Vertaling van "des obengenannten gesetzes vorgesehenen voraussetzungen " (Duits → Nederlands) :

Um den Vorteil der Bestimmungen von Artikel 25 § 1 des Gesetzes vom 13. Juli 1976, vor allem den Vorteil bezüglich der Beibehaltung des Grades und des Dienstalters, geniessen zu können, müssen die Mitglieder des Militärpersonals des zeitweiligen Kaders unter den in Artikel 22 des obengenannten Gesetzes vorgesehenen Voraussetzungen zum Berufskader zugelassen worden sein.
Om het voordeel van de bepalingen van artikel 25, § 1, van de wet van 13 juli 1976 te kunnen genieten, en met name die met betrekking tot het behoud van de graad en van de anciënniteit, is vereist dat de leden van het militair personeel van het tijdelijk kader zijn toegelaten tot het beroepskader onder de voorwaarden bedoeld in artikel 22 van de voormelde wet.

b) des Gesetzes zur Einführung garantierter Familienleistungen; es wendet auf Antrag des Landesamtes für Familienbeihilfen zugunsten von Lohnempfängern die in Artikel 8 des obengenannten Gesetzes vorgesehenen Sanktionen an; ».
b) de wet tot instelling van een gewaarborgde gezinsbijslag. Zij past, op verzoek van de Rijksdienst voor kinderbijslag voor werknemers, de in artikel 8 van voormelde wet bepaalde sancties toe; ».

Es sei allerdings darauf hingewiesen, dass eine lebenslange Haftstrafe unter bestimmten im Gesetz vorgesehenen Voraussetzungen oder Umständen (z. B. gute Führung, Studium oder Berufsausbildung in der Haft) deutlich verringert werden kann, während eine lange Haftstrafe in einem Mitgliedstaat, der nur zeitige Freiheitsstrafen kennt, in der Praxis auf eine lebenslange Haft hinauslaufen kann.
Er zij niettemin op gewezen dat een levenslange gevangenisstraf door bepaalde, bij wet vastgestelde omstandigheden (goed gedrag, studies, beroepsopleiding tijdens de gevangenschap, enz.) in een lidstaat waar deze straf bestaat, aanzienlijk kan worden gereduceerd, terwijl in een andere lidstaat waar deze niet bestaat, een langdurige straf in de praktijk kan neerkomen op levenslange gevangenisstraf.

Diese Bestimmung schaffe somit eine in bezug auf die Zielsetzung des obengenannten Gesetzes nicht vernünftig gerechtfertigte Diskriminierung zwischen zwei Kategorien von Gläubigern, nämlich einerseits den Unternehmen für Verbraucherkredite, die aufgrund von Artikel 74 des obengenannten Gesetzes vom 12. Juni 1991 einer Zulassung unterlägen, und andererseits den Kreditinstituten, die dem Recht eines anderen Mitgliedstaates der Europäischen Gemeinschaft unterlägen und die, weil sie durch den besagten Artikel 74 des Gesetzes vom 12. Juni 1991 von der Zulassung befreit seien, folglich auch von jeglichem Beitrag zu dem in Artikel 20 des angefochtenen Gesetzes vorgesehenen Fonds befreit seien.
Die bepaling creëert op die manier een niet redelijk verantwoorde discriminatie ten aanzien van de doelstelling die door de voormelde wet wordt nagestreefd, tussen twee categorieën van schuldeisers, namelijk, enerzijds, de ondernemingen voor consumentenkrediet die op grond van artikel 74 van de voormelde wet van 12 juni 1991 aan erkenning zijn onderworpen en, anderzijds, de kredietinstellingen die ressorteren onder het recht van een andere Lid-Staat van de Europese Gemeenschap die, doordat ze bij dat artikel 74 van de wet van 12 juni 1991 van erkenning zijn vrijgesteld, eveneens zijn vrijgesteld van een bijdrage in het Fonds waarin artikel 20 van de bestreden wet voorziet.

Die Kläger sind der Auffassung, dass diese Bestimmung angesichts der Zielsetzung des besagten Gesetzes eine nicht vernünftig gerechtfertigte Diskriminierung zwischen zwei Kategorien von Gläubigern einführe, nämlich einerseits den Unternehmen für Verbraucherkredite, die der Zulassung aufgrund von Artikel 74 des obengenannten Gesetzes vom 12. Juni 1991 unterlägen, und andererseits den Kreditinstituten, die dem Recht eines anderen Mitgliedstaates der Europäischen Gemeinschaft unterlägen und die, da sie durch den besagten Artikel 74 des Gesetzes vom 12. Juni 1991 von der Zulassung befreit seien, folglich von jeglichem Beitrag zu dem in Artikel 20 des angefochtenen Gesetzes vorgesehenen Fonds befreit seien.
De verzoekers zijn van mening dat die bepaling een niet redelijk verantwoorde discriminatie creëert ten aanzien van de doelstelling die door de voormelde wet wordt nagestreefd, tussen twee categorieën van schuldeisers, namelijk, enerzijds, de ondernemingen voor consumentenkrediet die op grond van artikel 74 van de voormelde wet van 12 juni 1991 aan erkenning zijn onderworpen en, anderzijds, de kredietinstellingen die ressorteren onder het recht van een andere Lid-Staat van de Europese Gemeenschap die, doordat ze bij dat artikel 74 van de wet van 12 juni 1991 van erkenning zijn vrijgesteld, eveneens zijn vrijgesteld van een bijdrage in het Fonds waarin artikel 20 van de bestreden wet voorziet.