Vertaling van "dass sein regime seine persönliche " (Duits → Nederlands) :

Gleichzeitig obliegt es den nationalen Behörden, frei zu beurteilen, ob die Entschuldigungsgründe, die durch den Angeklagten angeführt werden, um seine Abwesenheit zu rechtfertigen, gültig waren oder ob die der Akte hinzugefügten Elemente die Schlussfolgerung ermöglichten, dass seine Abwesenheit unabhängig von seinem Willen war (EuGHMR, Sejdovic gegen Italien, ebenda, § 88).
Tegelijkertijd staat het de nationale overheden vrij te beoordelen of de verschoningsgronden die door de beschuldigde zijn verstrekt om zijn afwezigheid te verantwoorden, geldig waren dan wel of de bij het dossier gevoegde elementen het mogelijk maakten te besluiten dat zijn afwezigheid onafhankelijk was van zijn wil (EHRM, Sejdovic t. Italië, voormeld, § 88).

In der Erwägung, dass der Autor am Schluss seiner Analyse nicht schlussfolgert, dass die vorliegende Revision des Sektorenplanes wegen bedeutender Auswirkungen auf die menschlichen Aktivitäten in Frage gestellt werden sollte; dass er übrigens empfiehlt, die Möglichkeit der Schaffung einer "Entdeckungsstrecke" innerhalb des Steinbruchs selbst in Betracht zu ziehen, wenn dieser außer Betrieb sein wird; dass seine Schlussfolgerungen über die Auswirkungen auf die Biodiversität, die Hydrologie, usw. und auf die Auswirkungen infolge der Staubemissionen in den einschlägigen Teilen behandelt werden;
Overwegende dat de auteur na afloop van zijn onderzoek niet geconcludeerd heeft tot het in vraag stellen van huidige gewestplanherziening wegens belangrijke effecten op de menselijke activiteiten; dat hij overigens aanbeveelt de mogelijkheid te onderzoeken naar de ontwikkeling van een "ontdekkingspad" in de steengroeve zelf zodra de activiteit er uitgedoofd zal zijn; dat zijn conclusies in verband met de effecten op de biodiversiteit, de hydrologie en de geïnduceerde effecten van de stofemissies behandeld zullen worden in de dienovereenkomstige hoofdstukken;

Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 24 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit den Artikeln 6, 13 und 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention, dahin ausgelegt, dass « der Religionsinspektor, der das Vertrauen des Oberhauptes des Kultes, dem er untersteht, verloren hat, seines Amtes enthoben werden muss, ohne dass sein Arbeitgeber - die Französische Gemeinschaft - und anschließend der Staatsrat irgendeine Kontrolle über die Gründe, die zu diesem Vertrauensverlust geführt haben, ausüben können »; in dieser Auslegung unterliege der Religionsinspektor sowohl administrativ als auch gerichtlich einer Regelung der Amtsbeendigung, die weniger günstig sei als diejenige, die für die anderen Kategorien von Inspektoren des Unterrichtswesens der Französischen Gemeinschaft gelte.
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 24 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6, 13 en 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van die bepaling in die zin geïnterpreteerd dat « de inspecteur godsdienst die het vertrouwen heeft verloren van het hoofd van de eredienst waartoe hij behoort, moet worden ontzet uit het ambt waarvan hij titularis is, zonder dat zijn werkgever, de Franse Gemeenschap, en vervolgens de Raad van State controle kunnen uitoefenen ten aanzien van de redenen die tot dat verlies van vertrouwen hebben geleid » : in die interpretatie zou de inspecteur godsdienst, zowel op administratief als op jurisdictioneel vlak, zijn onderworpen aan een regeling inzake ambtsneerlegging die minder gunstig is dan die welke voor de andere categorieën van inspecteurs van het onderwijs van de Franse Gemeenschap geldt.

« Verstößt Artikel 9 Absatz 4 des Gesetzes vom 29. Mai 1959 zur Abänderung bestimmter Rechtsvorschriften im Unterrichtswesen, dahin ausgelegt, dass der Religionsinspektor, der das Vertrauen des Oberhauptes des Kultes, dem er untersteht, verloren hat, seines Amtes enthoben werden muss, ohne dass sein Arbeitgeber - die Französische Gemeinschaft - und anschließend der Staatsrat irgendeine Kontrolle über die Gründe, die zu diesem Vertrauensverlust geführt haben, ausüben können, gegen die Artikel 10, 11 und 24 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit den Artikeln 6, 13 und 14 der Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, insofern die vorerwähnte Gesetzesbestimmung den Religionsinspektor sowohl administrativ als auch gerichtlich einer Regelung der Amtsbeendigung unterwirft, die weniger günstig ist als diejenige, die für die anderen Kategorien von Inspektoren des Unterrichtswesens der Französischen Gemeinschaft gilt?
« Schendt artikel 9, vierde lid, van de wet van 29 mei 1959 tot wijziging van sommige bepalingen van de onderwijswetgeving, in die zin geïnterpreteerd dat de inspecteur godsdienst die het vertrouwen heeft verloren van het hoofd van de eredienst waartoe hij behoort, moet worden ontzet uit het ambt waarvan hij titularis is, zonder dat zijn werkgever, de Franse Gemeenschap, en vervolgens de Raad van State controle kunnen uitoefenen ten aanzien van de redenen die tot dat verlies van vertrouwen hebben geleid, de artikelen 10, 11 en 24 van de Grondwet, in voorkomend geval in samenhang gelezen met de artikelen 6, 13 en 14 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre de voormelde wetsbepaling de inspecteur godsdienst, zowel op administratief als jurisdictioneel vlak, aan een regeling inzake ambtsneerlegging onderwerpt die minder gunstig is dan die welke voor de andere categorieën van inspecteurs van het onderwijs van de Franse Gemeenschap geldt ?

Die Einführung dieser Pauschale ist dadurch zu erklären, dass der Beleg der abzugsfähigen Werbungskosten für diese Kategorien von Steuerpflichtigen schwierig anzuwenden sein kann, und sie ist ein Mindestbetrag, von dem man nur abweichen kann, wenn der Steuerpflichtige nachweist, dass seine tatsächlichen Werbungskosten höher sind (siehe den Verwaltungskommentar zu Artikel 51 des EStGB 1992).
De invoering van dat forfait wordt verklaard door het feit dat het bewijs van de aftrekbare beroepskosten voor die categorieën van belastingplichtigen moeilijk kan worden toegepast, en het forfait vormt een minimum waarvan slechts kan worden afgeweken indien de belastingplichtige aantoont dat zijn werkelijke beroepskosten meer bedragen (zie de administratieve commentaar bij artikel 51 van het WIB 1992).

Obwohl der Berater für Sicherheit und Schutz des Privatlebens statutarisch nicht unabhängig von der Polizeizone oder der Direktion ist, in der er seine Aufgaben ausführt, besitzt er bei der Erfüllung dieser Aufgaben im Übrigen wohl eine gesetzlich gewährleistete Unabhängigkeit (Artikel 44/3 § 1 Absatz 7 erster Satz des Gesetzes über das Polizeiamt), die verhindert, dass seine Beschäftigung beendet wird aus Gründen, die mit der unabhängigen Ausübung der ihm durch das angefochtene Gesetz zuerkannten Aufgaben zusammenhängen.
Ofschoon de consulent voor de veiligheid en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer statutair niet onafhankelijk is van de politiezone of van de directie waarin hij zijn taken uitoefent, beschikt hij bij de uitoefening van die taken overigens wel over een wettelijk gewaarborgde onafhankelijkheid (artikel 44/3, § 1, zevende lid, eerste zin, van de wet op het politieambt), die verhindert dat aan zijn tewerkstelling een einde wordt gemaakt om redenen die verband houden met de onafhankelijke uitoefening van de hem door de bestreden wet toegekende taken.

Es trifft zu, dass in dem in B.2.2 angeführten Fall die fragliche Bestimmung zur Folge hat, dem Kind zeitweilig sein Recht auf Identität und die Möglichkeit, dass seine Interessen bei der Abwägung der unterschiedlichen betroffenen Interessen durch den Richter berücksichtigt werden, vorzuenthalten.
Het is juist dat in het in B.2.2 beoogde geval de in het geding zijnde bepaling tot gevolg heeft dat aan het kind zijn recht op identiteit en de mogelijkheid om zijn belang in aanmerking te laten nemen bij de afweging, door de rechter, van de verschillende aanwezige belangen, tijdelijk worden ontzegd.

Die fragliche Bestimmung verhindert, dass ein Kind, dessen Abstammung väterlicherseits aufgrund des Gesetzes vermutet wird, weil es während der Ehe seiner Mutter geboren wurde, bei Gericht beantragt, dass seine Abstammung einem anderen Mann gegenüber als dem Ehegatten seiner Mutter, der als sein biologischer Vater gilt, festgestellt wird, wenn es nicht eine der Bedingungen des vorerwähnten Artikels 320 des Zivilgesetzbuches erfüllt.
De in het geding zijnde bepaling staat eraan in de weg dat een kind, van wie de afstamming van vaderszijde krachtens de wet wordt vermoed omdat het tijdens het huwelijk van zijn moeder is geboren, aan de rechter vraagt om zijn afstamming vast te stellen ten aanzien van een andere man dan de echtgenoot van zijn moeder die als zijn biologische vader wordt voorgesteld, indien het niet voldoet aan een van de voorwaarden van het voormelde artikel 320 van het Burgerlijk Wetboek.

Wenn das Pachtgut Miteigentum mehrerer Personen ist oder wird, kann das Pachtverhältnis im Hinblick auf die persönliche Bewirtschaftung zugunsten eines Miteigentümers, seines Ehepartners, seiner Nachkommen, der Adoptivkinder seines Ehepartners oder der Ehepartner der besagten Nachkommen oder Adoptivkinder nur beendet werden, wenn dieser Miteigentümer wenigstens die ungeteilte Hälfte des Pachtgutes besitzt oder seinen Anteil durch Erbschaft oder Vermächtnis erworben hat; [...] ».
Ingeval het pachtgoed medeëigendom is of wordt van verscheidene personen, kan aan de pachtovereenkomst slechts een einde worden gemaakt voor de persoonlijke exploitatie ten behoeve van een medeëigenaar, zijn echtgenoot, zijn afstammelingen of aangenomen kinderen, of die van zijn echtgenoot of van de echtgenoot van de voormelde afstammelingen of aangenomen kinderen, voor zover die medeëigenaar ten minste de onverdeelde helft van het pachtgoed bezit of zijn deel heeft verkregen door erfopvolging of legaat; [...] ».

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...