Traduction de « muss in unserem interesse sein » (Allemand → Néerlandais) :

Das Vorhaben muss von gemeinsamem europäischem Interesse sein, also einen Beitrag zur Verwirklichung von mindestens einem Ziel der Union leisten. Zum Beispiel muss es von Bedeutung für den Europäischen Forschungsraum, die transeuropäischen Netze in den Bereichen Verkehr und Energie, die Innovationsunion oder die Digitale Agenda für Europa sein.
moet van gemeenschappelijk Europees belang zijn (d.w.z. aan een of meer EU-doelstellingen voldoen, bijv. de Europese onderzoeksruimte, trans-Europese energie of vervoersnetwerken, Innovatie-Uniedigitale agenda voor Europa, enz.).

Im Vergleich zu unserem wichtigsten Konkurrenten sind die Investitionen jedoch noch viel zu gering und Europa muss entscheiden, ob es seine Investitionen im Raumfahrtsektor verstärken will.
In vergelijking met de grootste concurrent (de Verenigde Staten) blijven de investeringsopbrengsten echter ver achter en Europa zal moeten beslissen in welke mate het meer wenst te investeren in de ruimtevaart.

Dabei muss für den Kontakt mit der Sprache keine zusätzliche Zeit im Lehrplan vorgesehen werden, was in beruflichen Kontexten von besonderem Interesse sein kann.
Het biedt een taalbad maar vergt geen extra lesuren, wat vooral in het beroepsonderwijs bijzonder interessant kan zijn.

Also muss es in jedem Fall in unserem Interesse sein, für die mittel- und langfristig am Netz befindlichen Kernkraftwerke höchste Sicherheit, neue Standards und eine weitere Minderung von Risiken vorzuschlagen.
Dat betekent dat het absoluut in ons belang is om voor de kerncentrales die op de middellange en lange termijn in bedrijf zijn de maximale veiligheid te garanderen, nieuwe normen voor te stellen en het risico nog verder te beperken.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...

Das Interesse des Kindes muss jedoch eine vorrangige Erwägung sein, auch wenn sie nicht absolut ist, denn das Kind ist die schwache Partei in der Familienbeziehung.
Het belang van het kind moet evenwel de eerste overweging zijn, ook al heeft het geen absoluut karakter, omdat het kind de zwakke partij is in de familiale relatie.

Laut Artikel 2 Nr. 2 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 muss die vor dem Gerichtshof klagende Partei eine natürliche oder juristische Person sein, die ein Interesse nachweist.
Naar luid van artikel 2, 2°, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 dient de verzoekende partij voor het Hof een natuurlijke persoon of een rechtspersoon te zijn die doet blijken van een belang.

Wenn ja, dann hätten wir hier in der EU die echte Chance auf eine lang erhoffte Lösung, und das muss in unserem Interesse sein.
Als dat zo is, krijgen wij, de EU, een echte kans om een langverwachte oplossing te bereiken en moeten we hiervoor belangstelling tonen.

Auch ein lokales Ereignis muss der Kommission gemeldet werden, allerdings nach dem Verfahren gemäß Artikel 11 der RaPS und nur wenn es Informationen zur Produktsicherheit bietet, die auch für andere Mitgliedstaaten von Interesse sein dürften, also insbesondere Informationen über Maßnahmen betreffend ein neues, noch nicht gemeldetes Risiko oder ein neuartiges, sich aus der Kombination verschiedener Produkte ergebendes Risiko oder eine neue Art oder Kategorie gefährlicher Produkte (Artikel 12 Absatz 1 Unterabsatz 2 der RaPS).
Een kennisgeving van een plaatselijke situatie moet nog steeds bij de Commissie worden ingediend, maar uit hoofde van artikel 11 van de RAPV en slechts wanneer het gaat om informatie over productveiligheid die voor andere lidstaten nuttig kan zijn, met name informatie over maatregelen ten gevolge van een nieuw soort risico dat nog niet eerder werd gemeld, een nieuw soort risico dat ontstaat uit een combinatie van producten of een nieuw soort of nieuwe categorie van gevaarlijke goederen (artikel 12, lid 1, tweede alinea, van de RAPV).

Die Beeinträchtigung des Rechtes einer Person auf ihre Privatsphäre durch eine staatliche Behörde kann im Interesse der nationalen oder öffentlichen Sicherheit oder der Kriminalitätsvorbeugung notwendig sein[86]. Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat drei Bedingungen herausgearbeitet, unter denen solche Beeinträchtigungen gerechtfertigt sein können: Der Eingriff muss rechtmäßig sein, mit ihm muss ein legitimes Ziel verfolgt werden, und er muss in einer demokratischen Gesellschaft notwendig sein.
Inmenging in het recht op privacy door het openbaar gezag is soms noodzakeljk in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het voorkomen van strafbare feiten[86]. Het Europees Hof voor de rechten van de mens heeft in zijn jurisprudentie drie voorwaarden gesteld waaronder deze beperking gerechtvaardigd kan zijn: zij moet wettig zijn, een legitiem doel nastreven en noodzakelijk zijn in een democratische samenleving.