Die ständige Rechtsprechung geht davon aus, dass sich die Wahl der Rechtsgrundlage für eine Maßnahme, einschließlich einer Maßnahme zum Abschluss eines internationalen Übereinkommens, nicht aus der alleinigen Überzeugung dessen, der sie ausarbeitet, ergeben kann, sondern auf objektiven Faktoren beruhen muss.
Volgens de vaste jurisprudentie hangt de keuze van de rechtsgrondslag voor een maatregel, inclusief een maatregel met het oog op het sluiten van een internationaal akkoord, niet enkel af van de overtuiging van de opsteller van de maatregel, maar moet deze keuze gebaseerd zijn op objectieve maatstaven.