Diese Massnahme beruht auf dem Gesetz vom 7. August 1922 über den Angestelltenvertrag, dessen Artikel 12 bis 17 die Kündigungen und Kündigungsfristen geregelt haben; in diesen Artikeln wurde, wie in den Vorarbeiten zum Gesetz vom 3. Juli 1978 (Parl. Dok., Senat, 1977-1978, Nr. 258/2, S. 12) erwähnt wurde, « der Schadenersatz, der bei Nichteinhaltung dieser Fristen zu zahlen ist » präzisiert.
Die maatregel is geïnspireerd op de wet van 7 augustus 1922 op het bediendencontract, waarvan de artikelen 12 tot 17 de opzeggingen en opzeggingstermijnen hebben geregeld; die artikelen, zoals wordt opgemerkt in de parlementaire voorbereiding van de wet van 3 juli 1978 (Parl. St., Senaat, 1977-1978, nr. 258/2, p. 12), preciseerden « de schadevergoeding die moet worden toegekend wanneer die termijnen niet worden in acht genomen.