Traduction de «dass jetzt sieben jahre » (Allemand → Néerlandais) :

In diesem Fall wird die restliche Dauer nicht weniger als sieben Jahre betragen dürfen. Dies ermöglicht es, dass eine Einrichtung verlagert oder eine Sanierung durchgeführt wird » (Parl. Dok., Flämisches Parlament, 2013-2014, Nr. 2334/1, SS. 14-15).
In dat geval zal de resterende duur niet minder dan zeven jaar mogen zijn. Dit laat toe dat een inrichting [...] wordt geherlokaliseerd of een sanering wordt doorgevoerd » (Parl. St., Vlaams Parlement, 2013-2014, nr. 2334/1, pp. 14-15).

Jahr: Kunst und Kultur sowie Biografien». Art. 4 - Artikel 4 Absatz 2 desselben Dekrets, abgeändert durch das Dekret vom 29. Januar 2007, wird wie folgt ersetzt: « Bei der erstmaligen Bezeichnung des Fachbereichs Humanwissenschaften gilt die Übergangsregelung, dass die Fertigstellung der eingereichten Werke an dem Tag, an dem die Eingabefrist abläuft, nicht mehr als sieben Jahre zurückliegen darf».
Art. 4. Artikel 4, tweede lid, van hetzelfde decreet, gewijzigd bij het decreet van 29 januari 2007, wordt vervangen als volgt : « Bij de eerste aanwijzing van het bereik menswetenschappen geldt als overgangsregeling dat het op de dag waarop de inleveringstermijn verstrijkt niet meer dan zeven jaar geleden mag zijn dat de ingediende werken voltooid werden».

Auf begründeten Antrag des Antragstellers kann die zuständige Behörde im Rahmen des Entscheidungsverfahrens über den Genehmigungsantrag die in den Paragraphen 1 und 3 angeführten Fristen anpassen, ohne dass diese jedoch fünf bzw. sieben Jahre übersteigen dürfen.
Op gemotiveerd verzoek van de vergunningsaanvraag kan de bevoegde overheid om de te beslissen over de vergunningsaanvraag in zijn beslissing de termijnen bedoeld in de paragrafen 1 en 3 aanpassen, zonder dat die termijnen evenwel respectievelijk vijf en zeven jaar mogen overschrijden.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...

Der jetzt verabschiedete MFR gilt für die sieben Jahre von 2014 bis 2020.
Het komende MFK bestrijkt een periode van zeven jaar, van 2014 tot 2020.

In den letzten sieben Jahren lagen die vom Parlament gebilligten Zahlungen erheblich unter der MFR-Ober­grenze, nämlich bei insgesamt 875 Mrd. EUR über den gesamten Zeitraum – dies ist sehr viel weniger als die 908 Mrd. EUR, die jetzt für die kommenden sieben Jahre angesetzt sind.
In de afgelopen zeven jaar zijn de door het Parlement goedgekeurde betalingen ruim beneden het maximum van het MFK gebleven: over de hele periode bedroegen zij in totaal 875 miljard euro, wat veel minder is dan de 908 miljard die nu voor de komende zeven jaar zijn uitgetrokken.

Darin heisst es unter anderem, dass das DHS 19 PNR-Daten erhält und 15 Jahre lang speichert, und zwar sieben Jahre in einer aktiven Datenbank, wonach sie für acht Jahre in einen ruhenden Status überführt werden.
Hierin wordt onder meer gestipuleerd dat het DHS 19 PNR-gegevens ontvangt en dat deze vijftien jaar worden bijgehouden : zeven jaar als actief gegeven en daarna acht jaar in een slapend archief.

Die EU hat erfahren, dass die Strafe gegen Herrn Umarow von zehneinhalb auf sieben Jahre und acht Monate reduziert und die Strafe gegen Frau Chidojatowa auf sieben Jahre bedingt mit einer dreijährigen Bewährungsfrist herabgesetzt wurde. Sie wurde gegen einen finanziellen Ausgleich an den Staat sofort freigelassen.
De EU heeft kennis genomen van de straffen die zijn uitgesproken tegen Sanjar Umarov, wiens straf van tienenhalf jaar tot 7 jaar en 8 maanden is teruggebracht, en tegen Nadira Khidoyatova, wier straf is teruggebracht tot een voorwaardelijke veroordeling van 7 jaar met een proeftijd van 3 jaar, en van het feit dat zij tegen betaling van een schadevergoeding aan de staat met onmiddellijke ingang in vrijheid is gesteld.

AT: Fälschung, Annahme und betrügerische Verwendung – fünf Jahre; CY: Fälschung von Zahlungsmitteln – 14 Jahre, Verwendung und Erwerb gefälschter Zahlungsmittel – sieben Jahre; DK: Fälschung und Diebstahl von Zahlungsinstrumenten – sechs Jahre, Verwendung gefälschter oder gestohlener Zahlungsinstrumente – 18 Monate; LV: Diebstahl, Erwerb und Zerstörung von Zahlungsinstrumenten – zehn Jahre, Fälschung von Zahlungsinstrumenten und betrügerische Verwendung von gefälschten Zahlungsinstrumenten – drei bis fünfzehn Jahre; LT: Verwendung gefälschter Zahlungsinstrumente – sechs Jahre; NL: sieben Jahre; PT: Erwerb gefälschter Zahlungsinstrumente – drei Jahre, Geldschmuggel – fünf Jahre, Verwendung gefälschter Schecks und Inhaberpapiere – sechs Monate bis fünf Jahre, Fälschung – drei bis zwölf Jahre; SE: Diebstahl und Fälschung von Zahlungsmitteln sowie Annahme gestohlener oder gefälschter Zahlungsmittel in schweren Fällen – zehn Jahre.
Zeven lidstaten stellen op de in artikel 2 bedoelde handelingen een maximumgevangenisstraf: in AT staat een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar op het namaken, wederrechtelijk ontvangen en bedrieglijk gebruiken; in CY staat een gevangenisstraf van maximaal veertien jaar op het namaken van betaalmiddelen en van maximaal zeven jaar op het bedrieglijk gebruiken en verwerven ervan; DK hanteert een maximumgevangenisstraf van zes jaar voor de namaak en diefstal van betaalinstrumenten en een maximumgevangenisstraf van 18 maanden voor het bedrieglijk gebruik ervan; in LV bedraagt de maximumgevangenisstraf tien jaar voor de diefstal, wederrechtelijke verwerving en vernietiging van betaalinstrumenten en staat er een gevangenisstraf van drie tot vijftien jaar op de namaak van betaalmiddelen en op het bedrieglijk gebruik en het gebruik van vervalste betaalinstrumenten; LT hanteert een maximumgevangenisstraf van zes jaar voor het gebruik van vervalste instrumenten; in NL is dat zeven jaar; PT straft het verwerven van vervalste betaalinstrumenten met een gevangenisstraf van drie jaar, geldtrafiek met een maximumstraf van vijf jaar, het gebruik van vervalste cheques en effecten aan toonder met een straf van zes maanden tot vijf jaar, en vervalsing met een straf van (minimaal) drie jaar tot (maximaal) twaalf jaar; in SE staat een maximumgevangenisstraf van tien jaar op gekwalificeerde diefstal, vervalsing en ontvangst.

Der Klagegrund, dem zufolge der Gesetzgeber behaupte, dass die Absolventen der Prüfung bald ein Amt als aktiver Magistrat innehaben würden - die plötzlich eintretende Begrenzung der Dauer des Absolvierens der Prüfung der beruflichen Eignung auf sieben Jahre sowohl für diejenigen, die das Zeugnis erhalten hätten, als auch für diejenigen, die es noch erhalten sollten - sei unverhältnismässig, da Artikel 259bis § 6 des Gerichtsgesetzbuches nicht erfordere, dass diejenigen, die an der Prüfung teilnehmen würden, das gesetzliche Erfordernis der beruflichen Erfahrung erfüllen würden, da das Zeugnis nicht zur Ernennung in ein Amt als Magistrat berechtige, da auf übermässige Art und Weise die wohlerworbenen Rechte derjenigen beeinträchtigt würden, die dieses Zeugnis erhalten hätten, und da die Gültigkeitsfrist des bereits erworbenen Zeugnisses je nachdem unterschiedlich sei, ob der Inhaber die Ernennungsbedingungen im Sinne von Artikel 191 § 2 des Gerichtsgesetzbuches erfülle oder nicht.
Het middel waarin de wetgever beweert dat de geslaagden voor het examen snel een ambt van werkend magistraat zullen bekleden (de plotse beperking tot zeven jaar van de duur van het geslaagd zijn voor het examen inzake beroepsbekwaamheid, zowel voor degenen die het getuigschrift hebben behaald als voor degenen die het nog moeten behalen) is een onevenredig middel aangezien artikel 259bis, § 6, van het Gerechtelijk Wetboek niet vereist dat degenen die aan het examen deelnemen voldoen aan de wettelijke vereiste van beroepservaring, aangezien het getuigschrift niet het recht geeft om in een ambt van magistraat te worden benoemd, aangezien op buitensporige wijze inbreuk wordt gemaakt op de verworven rechten van degenen die dat getuigschrift hebben behaald en aangezien de geldigheidstermijn van het reeds behaalde getuigschrift verschilt naargelang de houder ervan al dan niet voldoet aan de benoemingsvoorwaarden bedoeld in artikel 191, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek.