Vertaling van " schuldner widerspruch " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

in Verzug geratener Schuldner | säumiger Schuldner
in gebreke blijvende schuldenaar | in gebreke gebleven debiteuren | wanbetaler

Gesamtverfahren, welche die Insolvenz des Schuldners voraussetzen und den vollständigen oder teilweisen Vermögensbeschlag gegen den Schuldner sowie die Bestellung eines Verwalters zur Folge haben
collectieve procedures die op de insolventie van de schuldenaar berustend, ertoe leiden dat deze schuldenaar het beheer en de beschikking over zijn vermogen geheel of gedeeltelijk verliest en dat een curator wordt aangewezen

Schuldnervermögen | Vermögen des Schuldners | Vermögensgegenstände des Schuldners
vermogen van de schuldenaar

Recht auf Widerspruch eröffnen
recht op een beroep openen

Widerspruch im Dringlichkeitsverfahren
dringend beroep

einen Widerspruch einlegen
een beroep aantekenen

Geldschuld [ Schuld | Schuldner ]
schuld [ debiteur ]

finanzielle Lage des Schuldners beurteilen
financiële situatie van schuldenaren beoordelen | financiële situatie van schuldenaren inschatten

Vermögenswerte des Schuldners verwalten
activa van schuldenaren beheren

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Dem Gerichtshof wird eine Frage gestellt zum Behandlungsunterschied zwischen den Gläubigern, die gegen den alleinigen Schuldner Berufung gegen ein Urteil einreichen können, mit dem ein gerichtlicher Reorganisationsplan durch kollektive Einigung homologiert wird, und einerseits der Partei, die Berufung gegen ein Urteil, mit dem die Homologierung dieses Plans abgelehnt wird, einlegt und die ihre Berufung gegen alle Parteien richten muss, die dem Reorganisationsverfahren durch Antrag beigetreten sind (erster Teil der Frage) sowie andererseits dem Berufungskläger, der im Rahmen eines unteilbaren Verfahrens gemäß Artikel 1053 des Gerichtsgesetzbuches seine Berufung gegen alle Parteien richten muss, deren Interesse im Widerspruch zu seinem Interesse steht, und die anderen Parteien, die weder Berufungskläger noch bereits Berufungsbeklagte oder Geladene sind, in das Verfahren heranziehen muss (zweiter Teil der Frage).
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over het verschil in behandeling tussen de schuldeiser, die enkel tegen de schuldenaar een hoger beroep kan instellen betreffende een vonnis dat een plan van gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord homologeert en, enerzijds, de partij die hoger beroep instelt tegen een vonnis waarbij wordt geweigerd het genoemde plan te homologeren en die zijn hoger beroep moet instellen tegen alle partijen die tijdens de reorganisatieprocedure bij verzoekschrift zijn tussengekomen (eerste onderdeel van de vraag) alsook, anderzijds, de appellant die, in het kader van een onsplitsbaar geschil, krachtens artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek zijn hoger beroep moet instellen tegen alle partijen wier belang strijdig is met het zijne en de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet-opgeroepen partijen in de zaak moet betrekken (tweede onderdeel van de vraag).

Der Kassationshof hat geurteilt, dass Artikel 56 Absatz 2 des fraglichen Gesetzes in der Fassung vor seiner Abänderung durch das Gesetz vom 27. Mai 2013 nicht von Artikel 1053 des Gerichtsgesetzbuches abwich: « Wenn Berufung gegen ein [...] Urteil [mit dem über den Antrag auf Homologierung entschieden wird] durch eine andere Partei als der Schuldner eingelegt wird, muss der Berufungskläger seine Berufung gegen alle Parteien richten, deren Interesse im Widerspruch zu seinem Interesse steht, und muss er außerdem die anderen Parteien, die weder Berufungskläger noch bereits Berufungsbeklagte oder Geladene sind, in das Verfahren heranziehen » (Kass., 8. November 2012, Pas., 2012, Nr. 603).
Het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat artikel 56, tweede lid, van de in het geding zijnde wet, voordat het werd gewijzigd bij de wet van 27 mei 2013, niet afweek van artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek : « Wanneer het hoger beroep tegen een [...] vonnis [dat uitspraak doet over de vordering tot homologatie] wordt ingesteld door een andere partij dan de schuldenaar, [moet] de eiser in hoger beroep zijn hoger beroep [...] richten tegen alle partijen wier belang strijdig is met het zijne en [moet hij] bovendien de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet-opgeroepen partijen in de zaak [...] betrekken » (Cass., 8 november 2012, Arr. Cass., 2012, nr. 603).

Der neue Artikel 174/1 des EStGB 1992, eingefügt durch Artikel 28 des angefochtenen Gesetzes, stehe im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 172 der Verfassung, insofern er auf Dividenden und Zinsen aus belgischen börsennotierten Wertpapieren anwendbar sei, bei denen der Schuldner des Mobiliensteuervorabzugs (der aufgrund des vorerwähnten Artikels 174/1 verpflichtet sei, die zusätzliche Abgabe von 4 Prozent zu erheben und die erforderlichen Angaben an die « zentrale Kontaktstelle » weiterzuleiten) der Emittent des Wertpapiers sei (Artikel 261 Nr. 1 des EStGB 1992), dem es nicht möglich sei zu wissen, von welchen Einkünften diese Abgabe einbehalten werden müsse, den Empfänger der Einkünfte zu identifizieren und in jedem Fall zu bestimmen, ob dessen Einkünfte über dem im Gesetz festgelegten Betrag lägen oder nicht; somit würden die Empfänger von Einkünften diskriminiert, je nachdem, ob sie durch den Schuldner des Mobiliensteuervorabzugs identifiziert werden könnten oder nicht und ob sie ab dem 1. Januar des Jahres wüssten oder nicht, ob sie die besagte Abgabe (und auf welche Einkünfte) schulden.
Het nieuwe artikel 174/1 van het WIB 1992, ingevoegd bij artikel 28 van de bestreden wet, zou in strijd zijn met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, in zoverre het van toepassing is op de dividenden en interesten van Belgische beursgenoteerde effecten, waarvan de schuldenaar van de roerende voorheffing (die krachtens het voormelde artikel 174/1 ertoe gehouden is de bijkomende heffing van 4 pct. te innen en de vereiste gegevens mee te delen aan het « centraal aanspreekpunt ») de emittent is van het effect (artikel 261, 1°, van het WIB 1992), die in de onmogelijkheid verkeert te weten op welke inkomsten die heffing moet worden ingehouden, de verkrijger van de inkomsten te identificeren en in elk geval te bepalen of diens inkomsten het bij de wet vastgestelde bedrag al dan niet zullen overschrijden; de verkrijgers van inkomsten zouden aldus worden gediscrimineerd naargelang ze al dan niet kunnen worden geïdentificeerd door de schuldenaar van de roerende voorheffing en naargelang zij op 1 januari van het jaar al dan niet weten of zij die heffing (en op welke inkomsten) al dan niet verschuldigd zullen zijn.

Ich will nur die Punkte erwähnen, dass der Gläubiger gegebenenfalls für Schäden haftet, die beim Schuldner entstehen, dass ihm eine Frist gesetzt werden kann, das Hauptverfahren einzuleiten, dass er gegebenenfalls Sicherheitsleistungen stellen muss, dass dem Schuldner Widerspruch möglich sein muss, dass dafür auch nicht ein Verfahren gewählt wird, das dann eine Ewigkeit dauert, sondern dem Verfahren vorher ungefähr entspricht, dass es keine Übersicherung gibt, und dass auch dem Schuldner das Existenzminimum bleiben muss.
Ik zal de belangrijkste punten simpelweg noemen: de schuldeiser kan aansprakelijk zijn voor schade geleden door de schuldenaar, de schuldeiser zou verplicht moeten zijn de bodemprocedure binnen een bepaalde termijn in te stellen, de schuldeiser kan worden verplicht een veiligheid in te stellen, een schuldenaar zou beroep moeten kunnen instellen, er moet geen procedure worden gekozen die een eeuwigheid duurt maar die in grote lijnen overeenkomt met de voorgaande procedures, er moeten bepalingen zijn om bovenmatige zekerheid voor de schuldeiser te vermijden en de schuldenaar moet een bestaansminimum worden gegarandeerd.

« Stehen die Artikel 1 Absatz 1 Buchstabe a) und 2 des Gesetzes vom 6. Februar 1970 über die Verjährung der Schuldforderungen zu Lasten oder zugunsten des Staates, die den Artikeln 100 Absatz 1 Nr. 1 und 101 der durch den königlichen Erlass vom 17. Juli 1991 koordinierten Gesetze über die Staatsbuchführung entsprechen, dahingehend ausgelegt, dass sie eine besondere und getrennte Formalität auferlegen für das Einreichen einer Forderung wegen Schadensersatzes aufgrund der Artikel 1382 ff. des Zivilgesetzbuches, bevor Klage erhoben wird, damit die Klage die in Artikel 1 Buchstabe a) des Gesetzes vom 6. Februar 1970 über die Verjährung der Schuldforderungen zu Lasten oder zugunsten des Staates, der Artikel 100 Absatz 1 Nr. 1 der durch den königlichen Erlass vom 17. Juli 1991 koordinierten Gesetze über die Staatsbuchführung entspricht, vorgesehene Verjährungsfrist rechtsgültig aussetzen kann, im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern sie dem Gläubiger einer Entschädigung wegen eines ausservertraglichen zivilrechtlichen Schadens viel schwerere Formalitäten auferlegen würden, je nachdem, ob der Schuldner entweder der Staat ist, oder aber ein anderer Schuldner, auf den das allgemeine Recht Anwendung findet?
« Zijn de artikelen 1, eerste lid, a), en 2 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat, die de artikelen 100, eerste lid, 1°, en 101 van de bij koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit zijn geworden, in die zin geïnterpreteerd dat zij een bijzondere en onderscheiden vormvoorwaarde opleggen voor het voorleggen van een schuldvordering tot het verkrijgen van een schadevergoeding op grond van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek vooraleer een rechtsvordering wordt ingesteld, opdat die rechtsvordering de verjaring bedoeld in artikel 1, a), van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat, dat artikel 100, eerste lid, 1°, van de bij koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit is geworden, op geldige wijze kan schorsen, in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij de schuldeiser van een vergoeding van buitencontractuele burgerlijke schade veel zwaardere formele verplichtingen zouden opleggen naargelang diens schuldenaar ofwel, enerzijds, de Staat is, ofwel, anderzijds, een andere schuldenaar op wie het gemeen recht van toepassing is ?

« Stehen die Artikel 1 Absatz 1 Buchstabe a) und 2 des Gesetzes vom 6hhhhqFebruar 1970 über die Verjährung der Schuldforderungen zu Lasten oder zugunsten des Staates, die den Artikeln 100 Absatz 1 Nr. 1 und 101 der durch den königlichen Erlass vom 17hhhhqJuli 1991 koordinierten Gesetze über die Staatsbuchführung entsprechen, dahingehend ausgelegt, dass sie eine besondere und getrennte Formalität auferlegen für das Einreichen einer Forderung wegen Schadensersatzes aufgrund der Artikel 1382 ff. des Zivilgesetzbuches, bevor Klage erhoben wird, damit die Klage die in Artikel 1 Buchstabe a) des Gesetzes vom 6hhhhqFebruar 1970 über die Verjährung der Schuldforderungen zu Lasten oder zugunsten des Staates, der Artikel 100 Absatz 1 Nr. 1 der durch den königlichen Erlass vom 17hhhhqJuli 1991 koordinierten Gesetze über die Staatsbuchführung entspricht, vorgesehene Verjährungsfrist rechtsgültig aussetzen kann, im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern sie dem Gläubiger einer Entschädigung wegen eines ausservertraglichen zivilrechtlichen Schadens viel schwerere Formalitäten auferlegen würden, je nachdem, ob der Schuldner entweder der Staat ist, oder aber ein anderer Schuldner, auf den das allgemeine Recht Anwendung findet?
« Zijn de artikelen 1, eerste lid, a), en 2 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat, die de artikelen 100, eerste lid, 1°, en 101 van de bij koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit zijn geworden, in die zin geïnterpreteerd dat zij een bijzondere en onderscheiden vormvoorwaarde opleggen voor het voorleggen van een schuldvordering tot het verkrijgen van een schadevergoeding op grond van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek vooraleer een rechtsvordering wordt ingesteld, opdat die rechtsvordering de verjaring bedoeld in artikel 1, a), van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat, dat artikel 100, eerste lid, 1°, van de bij koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit is geworden, op geldige wijze kan schorsen, in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij de schuldeiser van een vergoeding van buitencontractuele burgerlijke schade veel zwaardere formele verplichtingen zouden opleggen naargelang diens schuldenaar ofwel, enerzijds, de Staat is, ofwel, anderzijds, een andere schuldenaar op wie het gemeen recht van toepassing is ?

ihr nicht durch einen im jeweiligen Verfahren vorgesehenen Antrag wirksam widersprochen hat; eine Erklärung des Schuldners, er könne seiner Zahlungsverpflichtung allein aus materiellen Schwierigkeiten nicht nachkommen, kann nicht als Widerspruch angesehen werden; der Einspruch oder Widerspruch des Schuldners in einem vorgerichtlichen Verfahren, der zur automatischen Überleitung in ein streitiges Gerichtsverfahren führt, bedeutet kein Bestreiten im Sinne dieser Vorschrift;
zich niet door middel van een verzoek waarin de desbetreffende procedure voorziet rechtsgeldig heeft verweerd; een verklaring van de schuldenaar uitsluitend op grond van feitelijke moeilijkheden bij het aflossen van de schuld kan niet als verweer worden beschouwd; het verzet of verweer van de schuldenaar in een procedure die voorafgaat aan de gerechtelijke procedure en automatisch uitmondt in een procedure op tegenspraak voor het gerecht geldt niet als verweer in de zin van dit voorschrift; of

ihr nicht durch einen im jeweiligen Verfahren vorgesehenen Antrag wirksam widersprochen hat; eine Erklärung des Schuldners, er könne seiner Zahlungsverpflichtung allein aus materiellen Schwierigkeiten nicht nachkommen, kann nicht als Widerspruch angesehen werden; der Einspruch oder Widerspruch des Schuldners in einem vorgerichtlichen Verfahren, der zur automatischen Überleitung in ein streitiges Gerichtsverfahren führt, bedeutet kein Bestreiten im Sinne dieser Vorschrift ;
(b) zich niet door middel van een verzoek waarin de desbetreffende procedure voorziet rechtsgeldig heeft verweerd; een verklaring van de schuldenaar uitsluitend op grond van feitelijke moeilijkheden bij het aflossen van de schuld kan niet als verweer worden beschouwd; het verzet of verweer van de schuldenaar in een procedure die voorafgaat aan de gerechtelijke procedure en automatisch uitmondt in een procedure op tegenspraak voor het gerecht geldt niet als verweer in de zin van dit voorschrift; of

die Tatsache, dass in Mitgliedstaaten, in denen dies zulässig ist, ohne Widerspruch seitens des Schuldners eine Entscheidung zugunsten des Gläubigers ergehen kann:
in de lidstaten waar dit het geval is, dat bij het ontbreken van verweer door de schuldenaar, een beslissing in het voordeel van de schuldeiser kan worden gegeven

(1) Wurde eine Entscheidung über eine im Sinne von Artikel 3 Absatz 4 Buchstabe b) oder c) unbestrittene Forderung wegen fehlenden Widerspruchs oder wegen Nichterscheinens zur Verhandlung als Europäischer Vollstreckungstitel bestätigt, hat der Schuldner auf Antrag Anspruch auf Wiedereinsetzung in den vorigen Stand, wenn mindestens folgende Voraussetzungen vorliegen:
1. Wanneer een beslissing inzake een schuldvordering die niet-betwist is in de zin van artikel 3, punt 4, onder b), of van artikel 3, punt 4, onder c), wegens het ontbreken van verweer of wegens het niet-verschijnen ter terechtzitting van de schuldenaar, als Europese executoriale titel is gewaarmerkt, heeft de schuldenaar het recht op zijn verzoek van de gevolgen van het verstrijken van de termijn voor het instellen van een gewoon rechtsmiddel tegen de beslissing door het bevoegde gerecht in de lidstaat van oorsprong te worden ontheven, indien ten minste aan de volgende voorwaarden is voldaan: