Vertaling van "durch artikel 140quater des strafgesetzbuches eingeführten straftat in einem ausreichend deutlichen " (Duits → Nederlands) :

Aus dem Vorstehenden geht hervor, dass das materielle Element und das moralische Element der durch Artikel 140quater des Strafgesetzbuches eingeführten Straftat in einem ausreichend deutlichen und präzisen Wortlaut definiert sind, damit jeder wissen kann, ob sein Verhalten eine Straftat im Sinne dieser Gesetzesbestimmung darstellt.
Uit het voorafgaande blijkt dat het materiële element en het morele element van het bij artikel 140quater van het Strafwetboek in het leven geroepen misdrijf in voldoende duidelijke en nauwkeurige bewoordingen worden omschreven om eenieder in staat te stellen te weten of zijn gedrag een misdrijf in de zin van die wetsbepaling vormt.

Das materielle Element der durch Artikel 140quinquies des Strafgesetzbuches eingeführten Straftat ist unter anderem durch eine Bezugnahme auf die Anleitungen und die Ausbildung « wie in Artikel 140quater [des Strafgesetzbuches] erwähnt » definiert.
Het materiële element van het bij artikel 140quinquies van het Strafwetboek in het leven geroepen misdrijf wordt onder meer gedefinieerd door te verwijzen naar de onderrichtingen en naar de opleiding « die worden bedoeld in artikel 140quater » van het Strafwetboek.

Wie in B.41.2 und B.41.4 erwähnt wurde, ist das materielle Element der durch die letztgenannte Bestimmung eingeführten Straftat in einem ausreichend deutlichen und präzisen Wortlaut definiert worden.
Zoals in B.41.2 en B.41.4 is gesteld, is het materiële element van het bij die laatste bepaling in het leven geroepen misdrijf in voldoende duidelijke en nauwkeurige bewoordingen omschreven.

Aus der Darlegung des in der Rechtssache Nr. 5711 angeführten ersten Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 140quater des Strafgesetzbuches mit Artikel 12 Absatz 2 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 7 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, mit Artikel 15 Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und mit Artikel 49 Absatz 1 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union, zu befinden, insofern weder der Wortlaut dieser Gesetzesbestimmung zur Definition des materiellen Elements der eingeführten Straftat, noch derjenige zur Definition des moralischen Elements dieser Straftat ausreichend deutlich und präzise sei.
Uit de uiteenzetting van het in de zaak nr. 5711 aangevoerde eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 140quater van het Strafwetboek met artikel 12, tweede lid, van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 7.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 49, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, in zoverre noch de bewoordingen die in die wetsbepaling zijn gebruikt om het materiële element van het in het leven geroepen misdrijf te omschrijven, noch die welke worden gebruikt om het morele element van dat misdrijf te omschrijven, voldoende duidelijk en nauwkeurig zijn.

1. Verstösst Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches, so wie er durch das Gesetz vom 4. Mai 1999 zur Einführung der strafrechtlichen Verantwortlichkeit von juristischen Personen wieder aufgenommen wurde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention und den Artikeln 12 Absatz 2 und 14 der Verfassung, indem er der Beurteilungs- und Ermessensfreiheit des Richters jene Kriterien überlässt, die bei der Entscheidung über die Bestrafung oder Nichtbestrafung einer natürlichen Person zu berücksichtigen sind, wenn es sich um einen Fall der gesetzlichen Zurechnung handelt, wobei die der juristischen Person angelasteten Straftaten vorsätzlich sind und wobei der Strafrichter die natürliche Person, die die Befugnisse des gesetzlichen Täters innehat und eine Verfehlung begangen hat, die der Straftat zugrunde liegt, verurteilen kann, obwohl jede vor einem Strafgericht verfolgte natürliche oder juristische Person (oder: obwohl jede natürliche oder juristische Person, die wissentlich und willentlich eine Straftat begangen hat und vor einem Strafgericht verfolgt wird) nur angesichts genauer strafrechtlicher Normen verurteilt werden kann, auf deren Grundlage sie sich verteidigen kann, deren Anwendung vorhersehbar ist und die mit ausreichender Rechtssicherheit zur Durchführung gebracht werden können?
1. Schendt artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek, zoals hersteld bij de wet van 4 mei 1999 tot invoering van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van rechtspersonen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet, doordat het de rechter laat oordelen over de criteria die moeten worden gehanteerd bij de beslissing om een natuurlijke persoon al dan niet te bestraffen in de gevallen van wettelijke toerekening wanneer de misdrijven die de rechtspersoon worden verweten, opzettelijk zijn en de strafrechter de natuurlijke persoon die over de bevoegdheden van de wettelijke dader beschikt en die een fout heeft begaan die aan de oorsprong ligt van het misdrijf, kan veroordelen, terwijl iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon die voor een strafgerecht wordt vervolgd (of : terwijl iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon die wetens en willens een misdrijf heeft gepleegd en die voor een strafgerecht wordt vervolgd), alleen kan worden veroordeeld ten aanzien van precieze strafrechtelijke normen op grond waarvan hij ertoe gebracht wordt zich te verdedigen, die voorspelbaar zijn wat de toepassing ervan betreft en die met voldoende rechtszekerheid in werking kunnen worden gesteld ?