland, einzelne Bestimmungen des Schengen-Besitzstands auf sie anzuwenden , keine Anwendung auf das Vereinigte Königreich finden; das Vereinigte Königreich beteiligt sich somit nicht am Erlass dieser Entscheidung, die für das Vereinigte Königreich weder bindend noch anwendbar ist.
Deze beschikking houdt een ontwikkeling in van bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis . Het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze beschikking en deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

Eine solche Massnahme stellt keine Missachtung der durch Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention gewährleisteten Unschuldsvermutung dar, da in der Sache selbst noch unter Beachtung der Rechte der Person, gegen die der Haftbefehl erlassen wird, eine Entscheidung zu fällen ist.
Een dergelijke maatregel vormt geen inbreuk op het vermoeden van onschuld zoals gewaarborgd door artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, nu over de grond van de zaak nog uitspraak moet worden gedaan met naleving van de rechten van de persoon tegen wie het aanhoudingsbevel wordt uitgevaardigd.

Diese Entscheidung stellt eine Weiterentwicklung von Bestimmungen des Schengen-Besitzstands dar, die auf das Vereinigte Königreich entsprechend dem Beschluss 2000/365/EG des Rates vom 29. Mai 2000 zum Antrag des Vereinigten Königreichs Großbritannien und Nordirland, einzelne Bestimmungen des Schengen-Besitzstands auf sie anzuwenden . keine Anwendung finden. Das Vereinigte Königreich beteiligt sich folglich nicht an der Annahme der Entscheidung, die daher für das Vereinigte Königreich weder bindend noch in diesem Staat anzuwenden ist.
Deze beschikking vormt een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis ; het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze beschikking en is hierdoor niet gebonden, noch onderworpen aan de toepassing ervan.

Diese Entscheidung stellt eine Weiterentwicklung von Bestimmungen des Schengen-Besitzstands dar, die auf Irland entsprechend dem Beschluss 2002/192/EG des Rates vom 28. Februar 2002 zum Antrag Irlands auf Anwendung einzelner Bestimmungen des Schengen-Besitzstands auf Irland keine Anwendung finden.
Deze beschikking vormt een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis ; Ierland neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze beschikking en is hierdoor niet gebonden, noch onderworpen aan de toepassing ervan,

Diese Entscheidung stellt eine Weiterentwicklung von Bestimmungen des Schengen-Besitzstands dar, die auf Irland entsprechend dem Beschluss 2002/192/EG des Rates vom 28. Februar 2002 zum Antrag Irlands auf Anwendung einzelner Bestimmungen des Schengen-Besitzstands auf Irland (6) keine Anwendung finden.
Deze beschikking vormt een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis (6); Ierland neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze beschikking en is hierdoor niet gebonden, noch onderworpen aan de toepassing ervan,

Diese Entscheidung stellt eine Weiterentwicklung von Bestimmungen des Schengen-Besitzstands dar, die auf das Vereinigte Königreich entsprechend dem Beschluss 2000/365/EG des Rates vom 29. Mai 2000 zum Antrag des Vereinigten Königreichs Großbritannien und Nordirland, einzelne Bestimmungen des Schengen-Besitzstands auf sie anzuwenden (5). keine Anwendung finden.
Deze beschikking vormt een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis (5); het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze beschikking en is hierdoor niet gebonden, noch onderworpen aan de toepassing ervan.

Die von Italien mit Artikel 13, Artikel 16 Absatz 6 sowie Artikel 17 des Gesetzesdekrets Nr. 153 vom 17. Mai 1999 durchgeführte Maßnahme für Empfängergesellschaften, die keine Banktätigkeit ausüben, keine Dienstleistungen für Dritte erbringen und sich gänzlich im Besitz der in Artikel 1 dieser Entscheidung genannten Stiftungen befinden, stellt keine Beihilfe im Sinne von Artikel 87 Absatz 1 EG-Vertrag dar.
De maatregel die Italië ten uitvoer heeft gelegd bij artikel 13, artikel 16, lid 6, en artikel 17 van wetsdecreet nr. 153 van 17 mei 1999 ten gunste van de ontvangende maatschappijen die geen bankactiviteiten verrichten, geen enkele dienst verlenen aan derden en volledig in handen zijn van de stichtingen zoals bedoeld in artikel 1 van onderhavige beschikking, vormt geen staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag.