– (FR) Herr Präsident, Herr Solana, Frau Kommissarin! Als ich den Kindern in Gaza zuhörte, wie sie in den Ruinen ihrer Häuser erzählten, wie sie gezittert hatten, als die Bomben fielen, oder ihren Eltern, wie sie die Hölle dieser 22 Tage und Nächte beschrieben, die ihr Leben und die Erinnerung der kommenden Generationen für immer kennzeichnen werden, war ich nicht stolz auf Europa.
– (FR) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Solana, commissaris, toen ik bijna een maand geleden de kinderen van Gaza tussen de ruïnes van hun huis hoorde vertellen hoe zij hadden zitten beven toen de bommen vielen of hun ouders de hel van die 22 dagen en nachten hoorde beschrijven, die voor altijd hun leven zal bepalen en gegrift zal blijven in de herinnering van toekomstige generaties, was ik niet trots op Europa.
