Traduction de «einer nichtigkeitsklage habe » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Recht auf Erhebung einer Nichtigkeitsklage
bevoegheid tot instellen van beroep tot nietigverklaring

EU-Nichtigkeitsklage [ Klage auf Aufhebung einer rechtswidrigen Verwaltungsmaßnahme ]
beroep tot nietigverklaring (EU) [ vordering tot nietigverklaring ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Erstens ist er der Ansicht, das Gericht habe gegen das Recht auf effektiven gerichtlichen Rechtsschutz verstoßen, indem es der Einreichung eines Antrags auf Prozesskostenhilfe hinsichtlich der Frist für die Erhebung einer Nichtigkeitsklage gegen den angefochtenen Rechtsakt den Suspensiveffekt abgesprochen habe.
Verzoekende partij stelt, in de eerste plaats, dat het Gerecht het recht op effectieve rechterlijke bescherming heeft geschonden door de termijn voor het indienen van een beroep tot nietigverklaring van de bestreden handeling niet te laten opschorten door het indienen van een verzoek om rechtsbijstand.

Nach Darlegung der Flämischen Regierung sei der sechste Teil des Klagegrunds nicht zulässig, weil die klagende Partei keine Nichtigkeitsklage beim Staatsrat gegen den Erlass der Flämischen Regierung vom 9. Januar 2015 « zur Abänderung des Erlasses der Flämischen Regierung vom 17. März 2006 über die Leitung der Pflege und des Beistands zur Sozialeingliederung von Personen mit Behinderung und über die Anerkennung und Bezuschussung einer Flämischen Plattform von Vereinigungen für Personen mit Behinderung, bezüglich der Einführung des Beschwerdeverfahrens und der Verankerung der Bewertungskriterien » (Belgisches Staatsblatt, 29. Januar 2015) eingereicht habe.
Volgens de Vlaamse Regering zou het zesde onderdeel van het middel niet ontvankelijk zijn, vermits de verzoekende partij geen beroep tot nietigverklaring bij de Raad van State zou hebben ingesteld van het besluit van de Vlaamse Regering van 9 januari 2015 « tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 17 maart 2006 betreffende de regie van de zorg en bijstand tot sociale integratie van personen met een handicap en betreffende de erkenning en subsidiëring van een Vlaams Platform van verenigingen van personen met een handicap, wat betreft de invoering van de beroepsprocedure en de verankering van de toetsingscriteria » (Belgisch Staatsblad, 29 januari 2015).

In Randnr. 42 des angefochtenen Urteils hat das Gericht dargelegt, weder das Urteil des Court of Appeal vom 7. Mai 2008 noch die Verordnung des Home Secretary vom 23. Juni 2008 hätten sich automatisch und unmittelbar auf den seinerzeit geltenden Beschluss 2007/868/EG des Rates vom 20. Dezember 2007 zur Durchführung von Artikel 2 Absatz 3 der Verordnung Nr. 2580/2001 und zur Aufhebung des Beschlusses 2007/445/EG (ABl. L 340, S. 100) ausgewirkt, da dieser Beschluss nach dem für Rechtsakte der Union geltenden Grundsatz der Vermutung ihrer Rechtmäßigkeit fortgegolten habe, solange er nicht zurückgenommen, im Rahmen einer Nichtigkeitsklage für nichtig erklärt oder infolge eines Vorabentscheidungsersuchens oder einer Rechtswidrigkeitseinrede für ungültig erklärt worden sei.
In punt 42 van het bestreden arrest heeft het Gerecht opgemerkt dat noch de uitspraak van de Court of Appeal van 7 mei 2008, noch het besluit van de Home Secretary van 23 juni 2008 automatisch en onmiddellijk invloed heeft gehad op het destijds geldende besluit 2007/868/EG van de Raad van 20 december 2007 tot uitvoering van artikel 2, lid 3, van verordening nr. 2580/2001 en tot intrekking van besluit 2007/445/EG (PB L 340, blz. 100), aangezien dat besluit van kracht bleef, met kracht van wet, op grond van het vermoeden van rechtsgeldigheid van de handelingen van de Unie, zolang het niet was ingetrokken, in het kader van een beroep tot nietigverklaring nietig was verklaard of in het kader van een prejudiciële verwijzing of een exceptie van onwettigheid ongeldig was verklaard.

Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Rechtssache und aus der Begründung der Verweisungsentscheidung geht hervor, dass der Hof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 116 § 5 Absatz 2 in fine des WGBRSE mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit deren Artikel 23 Absatz 3 Nr. 4 zu urteilen, insofern die fragliche Bestimmung einen Behandlungsunterschied einführe zwischen zwei Kategorien von Personen, die durch Einreichen einer Nichtigkeitsklage beim Staatsrat gegen eine Entscheidung des Gemeindekollegiums zur Erteilung einer vom Sektorenplan abweichenden Städtebaugenehmigung in Anwendung von Artikel 112 des WGBRSE die Rechtmässigkeit der vom Sektorenplan abweichenden Entscheidung des beauftragten Beamten hinsichtlich der Artikel 112 und 114 des WGBRSE anfechten: einerseits den Personen, die mit einer ausdrücklichen Entscheidung des beauftragten Beamten, die innerhalb von fünfunddreissig Tagen nach dem Abweichungsantrag des Gemeindekollegiums zugesandt worden sei, konfrontiert seien, und andererseits denjenigen, die mit einer als befürwortend geltenden Entscheidung konfrontiert seien, weil der beauftragte Beamten innerhalb dieser Frist keine Entscheidung zugesandt habe.
Uit de feiten van de zaak die aan de verwijzende rechter werd voorgelegd en uit de motieven van zijn verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt gevraagd uitspraak te doen over de bestaanbaarheid van artikel 116, § 5, tweede lid, in fine, van het WWROSP met de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met artikel 23, derde lid, 4°, van de Grondwet, in zoverre de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling zou instellen tussen twee categorieën van personen die, door het indienen bij de Raad van State van een beroep tot nietigverklaring gericht tegen een beslissing van het gemeentecollege waarbij een stedenbouwkundige vergunning wordt verleend in afwijking van het gewestplan met toepassing van artikel 112 van het WWROSP, de wettigheid betwisten van de door de gemachtigde ambtenaar genomen beslissing om van het gewestplan af te wijken, in het licht van de artikelen 112 en 114 van het WWROSP : enerzijds, de personen die te maken krijgen met een uitdrukkelijke beslissing van de gemachtigde ambtenaar die werd verstuurd binnen vijfendertig dagen na de aanvraag om afwijking van het gemeentecollege en, anderzijds, zij die te maken krijgen met een beslissing die geacht wordt gunstig te zijn, omdat de gemachtigde ambtenaar binnen die termijn geen beslissing heeft verstuurd.

22 Die Kommission bestreitet, dass das Gericht verpflichtet sei, vor Ablauf der vom Gemeinschaftsrecht vorgesehenen Frist für die Erhebung einer Nichtigkeitsklage die Rechtsmittelführer darauf hinzuweisen, dass die erste, von zwei türkischen Anwälten unterschriebene Klageschrift nicht den Formerfordernissen der Art. 19 und 21 der Satzung des Gerichtshofs entsprochen habe, und macht geltend, dass das Gericht demnach nicht ordnungsgemäß angerufen worden sei.
22 De Commissie betwist dat het Gerecht gehouden was om verzoeksters vóór het verstrijken van de gemeenschapsrechtelijke termijn voor de instelling van een beroep tot nietigverklaring te wijzen op het verzuim van de vormvereisten van de artikelen 19 en 21 van het Statuut van het Hof van Justitie in het door twee Turkse advocaten getekende eerste verzoekschrift en stelt dat de zaak dus niet regelmatig bij het Gerecht aanhangig was gemaakt.

Die Provinz Lüttich verweist in ihrem Erwiderungsschriftsatz darauf, dass jede juristische Person öffentlichen Rechts ein Recht auf das Einreichen einer Nichtigkeitsklage habe, um ihre eigenen Interessen oder die kollektiven Interessen, für die sie einstehen müsse, zu verteidigen.
De provincie Luik wijst in haar memorie van antwoord erop dat iedere publiekrechtelijke rechtspersoon het recht heeft om een beroep tot vernietiging in te stellen teneinde zijn eigen belangen of de collectieve belangen waarvoor hij moet instaan, te verdedigen.

Der Ministerrat bringt vor, dass keiner der drei Kläger ein aktuelles Interesse an der Erhebung einer Nichtigkeitsklage habe.
De Ministerraad voert aan dat geen van de drie verzoekers een actueel belang heeft bij het instellen van een beroep tot vernietiging.

Der Hof habe in seinem Urteil Nr. 61/94 schon hervorgehoben, dass der Ausschluss der Aussetzungsmöglichkeit beim Staatsrat hinsichtlich einer von dem Generalkommissar gefassten bestätigenden Entscheidung nicht vereinbar sei mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, ausgehend von der Begründung, dass nur die Möglichkeit einer Nichtigkeitsklage nicht ausreichend gewesen sei, um von einem adäquaten Rechtsmittel gegen einen Ausweisungsbeschluss sprechen zu können.
Het Hof heeft in zijn arrest nr. 61/94 reeds beklemtoond dat de uitsluiting van de schorsingsmogelijkheid bij de Raad van State ten aanzien van een door de Commissaris-generaal genomen bevestigende beslissing, strijdig was met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, vanuit de redenering dat de enkele mogelijkheid van een verzoek tot nietigverklaring niet volstond om te kunnen spreken van een adequaat beroep tegen een uitwijzingsbeslissing.