Traduction de «einer strafrechtlichen anklage » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Grünbuch zum strafrechtlichen Schutz der finanziellen Interessen der Europäischen Gemeinschaften und zur Schaffung einer Europäischen Staatsanwaltschaft
Groenboek inzake de strafrechtelijke bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschap en de instelling van een Europese officier van justitie

Widerlegung einer Anklage
weerlegging van een beschuldiging

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Um das Bestehen einer « strafrechtlichen Anklage » im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention zu bestimmen, berücksichtigt der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte drei Kriterien: « die rechtliche Einstufung der beanstandeten Maßnahme im nationalen Recht, deren eigentliche Beschaffenheit sowie die Art und das Maß der Strenge der ' Sanktion ' » (siehe u.a., im Zusammenhang mit der sofortigen Entziehung des Führerscheins, EuGHMR, 28. Oktober 1999, Escoubet gegen Belgien, § 32).
Bij het vaststellen van het bestaan van een « strafvervolging » in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens houdt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens rekening met drie criteria : « de juridische kwalificatie van de betwiste maatregel in het nationaal recht, de aard zelf ervan en de aard en de strengheid van de ' sanctie ' » (zie met name, in verband met de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs, EHRM, 28 oktober 1999, Escoubet t. België, § 32).

Sie setzt also keine Entscheidung über die Stichhaltigkeit einer strafrechtlichen Anklage im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention voraus und stellt keine Strafe im Sinne von Artikel 15 Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte dar.
Hij houdt dus geen beslissing in over de gegrondheid van een strafvervolging in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en vormt geen straf in de zin van artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.

Vom Europäischen Gerichtshof für Menschenrechte wird anerkannt, dass, obwohl der Begriff « Gericht » im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention sich nicht auf den Untersuchungsrichter erstreckt, da dieser sich nicht zur Stichhaltigkeit einer « strafrechtlichen Anklage » zu äußern hat, die von ihm vorgenommenen Handlungen sich unmittelbar und unvermeidlich auf das Führen und demzufolge auf die faire Beschaffenheit des weiteren Verfahrens - einschließlich des eigentlichen Prozesses - auswirken.
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens erkent dat, hoewel het begrip « rechterlijke instantie » in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens zich niet uitstrekt tot de onderzoeksrechter, aangezien die laatste zich niet dient uit te spreken over de gegrondheid van een « strafvervolging », de handelingen die hij stelt, rechtstreeks en onvermijdelijk een invloed hebben op het voeren en, bijgevolg, op de billijkheid van de verdere procedure, met inbegrip van het eigenlijke proces.

Diese Streitfälle beziehen sich weder auf zivilrechtliche Ansprüche und Verpflichtungen, noch auf die Stichhaltigkeit einer strafrechtlichen Anklage, so dass die Bestimmungen von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention nicht darauf anwendbar sind (EuGHMR, 5. Oktober 2000, Maaouia gegen Frankreich, § 40; EuGHMR, 14. Februar 2008, Hussain gegen Rumänien, § 98).
Die betwistingen hebben geen betrekking op burgerlijke rechten en verplichtingen, noch op de gegrondheid van een strafvervolging, zodat de bepalingen van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens niet erop van toepassing zijn (EHRM, 5 oktober 2000, Maaouia t. Frankrijk, § 40; EHRM, 14 februari 2008, Hussain t. Roemenië, § 98).

« Jedermann hat Anspruch darauf, dass seine Sache in billiger Weise öffentlich und innerhalb einer angemessenen Frist gehört wird, und zwar von einem unabhängigen und unparteiischen, auf Gesetz beruhenden Gericht, das über zivilrechtliche Ansprüche und Verpflichtungen oder über die Stichhaltigkeit der gegen ihn erhobenen strafrechtlichen Anklage zu entscheiden hat.
« Bij het vaststellen van zijn burgerlijke rechten en verplichtingen of bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder recht op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak, binnen een redelijke termijn, door een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie welke bij de wet is ingesteld.

Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat im Übrigen entschieden, dass die allgemeine Beschaffenheit von Gesetzesbestimmungen über Steuererhöhungen und das Ziel der sowohl abschreckenden als auch repressiven Strafen ausreichen können, um nachzuweisen, dass der Steuerpflichtige Gegenstand einer strafrechtlichen Anklage im Sinne von Artikel 6 Absatz 1 der Konvention ist (EuGHMR, 23. Juli 2002, Janosevic gegen Schweden, § 68).
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft overigens beslist dat het algemene karakter van wetsbepalingen betreffende belastingverhogingen en het doel van de straffen, zowel ontradend als repressief, kunnen volstaan om aan te tonen dat de belastingplichtige het voorwerp is van een strafvervolging in de zin van artikel 6.1 van het Verdrag (EHRM, 23 juli 2002, Janosevic t. Zweden, § 68).

(1) Jedermann hat Anspruch darauf, dass seine Sache in billiger Weise öffentlich und innerhalb einer angemessenen Frist gehört wird, und zwar von einem unabhängigen und unparteiischen, auf Gesetz beruhenden Gericht, das über zivilrechtliche Ansprüche und Verpflichtungen oder über die Stichhaltigkeit der gegen ihn erhobenen strafrechtlichen Anklage zu entscheiden hat.
1. Bij het vaststellen van zijn burgerlijke rechten en verplichtingen of bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder recht op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak, binnen een redelijke termijn, door een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie welke bij de wet is ingesteld.

Folglich muss ab dem Zeitpunkt, wo eine Person Gegenstand einer « strafrechtlichen Anklage » ist, diese insbesondere das Recht geniessen, nicht zu ihrer Belastung beizutragen, und das Recht auf Verweigerung der Aussage sowie das Recht, Beistand durch einen Rechtsanwalt zu erhalten (EuGHMR, 14. Oktober 2010, Brusco gegen Frankreich, §§ 47-50).
Vanaf het ogenblik dat een persoon het voorwerp uitmaakt van « een tegen hem ingestelde strafvervolging » moet die bijgevolg onder meer het recht genieten om niet bij te dragen tot zijn eigen incriminatie, alsook het zwijgrecht en het recht om de bijstand van een advocaat te genieten (EHRM, 14 oktober 2010, Brusco t. Frankrijk, §§ 47-50).

Doch da die Rechtsprechung davon ausgehe, dass die Garantien des gerechten Prozesses (einschliesslich der kontradiktorischen Beschaffenheit einer Begutachtung) auch auf diese Phase anwendbar seien, lasse sich der Behandlungsunterschied - der sich fortan aus der absolut nicht kontradiktorischen Beschaffenheit der in der Vorbereitungsphase des strafrechtlichen Urteils angeordneten Begutachtung ergebe, im Gegensatz zur kontradiktorischen Beschaffenheit der Begutachtungen, die vom Strafrichter in seiner Eigenschaft als Tatrichter angeordnet würden - nicht alleine dadurch vernünftig rechtfertigen, dass man sich nicht vor einer Gerichtsbarkeit befinde, die über die Stichhaltigkeit einer strafrechtlichen Anklage zu befinden habe.
Maar aangezien de rechtspraak van oordeel is dat de waarborgen van een eerlijke behandeling van de zaak (met inbegrip van de tegenspraak bij een deskundigenonderzoek) ook op die fase van toepassing zijn, kan het verschil in behandeling - dat voortaan voortvloeit uit het absoluut niet-contradictoir karakter van het deskundigenonderzoek tijdens de voorbereidende fase voorafgaand aan het strafvonnis, in tegenstelling met het contradictoir karakter van het deskundigenonderzoek dat door de strafrechter in zijn hoedanigheid van feitenrechter wordt bevolen - niet redelijk worden verantwoord louter door de omstandigheid dat men zich niet bevindt voor een rechtscollege dat over de gegrondheid van een strafrechtelijke beschuldiging moet oordelen.

(1) Die Mitgliedstaaten legen fest, dass die strafrechtlichen Ermittlungen oder die Strafverfolgung von Straftaten, die unter diesen Rahmenbeschluss fallen, zumindest in den Fällen, die von Artikel 8 Absatz 1 Buchstabe a) erfasst werden, nicht von der Anzeige oder Anklage durch das Opfer einer derartigen Straftat abhängig sind.
1. De lidstaten bepalen dat ten minste in de gevallen waarin artikel 8, lid 1, onder a), van toepassing is, voor onderzoeken naar of vervolging van strafbare feiten die onder dit kaderbesluit vallen, geen aangifte of klacht van het slachtoffer van het strafbaar feit nodig is.