Vertaling van "dass niemand einfach seinem schicksal " (Duits → Nederlands) :

– (PT) Die Mitgliedstaaten können den Umständen extremer Armut nicht gleichgültig gegenüberstehen und müssen sicherstellen, dass niemand einfach seinem Schicksal überlassen wird in Situationen, die häufig sehr erniedrigend sind.
– (PT) De lidstaten kunnen niet ongevoelig zijn voor situaties van extreme armoede en moeten ervoor zorgen dat niemand zomaar aan zijn lot wordt overgelaten in vaak snel verslechterende situaties.

Schließlich konnte der Staatsrat auch präzisieren, dass eine ' Geldbuße, ebenso wie gleich welche Sanktion, von ihrer Beschaffenheit her nur die Person betreffen kann, die die Handlung begangen hat, die durch die Sanktion zu ahnden ist; dass niemand für ein Vergehen sanktioniert werden kann, das er nicht begangen hat oder zu dem er nicht wissentlich und frei beigetragen hat ', und dass aus diesem grundlegenden Prinzip abzuleiten ist, dass eine Geldbuße wegen missbräuchlicher Beschwerde dem Antragsteller nur auferlegt werden kann, wenn es ihm wegen seiner Unkenntnis des belgischen Rechts und des Umstandes, dass er seinem Rechtsanwalt Vertrauen geschenkt hat, unmöglich war, diese Beschaffenheit zu erkennen (Entscheid Nr. 126.770 vom 23. Dezember 2003).
Ten slotte heeft de Raad van State nog de gelegenheid gehad te preciseren dat een ' geldboete, zoals elke sanctie, van nature enkel de persoon kan treffen die de handeling heeft gesteld die de sanctie beoogt te bestraffen; dat niemand kan worden gestraft voor een misdrijf dat hij niet heeft gepleegd of waaraan hij niet bewust en vrij heeft meegewerkt ' en dat uit dat fundamentele beginsel wordt afgeleid dat de geldboete wegens onrechtmatig beroep niet aan de verzoeker kan worden opgelegd wanneer hij, gezien het feit dat hij niet op de hoogte was van het Belgisch recht en gezien het feit dat hij vertrouwen in zijn advocaat heeft gehad, in de onmogelijkheid verkeerde dat karakter aan het licht te brengen (arrest nr. 126.770 van 23 december 2003).

Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 25/2017 geurteilt hat, ist es nicht vernünftig gerechtfertigt, dass der absolute Grund zur Unzulässigkeit des Antrags auf einfache Adoption zur Folge hat, dass ein Kind auf absolute Weise von der Möglichkeit ausgeschlossen wird, Gegenstand einer einfachen Adoption durch den Verwandten in der Seitenlinie seines Elternteils zu sein, ohne dass für den Richter die Möglichkeit besteht, das Wohl der Kinder, die Kandidaten für die Adoption sind, zu berücksichtigen, während dies gemäß Artikel 344-1 des Zivilgesetzbuches notwendig ist.
Zoals het Hof bij zijn arrest nr. 25/2017 heeft geoordeeld, is het niet redelijk verantwoord dat de absolute grond van niet-ontvankelijkheid van de vordering tot gewone adoptie tot gevolg heeft dat een kind op absolute wijze wordt uitgesloten van de mogelijkheid om gewoon geadopteerd te worden door de verwant in de zijlijn van zijn ouder, zonder dat voor de rechter de mogelijkheid bestaat om rekening te houden met het belang van de kinderen die kandidaat-geadopteerde zijn, terwijl dit, overeenkomstig artikel 344-1 van het Burgerlijk Wetboek, noodzakelijk is.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten E. De Groot, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 26. Februar 2015 in Sachen R.S. und M.S., dessen Ausfertigung am 5. Juni 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Ostflandern, Abteilung Gent, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 347-1 des Zivilgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er zur Folge hat, dass - eine neue einfache Adoption völlig unmöglich ist im Falle einer volljährigen Person mit einem auf einer Volladoption beruhenden Abstammungsverhältnis, wenn der Adoptierende verstorben ist, - während bei einer volljährigen Person mit einem ursprünglichen Abstammungsverhältnis eine einfache Adoption immer möglich ist, und zwar auch dann, wenn ihre beiden Eltern noch am Leben sind?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 26 februari 2015 in zake R.S. en M.S., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 5 juni 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 347-1 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het tot gevolg heeft dat : - een nieuwe gewone adoptie absoluut onmogelijk is van een meerderjarige persoon met een volle adoptieve afstammingsband, bij overlijden van de adoptant, - daar waar bij een meerderjarige persoon met een oorspronkelijke afstammingsband een gewone adoptie steeds mogelijk is, zelfs wanneer diens beide ouders nog in leven zijn ?

Nach Auffassung der klagenden Parteien stehe diese Erteilung von Befugnissen im Widerspruch zum Gleichheitsgrundsatz (erster Teil), zu der Garantie, dass niemand gegen seinen Willen seinem gesetzlichen Richter entzogen werden darf (zweiter Teil), zum Legalitätsprinzip in Strafsachen (dritter Teil) und zur Vereinigungsfreiheit, zur Freiheit der Meinungsäusserung und der Kulte (vierter Teil).
Volgens de verzoekende partijen is die bevoegdheidstoekenning in strijd met het gelijkheidsbeginsel (eerste onderdeel), met de waarborg dat niemand tegen zijn wil kan worden afgetrokken van de rechter die de wet hem toekent (tweede onderdeel), met het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel (derde onderdeel) en met de vrijheid van vereniging, meningsuiting en eredienst (vierde onderdeel).

Artikel 13 der Verfassung bestimmt, dass niemand gegen seinen Willen seinem gesetzlichen Richter entzogen werden darf.
Artikel 13 van de Grondwet bepaalt dat niemand tegen zijn wil kan worden afgetrokken van de rechter die de wet hem toekent.

In seinem Urteil Nr. 87/2001 urteilte der Hof, dass mit der in Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat festgelegten Verpflichtung, innerhalb der vorgesehenen Frist einen Schriftsatz einzureichen, dessen Inhalt sich auf die einfache Bestätigung beschränken kann, dass die klagende Partei ihre Klage aufrechterhält, der Gesetzgeber eine Formvorschrift auferlegt, die in einem frühen Verfahrensstadium Aufschluss darüber gibt, ob die klagende Partei ein anhaltendes Interesse an der Fortsetzung des Verfahrens nachweist, und dass der Gesetzgeber von jeder klagenden Partei eine kooperative Haltung zwecks Abwicklung eines schnellen und effizienten Verfahrens vor dem Staatsrat erwarten kann, was voraussetzt, dass jeder Kläger die verschiedenen Verfahrensstadien aufmerksam verfolgt und auf nachhaltige Weise sein Interesse an der Fortsetzung des Verfahrens bekundet.
In zijn arrest nr. 87/2001 stelde het Hof dat met de verplichting neergelegd in artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State om binnen de gestelde termijn een memorie in te dienen, waarvan de inhoud zich kan beperken tot de loutere bevestiging dat de verzoekende partij in haar vordering volhardt, de wetgever een vormvoorschrift oplegt waaruit, in een vroeg stadium van de procedure, kan worden afgeleid of de verzoekende partij een blijvende belangstelling vertoont in de voortzetting van de rechtspleging en dat de wetgever van iedere verzoekende partij kan verwachten dat zij haar medewerking verleent aan een snelle en efficiënte procesvoering voor de Raad van State, hetgeen impliceert dat iedere verzoeker de diverse stadia in de procedure nauwgezet opvolgt en op blijvende wijze uiting geeft van zijn belangstelling voor de voortzetting van de rechtspleging.

Die Kläger hätten ebenfalls ein Interesse an der Nichtigerklärung des Datums der Bestätigung, da durch deren rückwirkende Kraft der Zugang der Kläger zum Staatsrat erlösche, während Artikel 13 der Verfassung garantiere, dass niemand gegen seinen Willen seinem gesetzlichen Richter entzogen werden dürfe.
De verzoekers hebben tevens ook belang bij de vernietiging van de datum van inwerkingtreding van de bekrachtiging omdat door de retroactieve werking ervan de toegang van de verzoekers tot de Raad van State verdwijnt, terwijl artikel 13 van de Grondwet waarborgt dat niemand tegen zijn wil kan worden afgetrokken van de rechter die de wet hem toekent.