Die offene Koordinierungsmethode verführt offenbar zu einer gewissen Selbstgefälligkeit – der positive Grundton des Berichts ist zwar angesichts der konkreten Fortschritte und der löblichen Initiativen verständlich, dennoch sind offenbar bestimmte Länder nicht sehr stark bemüht um die Umsetzung der Charta, und einzelne Aktionslinien kommen nur zaghaft voran.
De open coördinatiemethode lijkt hier te leiden tot een zekere zelfgenoegzaamheid: wanneer de positieve teneur van het verslag kan worden verklaard door werkelijk geboekte vooruitgang en goede initiatieven, neemt dat niet weg dat sommige landen zich niet sterk hebben betrokken bij de uitvoering van het Handvest en dat voor bepaalde actielijnen slechts een schamele vooruitgang werd geboekt.
