Erkennen Sie schließlich an, dass die 1963 in Ankara auf dem Höhepunkt des kalten Krieges und aus strategischen Gründen gemachten Versprechungen nicht mehr relevant sind und dass wir - Europäer ebenso wie Türken - weniger Zeit verschwenden würden, wenn wir vielmehr eine privilegierte Partnerschaft als eine Mitgliedschaft erwägen würden, die unsere Bürgerinnen und Bürger nicht wollen und gegen die viele Türken sind.
Erkent u nu eens eindelijk dat de beloften van 1963 in Ankara, die op het hoogtepunt van de Koude Oorlog en om strategische redenen werden gedaan, geen bestaansrecht meer hebben en dat wij – Europeanen evengoed als Turken – minder tijd zouden verspillen indien we een geprivilegieerd partnerschap zouden overwegen, in plaats van een lidmaatschap dat onze burgers niet willen en waar ook veel Turken tegen zijn.