Die Strafverfolgungsbehörden eines Mitgliedstaats müssten nämlich, wenn sie über ein Ersuchen eines Drittlandes um ein bestimmtes strafrechtliches Dossier entscheiden, nicht nur die Angemessenheit dieses Landes prüfen, sondern hätten auch zu berücksichtigen, ob alle anderen (bis zu 26) Mitgliedstaaten, die zu dem Dossier beigetragen haben, nach einer eigenen Beurteilung der Angemessenheit des betreffenden Drittlandes ihre Zustimmung erteilt haben.
De wetshandhavingsinstanties van een lidstaat zullen namelijk bij de beslissing over een verzoek van een derde land om een bepaald misdaaddossier niet alleen moeten nagaan of dat land een passend beschermingsniveau biedt, maar ook rekening moeten houden met het feit of elk van de andere lidstaten (tot 26) die tot het dossier hebben bijgedragen al dan niet hun toestemming hebben gegeven, overeenkomstig zijn eigen beoordeling van de adequaatheid van het betreffende derde land.
