Insofern haben wir eine Verpflichtung, uns für den Mann einzusetzen, nämlich Professor Ibrahim, der sich in die Tradition von Ibn-Khaldoun gestellt hat, und wir müssen deutlich machen - und auch das ist etwas, was wir sozusagen dem Erbe Ibn-Khaldouns verdanken -, dass es nicht zwei Menschenrechtsbegriffe gibt, einen europäischen und einen ägyptischen, sondern es gibt hier einen gemeinsamen Menschenrechtsbegriff, der auch gemeinsam kulturell und historisch gewachsen ist und der heute universale Geltung beansprucht.
In zoverre hebben wij de plicht ons in te zetten voor professor Ibrahim, een man die de traditie van Ibn-Khaldoun voortzet. Wij moeten duidelijk ma
ken – en ook dit is iets wat wij als het ware
verschuldigd zijn aan de erfenis van Ibn-Khaldoun – dat er geen twee verschillende definities van mensenrechten zijn, één voor Europa en één voor Egypte, maar dat er sprake is van één gemeenschappelijk mensenrechtenbegrip, een concept dat gemeenschappelijk in een cultureel en historisch perspectief is ontwikkeld en dat in de huidige wereld unive
...[+++]rsele geldingskracht zou moeten hebben.