Vertaling van "des allgemeinen rechtsgrundsatzes entzogen habe " (Duits → Nederlands) :

Die klagenden Parteien in den Rechtssachen Nrn. 5235 und 5236 leiten einen dritten Klagegrund aus einem Verstoss durch die angefochtenen Bestimmungen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention ab, insofern der Gesetzgeber den Steuerpflichtigen ihr Grundrecht und den Vorteil des allgemeinen Rechtsgrundsatzes entzogen habe, aufgrund dessen niemand verpflichtet werden könne, zu seiner eigenen Belastung beizutragen, indem den Finanzinstituten die Verpflichtung auferlegt werde, der Steuerverwaltung Daten über ihre Kunden mitzuteilen, die für diese möglicherweise inkriminierend wären.
De verzoekende partijen in de zaken nrs. 5235 en 5236 leiden een derde middel af uit de schending, door de bestreden bepalingen, van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de wetgever de belastingplichtige zijn fundamenteel recht en het voordeel van het algemeen rechtsbeginsel krachtens hetwelk niemand ertoe kan worden verplicht bij te dragen tot zijn eigen beschuldiging, zou hebben ontnomen door de financiële instellingen ertoe te verplichten aan de belastingadministratie gegevens betreffende hun cliënten mee te delen die voor die laatstgenoemden mogelijk beschuldigend zijn.

Die präjudizielle Frage ist darauf ausgerichtet, vom Hof zu erfahren, ob der Umstand, dass die Tierärzte, die Mitglied des Gemischten Berufungsrates seien, dem Regionalrat angehörten, der die Angelegenheit in erster Instanz behandelt habe, einen Verstoss gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention und mit dem allgemeinen Rechtsgrundsatz, wonach jedermann Anspruch darauf habe, dass seine Sache von einem unparteiischen Gericht gehört werde, beinhalte.
De prejudiciële vraag strekt ertoe van het Hof te vernemen of het feit dat de leden-dierenartsen van de Gemengde Raad van Beroep deel uitmaken van de Gewestelijke Raad die de zaak in eerste aanleg heeft behandeld, een schending inhoudt van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en met het algemeen rechtsbeginsel dat eenieder recht heeft op de behandeling van zijn zaak door een onpartijdig rechtscollege.

Die präjudizielle Frage bezweckt, vom Hof zu vernehmen, ob diese Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, dahingehend ausgelegt, dass die Staatsanwaltschaft ein unbeschränktes Recht auf Berufung gegen Beschlüsse der Ratskammer habe, unabhängig davon, ob die Ratskammer den Anträgen der Staatsanwaltschaft stattgegeben habe, und zwar im Lichte des allgemeinen Rechtsgrundsatzes, wonach der Berufungskläger ein direktes und persönliches Interesse nachweisen müsse.
De prejudiciële vraag strekt ertoe van het Hof te vernemen of die bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer zij aldus wordt geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer, zelfs wanneer het heeft verkregen wat het had gevorderd voor de raadkamer, en dit in het licht van het algemeen rechtsbeginsel volgens hetwelk een appellant een rechtstreeks en persoonlijk belang moet kunnen aantonen.

« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 55 Absatz 1 Nr. 5 und Absatz 3 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei, abgeändert durch Artikel 27 des Gesetzes vom 18. Juli 1990, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, weil sie einer nicht richterlichen Instanz die Befugnis erteilen, eine Strafsanktion im Sinne der Konvention zu verhängen, weil der Prokurator des Königs gleichzeitig als verfolgende Partei und als Richter auftritt und ohne öffentlichen Prozess, ohne Angabe von Gründen und ohne Anhörung des Betroffenen eine Strafe verhängt, während eine solche Befugnis nicht der Staatsanwaltschaft erteilt wird, wenn es um Personen geht, die mehrerer anderer Straftaten beschuldigt werden, weil die nachträgliche richterliche Prüfung die vorher verhängte Strafe nicht ungeschehen machen kann, da die Strafe bereits vollzogen ist und kein Verfahren zur Beseitigung der Folgen eines zu Unrecht verhängten sofortigen Führerscheinentzugs und zur Vergütung des zu Unrecht Bestraften vorgesehen ist, während letzteres etwa bei Personen, die Gegenstand unwirksamer Untersuchungshaft sind, sehr wohl der Fall ist, und ferner weil bei sofortigem Führerscheinentzug der Betroffene keinerlei Vorkehrungen treffen kann und ihm diese Möglichkeit sehr wohl geboten wird, wenn der Richter die Entziehung der Fahrerlaubnis ausspricht, da nämlich diese Entziehung erst am fünften Tag ab dem Datum der Benachrichtigung des Verurteilten durch die Staatsanwaltschaft in Kraft tritt (Artikel 40 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei), weil bei sofortigem Führerscheinentzug die Staatsanwaltschaft nicht über die Möglichkeit verfügt, den Führerschein teilweise zu entziehen, und deshalb die Entziehung der Fahrerlaubnis nicht auf bestimmte Fahrzeugklassen beschränken kann, was der Richter a ...
« Schenden de bepalingen van artikel 55, eerste lid, 5°, en derde lid, van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, vervangen bij artikel 27 van de wet van 18 juli 1990, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of gelezen in samenhang met artikel 6, 1, van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens, omdat zij aan een niet-rechterlijke instantie de bevoegdheid toekennen om een strafsanctie in de zin van het Europees Verdrag op te leggen, omdat de procureur des Konings tegelijkertijd optreedt als vervolgende partij en als rechter en een straf oplegt zonder openbaar proces, zonder opgave van beweegredenen en zonder de betrokken persoon te horen, terwijl een dergelijke bevoegdheid niet verleend wordt aan het openbaar ministerie ten opzichte van personen die van een hele reeks andere misdrijven verdacht worden, omdat de rechterlijke toetsing achteraf de eerder opgelegde straf niet kan ongedaan maken, vermits de straf reeds ondergaan werd en er geen procedure vastgesteld werd om de gevolgen van een ten onrechte opgelegde onmiddellijke intrekking van het rijbewijs weg te werken en om de ten onrechte gestrafte te vergoeden, terwijl dat laatste bijvoorbeeld wel het geval is voor de personen die het slachtoffer werden van onwerkzame voorlopige hechtenis, en nog omdat bij de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs de betrokken persoon geen enkele schikking kan treffen en deze mogelijkheid hem wel gegeven wordt wanneer de rechter een verval van het recht tot sturen uitspreekt, daar immers dit verval slechts ingaat de 5de dag na die waarop het openbaar ministerie de kennisgeving aan de veroordeelde gedaan heeft (artikel 40 van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer), omdat bij de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs het openbaar ministerie niet de mogelijkheid heeft om het rijbewijs g ...

b) Artikel 2 des Gesetzes vom 15. Mai 1981 bestimme, dass der Pakt uneingeschränkt wirksam sein werde, mit der Konsequenz, dass der Gesetzgeber den Vorbehalt nicht genehmigt habe, auch nicht implizit, da eine solche Interpretation im Widerspruch stünde zu Artikel 2 des Gesetzes, und da die Veröffentlichung einer Fussnote im Belgischen Staatsblatt vom 6. Juli 1983, die sich auf diesen Vorbehalt beziehe, keine Gesetzeskraft haben könne, weil der Gesetzgeber diese Fussnote nicht angenommen habe; Artikel 2 des Gesetzes sei deutlich, und kraft eines allgemeinen Rechtsgrundsatzes dürfe ein deutlicher Gesetzestext nicht interpretiert werden; Artikel 14 Absatz 5 des Paktes sei dann auch uneingeschränkt wirksam;
b) artikel 2 van de wet van 15 mei 1981 bepaalt dat het Verdrag volkomen uitwerking zal hebben, met als gevolg dat de wetgever het voorbehoud niet heeft goedgekeurd, ook niet impliciet, aangezien een dergelijke interpretatie strijdig zou zijn met artikel 2 van de wet en aangezien de publicatie in het Belgisch Staatsblad van 6 juli 1983 van een voetnoot inzake dat voorbehoud geen kracht van wet kan hebben, vermits de wetgever die voetnoot niet heeft aangenomen; artikel 2 van de wet is duidelijk en krachtens een algemeen rechtsbeginsel mag een duidelijke wettekst niet worden geïnterpreteerd; artikel 14.5 van dat Verdrag heeft dan ook volkomen uitwerking;