Traduction de «einem angestellten auferlegte administrative geldbuße gezahlt wird » (Allemand → Néerlandais) :

Die zivilrechtliche Haftung für Handlungen anderer, eingeführt durch Artikel 19 § 5 Absatz 4 des Gesetzes vom 10. April 1990, stellt somit nicht nur eine zusätzliche Garantie für den Staat dar, dass die einem Angestellten auferlegte administrative Geldbuße gezahlt wird, sondern sie trägt auch zur « abschreckenden Wirkung » der administrativen Geldbußen bei, indem die Arbeitgeber veranlasst werden, darauf zu achten, dass ihre Personalmitglieder die Bedingungen des Gesetzes vom 10. April 1990 einhalten.
De burgerrechtelijke aansprakelijkheid voor andermans daad, ingevoerd bij artikel 19, § 5, vierde lid, van de wet van 10 april 1990, vormt aldus niet alleen een bijkomende waarborg, voor de Staat, dat de administratieve geldboete die ten aanzien van zijn aangestelde is uitgesproken, wordt betaald, maar draagt eveneens bij tot het « afschrikkend effect » van de administratieve geldboeten, door de werkgevers aan te sporen erop toe te zien dat hun personeelsleden aan de voorwaarden van de wet van 10 april 1990 voldoen.

Die vom leitenden Beamten der regionalen Umweltverwaltung oder seinem Beauftragten auferlegte administrative Geldbuße wird dem Fonds für den Umweltschutz, Abteilung " kleinere Umweltsünden" binnen einer Frist von dreißig Tagen nach dem Tag, an dem der Beschluss vollstreckbar geworden ist, gezahlt.
De administratieve geldboete opgelegd door de leidend ambtenaar van de gewestelijke milieu-administratie of door zijn afgevaardigde wordt aan het " Fonds pour la protection de l'environnement, section incivilités environnementales" (Milieubeschermingsfonds, afdeling milieuwangedrag) gestort binnen een de termijn van 30 dagen die ingaat op de dag waarop de beslissing uitvoerende kracht heeft verworven.

« Verstößt Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches, eingefügt durch Artikel 7 des Gesetzes vom 21. April 1997 [zu lesen ist: 2007] und abgeändert durch Artikel 2 des Gesetzes vom 22. Dezember 2008 (vor seinen Abänderungen durch Artikel 2 des Gesetzes vom 21. Februar 2010 und Artikel 17 des Gesetzes vom 25. April 2014) gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, indem eine Verfahrensentschädigung dem Zuwiderhandelnden zur Last gelegt werden kann, wenn er in seiner Klage gegen eine Entscheidung, mit der ihm eine administrative Geldbuße nach dem Sozialstrafgesetzbuch auferlegt wurde, vor dem Arbeitsgericht unterliegt, während diese Entschädigung nicht von ihm verlangt werden kann, wenn er von der Staatsanwaltschaft vor einem Strafgericht verfolgt wird und der ihm zur Last gelegte Straftatsvorwurf von diesem Strafgericht als erwiesen erachtet wird?
« Schendt artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals ingevoegd bij artikel 7 van de wet van 21 april 1997 [lees : 2007] en gewijzigd bij artikel 2 van de wet van 22 december 2008 (vóór de wijzigingen ervan bij artikel 2 van de wet van 21 februari 2010 en artikel 17 van de wet van 25 april 2014), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de overtreder kan worden gelegd wanneer hij voor de arbeidsrechtbank in het ongelijk wordt gesteld in een vordering die is ingesteld tegen een beslissing waarbij hem een in het Sociaal Strafwetboek bedoelde administratieve geldboete wordt opgelegd, terwijl die vergoeding niet van hem kan worden gevorderd wanneer hij door het openbaar ministerie voor een strafgerecht wordt vervolgd en wanneer dat rechtscollege verklaart dat de te zijnen laste gelegde feiten zijn aangetoond ?

Aus der Begründung der Vorlageentscheidung und den durch den Staatsrat übermittelten Verfahrensunterlagen geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 21 Absatz 2 der am 12. Januar 1973 koordinierten Gesetze mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention zu befinden, insofern die fragliche Bestimmung, wenn sie auf eine Person Anwendung finde, die eine Nichtigkeitsklage gegen eine Entscheidung eines leitenden Beamten der Brüsseler Umweltbehörde IBGE eingereicht habe, mit der ihr eine administrative Geldbuße in Anwendung der Artikel 35 bis 38 der Ordonnanz der Region Brüssel-Hauptstadt vom 25. März 1999 « über die Ermittlung, Feststellung, Verfolgung und Ahndung von Umweltstraftaten » (in ihrer am 7. November 2001 geltenden Fassung) auferlegt werde, und die der Kanzlei des Staatsrates einen Replikschriftsatz nach Ablauf der vorgeschriebenen Frist zugesandt habe, diesem Kläger den Zugang zu einem Gericht entziehen würde, das befugt sei, über eine strafrechtliche Anklage zu entscheiden.
Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing en de procedurestukken die door de Raad van State zijn overgezonden, blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 21, tweede lid, van de op 12 januari 1973 gecoördineerde wetten met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de bestreden bepaling, wanneer ze van toepassing is op een persoon die een beroep tot nietigverklaring heeft ingesteld tegen een beslissing van een leidend ambtenaar van het Brussels Instituut voor Milieubeheer (BIM) waarbij hem een administratieve geldboete wordt opgelegd met toepassing van de artikelen 35 tot 38 van de ordonnantie van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest van 25 maart 1999 « betreffende de opsporing, de vaststelling, de vervolging en de bestraffing van misdrijven inzake leefmilieu » (zoals die van toepassing waren op 7 november 2001), en die aan de griffie van de Raad van State een memorie van wederantwoord heeft doen toekomen na het verstrijken van de opgelegde termijn, die verzoeker de toegang zou ontzeggen tot een rechtbank die bevoegd is om uitspraak te doen over een beschuldiging in strafzaken.