Seit 2007 blieben etliche Parlamentsmitglieder, darunter ein ehemaliger Ministerpräsident, von strafrechtlichen Ermittlungen verschont, weil das Parlament abgelehnt hatte, die Einleitung solcher Ermittlungen zu gestatten.[47] Da das Parlament keine Begründung abgibt, wenn es die Einleitung strafrechtlicher Ermittlungen ablehnt, lässt sich nur schwer feststellen, inwieweit solche Entscheidungen auf Objektivität basieren.[48] Außerdem schadet die Tatsache, dass Parlamentarier auch nach einer Verurteilung wegen schwerer Verstöße wie Korruption an Parlamentssitzungen teilnehmen dürfen, dem Ruf des Parlaments – in vielen parlamentarischen Systemen ist es üblich, dass Parla
mentarier bei einer Anklageerhebung in solchen ...[+++] Fällen von ihrem Amt suspendiert und bei einer Verurteilung aus dem Parlament ausgeschlossen werden.[49]Sinds 2007 is een aantal parlementsleden, waaronder een voormalig premier, gevrijwaard van strafrechtelijk onderzoek omdat het parlement geen toestemming verleende voor het inleiden van het onderzoek[47]. Doordat het parlement dergelijke weigeringen niet motiveert, is het moeilijk om de objectiviteit van deze besluiten vast te stellen[48]. Daarnaast wordt de reputatie van het parlement geschaad doordat parlementsleden in functie kun
nen blijven als zij zijn veroordeeld voor een ernstig misdrijf als corruptie[49] – in veel parlementaire systemen worden parlementsleden geschorst op het moment dat zij worden aangeklaagd en worden zij uit hun
...[+++] functie gezet bij veroordeling.
