Vertaling van "begehung gedient haben " (Duits → Nederlands) :

1. auf die Sachen, die Gegenstand der Straftat waren, und auf diejenigen, die zu ihrer Begehung gedient haben oder dazu bestimmt waren, sofern sie Eigentum des Verurteilten sind;
1° Op de zaken die het voorwerp van het misdrijf uitmaken, en op die welke gediend hebben of bestemd waren tot het plegen van het misdrijf, wanneer zij eigendom van de veroordeelde zijn;

« Verstößt Artikel 43 des Strafgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten und mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, insofern er den Strafrichter dazu verpflichtet, die Einziehung der Sachen im Sinne von Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches auszusprechen, die zur Begehung der Straftat gedient haben oder dazu bestimmt waren, sofern sie Eigentum des Verurteilten sind, wobei die Strafe der Einziehung geeignet ist, die finanzielle Lage der Person, der sie auferlegt wird, dermaßen zu beeinträchtigen, dass sie eine in keinem Verhältnis zu der vom Gesetz angestrebten rechtmäßigen Zielsetzung stehende Maßnahme darstellen und einen Verstoß gegen das in Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten gewährleistete Recht auf Achtung des Eigentums beinhalten könnte? ».
« Schendt artikel 43 van het Strafwetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre het aan de strafrechter de verplichting oplegt om de verbeurdverklaring uit te spreken van de zaken, in de zin van artikel 42, 1°, van het Strafwetboek, die hebben gediend of waren bestemd om het misdrijf te plegen wanneer zij eigendom van de veroordeelde zijn terwijl de straf van verbeurdverklaring de financiële situatie van de persoon aan wie zij wordt opgelegd, dermate kan aantasten dat zij een maatregel zou kunnen vormen die onevenredig is ten opzichte van het legitieme doel dat de wet nastreeft en een schending van het bij artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden gewaarborgde recht op het ongestoord genot van de eigendom zou kunnen uitmaken ? ».

Kraft Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches wird die Sondereinziehung angewandt « auf die Sachen, die Gegenstand der Straftat waren, und auf diejenigen, die zu ihrer Begehung gedient haben oder dazu bestimmt waren, sofern sie Eigentum des Verurteilten sind ».
Krachtens artikel 42, 1°, van het Strafwetboek wordt bijzondere verbeurdverklaring toegepast « op de zaken die het voorwerp van het misdrijf uitmaken, en die welke gediend hebben of bestemd waren tot het plegen van het misdrijf, wanneer zij eigendom van de veroordeelde zijn ».

Art. 35 - § 1. Wird eine strafrechtliche Verurteilung zur Ahndung eines Verstoßes gegen Artikel 10, 11 bzw. 12 dieses Dekrets oder gegen dessen Durchführungserlasse ausgesprochen, so kann der Richter die Einziehung der Gegenstände anordnen, die zur Begehung des Verstoßes gedient haben.
Art. 35. § 1. Wanneer een strafrechtelijke veroordeling tot strafbaarstelling van de overtreding van de artikelen 10, 11 en 12 van dit decreet of van zijn uitvoeringsbesluiten wordt uitgesproken, kan de rechter de verbeurdverklaring uitspreken van de voorwerpen die gediend hebben om de overtreding te begaan.

« Sodann wurden die Rechte Dritter im Falle der besonderen Einziehung im Sinne von Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches (Sachen, die Gegenstand der Straftat waren oder zu deren Begehung gedient haben) in Analogie zu Artikel 505 desselben Gesetzbuches (über Geldwäsche) präzisiert.
« Vervolgens zijn de rechten van derden nader omschreven in geval van bijzondere verbeurdverklaring bedoeld in artikel 42, 1°, van het Strafwetboek (zaken die het onderwerp van het misdrijf uitmaken of gediend hebben voor het plegen ervan), naar analogie van artikel 505 van hetzelfde Wetboek (inzake het witwassen van geld).

3. Stellen die Artikel 220, 221 und 224 des allgemeinen Zoll- und Akzisengesetzes (königlicher Erlass vom 18. Juli 1977 zur Koordinierung der allgemeinen Bestimmungen in bezug auf Zoll und Akzisen, bestätigt durch das Gesetz vom 6. Juli 1978) eine Verletzung des verfassungsmässigen Gleichheitsgrundsatzes dar, soweit diese Bestimmungen dahingehend ausgelegt werden, dass die darin vorgesehene Beschlagnahme einen dinglichen Charakter hat, insbesondere weil sie verhängt werden kann, ohne dass dabei zwischen dem Fall, in dem die Sachen Eigentum des Verurteilten sind, und dem Fall, in dem sie Eigentum Dritter sind, zu unterscheiden ist, auch wenn letztere nichts mit dem Schmuggel zu tun haben, nichts davon gewusst haben oder davon freigesprochen wurden, während allgemein im Bereich der besonderen Beschlagnahme als Voraussetzung gilt, dass Sachen, die Gegenstand der Straftat sind, und Sachen, die zur Begehung der Straftat gedient haben oder dafür bestimmt waren, nur dann beschlagnahmt werden können, wenn sie Eigentum des Verurteilten sind (Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches)?
3. Maken de artikelen 220, 221 en 224 van de algemene wet inzake douanen en accijnzen (koninklijk besluit van 18 juli 1977 houdende coördinatie van de algemene bepalingen inzake douanen en accijnzen, bekrachtigd door de wet van 6 juli 1978) een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, in zoverre deze bepalingen aldus worden gelezen dat de daarin voorziene verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, meer bepaald omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen het geval waarin de zaken eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, terwijl algemeen, inzake bijzondere verbeurdverklaring, de vereiste wordt gesteld dat de zaken die het voorwerp uitmaken van het misdrijf en de zaken die gediend hebben of die bestemd waren tot het plegen van het misdrijf slechts verbeurdverklaard kunnen worden indien zij de eigendom zijn van de veroordeelde (artikel 42, 1°, van het Strafwetboek) ?

3. Stellen die Artikel 220, 221 und 224 des allgemeinen Zoll- und Akzisengesetzes (königlicher Erlass vom 18. Juli 1977 zur Koordinierung der allgemeinen Bestimmungen in bezug auf Zoll und Akzisen, bestätigt durch das Gesetz vom 6. Juli 1978) eine Verletzung des verfassungsmässigen Gleichheitsgrundsatzes dar, soweit diese Bestimmungen dahingehend ausgelegt werden, dass die darin vorgesehene Beschlagnahme einen dinglichen Charakter hat, insbesondere weil sie verhängt werden kann, ohne dass dabei zwischen dem Fall, in dem die Sachen Eigentum des Verurteilten sind, und dem Fall, in dem sie Eigentum Dritter sind, zu unterscheiden ist, auch wenn letztere nichts mit dem Schmuggel zu tun haben, nichts davon gewusst haben oder davon freigesprochen wurden, während allgemein im Bereich der besonderen Beschlagnahme als Voraussetzung gilt, dass Sachen, die Gegenstand der Straftat sind, und Sachen, die zur Begehung der Straftat gedient haben oder dafür bestimmt waren, nur dann beschlagnahmt werden können, wenn sie Eigentum des Verurteilten sind (Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches)?
3. Maken de artikelen 220, 221 en 224 van de algemene wet inzake douanen en accijnzen (koninklijk besluit van 18 juli 1977 houdende coördinatie van de algemene bepalingen inzake douanen en accijnzen, bekrachtigd door de wet van 6 juli 1978) een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, inzoverre deze bepalingen aldus worden gelezen dat de daarin voorziene verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, meer bepaald omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen het geval waarin de zaken eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, terwijl algemeen, inzake bijzondere verbeurdverklaring, de vereiste wordt gesteld dat de zaken die het voorwerp uitmaken van het misdrijf en de zaken die gediend hebben of die bestemd waren tot het plegen van het misdrijf slechts verbeurdverklaard kunnen worden indien zij de eigendom zijn van de veroordeelde (artikel 42, 1°, van het Strafwetboek) ?