Dieser Ansatz bedeutet zugleich die Zerschlagung der Einheit des Textes und die Ablehnung des Konzepts eines einheitlichen Textes mit konstitutionellem Charakter, von dem einige gemeint hatten, es ähnele zu sehr der staatlichen Realität, um auf die Union angewandt zu werden.
Deze benadering impliceert ook dat de eenheid van de tekst wordt doorbroken, en alleen al bij de gedachte aan een enkele tekst van grondwettelijke aard reageert men negatief, sommigen waren van mening dat men met een dergelijke tekst te dicht aanleunde tegen een staat, en dat een dergelijke tekst niet paste bij de Unie.
