Traduction de «anhang vi habe » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Ackerwagen | Anhänger | landwirtschaftlicher Anhänger | Wagon
landbouwwagen

Anhang des Jahresabschlusses | Anhang zum Jahresabschluss
toelichting | toelichting op de jaarrekening

im Anhang angeben | im Anhang ausweisen
in de toelichting vermelden

persönliche Habe [ Artikel für den privaten Gebrauch | persönliche Güter | persönliches Gepäck ]
privé-bezit [ persoonlijke bagage | persoonlijke voorwerpen ]

Anhänger an abgefertigten Gepäckstücken lesen
labels op ingecheckte bagage lezen

Nutzfahrzeug [ Anhänger | Lastwagen | Lkw | Sattelschlepper | Tanklastwagen ]
bedrijfsvoertuig [ aanhangwagen | oplegger | tankauto | tankwagen | vrachtwagen | zware vrachtauto ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Kambodscha erklärte in seinem Antrag, seine Fahrradindustrie habe beträchtliche Anstrengungen unternommen, um schrittweise die Einhaltung der (in Anhang 22-03 der Delegierten Verordnung (EU) 2015/2446 festgelegten) Ursprungsregeln der Union für die am wenigsten entwickelten Länder zu erreichen, wonach eine Ware nur dann als Ursprungsware eines der am wenigsten entwickelten Länder gelten kann, wenn die für ihre Herstellung verwendeten und aus anderen Ländern eingeführten Vormaterialien 70 % nicht überschreiten.
Cambodja heeft in zijn verzoek uitgelegd dat zijn rijwielindustrie aanzienlijke inspanningen heeft verricht om stapsgewijs te voldoen aan de (in bijlage 22-03 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2446 vastgelegde) oorsprongsregels van de Unie voor de minst ontwikkelde landen, volgens welke een product alleen als van oorsprong uit een minst ontwikkeld land mag worden beschouwd, als het percentage voor de productie ervan gebruikte en uit andere land en ingevoerde materialen niet hoger dan 70 % is.

Schließlich habe das Vereinigte Königreich die Verpflichtungen aus Art. 5 sowie Anhang I Abschnitt B und Anhang I Abschnitt D der Richtlinie 91/271/EWG des Rates nicht ordnungsgemäß erfüllt, weil es nicht dafür Sorge getragen habe, dass in die Kanalisationen von acht Gemeinden geleitetes kommunales Abwasser vor der Einleitung in empfindliche Gebiete einer weiter gehenden Behandlung unterzogen werde.
Ten slotte wordt aangevoerd dat het Verenigd Koninkrijk niet correct heeft voldaan aan de krachtens artikel 5 van en bijlage I, punten B en D, bij richtlijn 91/271/EEG van de Raad op hem rustende verplichtingen door er niet voor te zorgen dat stedelijk afvalwater dat in de opvangsystemen van 8 agglomeraties terechtkomt, vóór lozing in kwetsbare gebieden aan een verder gaande behandeling wordt onderworpen.

Der Kläger macht zudem geltend, in der dieser Klageschrift im Anhang beigefügten Dienstbeschreibung für den abgeordneten nationalen Sachverständigen, der ihn ab Oktober 2013 ersetzt habe, seien mindestens acht Jahre Erfahrung in dem Spezialgebiet gefordert und in der Praxis sei in dem Team, dem er angehöre, keiner seiner Kollegen in die Besoldungsgruppe AD 5 eingestuft.
Verzoeker betoogt bovendien dat de door hem bij het verzoekschrift gevoegde functieomschrijving van het ambt van de nationaal gedetacheerde die hem vanaf oktober 2013 verving, ten minste acht jaar ervaring binnen zijn specialisatiegebied vereist, en dat, in de praktijk, binnen het team waartoe hij behoort, geen van zijn collega’s was aangeworven in rang AD 5.

Rechtsfehler, da das Gericht für den öffentlichen Dienst (im Folgenden: GöD) zum einen die Auffassung vertreten habe, dass das Versäumnis des EAD, allgemeine Bestimmungen zur Durchführung des Art. 10 des Anhangs X des Statuts der Beamten der Europäischen Union (im Folgenden: Statut) zu erlassen, gerechtfertigt sei, weil sich der EAD hinsichtlich der Anwendung dieser Bestimmung noch in einem Übergangszeitraum befunden habe, und zum anderen, dass die Verletzung der Pflicht zum Erlass allgemeiner Durchführungsbestimmungen vom Kläger nur dann erfolgreich geltend gemacht werden könne, wenn er nachweise, dass die Anstellungsbehörde diese Bestimmung willkürlich angewandt habe.
Eerste middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, daar het Gerecht voor ambtenarenzaken heeft geoordeeld dat, ten eerste, het verzuim van EDEO om algemene uitvoeringsbepalingen (hierna: „AUB”) vast te stellen van artikel 10 van bijlage X bij het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie gerechtvaardigd werd door het feit dat EDEO zich, wat de toepassing van die bepaling betreft, nog in een periode van aanpassing bevond en, ten tweede, de rekwirerende partij zich alleen met succes op de niet-nakoming van de verplichting om AUB vast te stellen kon beroepen indien zij aantoonde dat het TABG deze bepaling willekeurig had toegepast.

Das EPSO habe auch gegen den Anhang des Beschlusses der Kommission vom 17. Oktober 2000 zur Änderung ihrer Geschäftsordnung (ABl. L 267, S. 63), „Kodex für gute Verwaltungspraxis in den Beziehungen der Bediensteten der Europäischen Kommission zur Öffentlichkeit“ (im Folgenden: Kodex für gute Verwaltungspraxis), verstoßen, wonach die Kommission Anfragen innerhalb von 14 Tagen zu beantworten habe und Entscheidungen der Kommission zu begründen und den Betroffenen mitzuteilen seien.
EPSO heeft eveneens gehandeld in strijd met de bijlage bij het besluit van de Commissie van 17 oktober 2000 tot wijziging van haar reglement van orde (PB L 267, blz. 63), genaamd „Bestuurlijke gedragscode voor het personeel van de Europese Commissie bij de contacten met het publiek” (hierna: „bestuurlijke gedragscode”), op grond waarvan de Commissie tot haar gerichte verzoeken binnen twee weken moet beantwoorden en elk besluit van die instelling duidelijk de redenen moet aangeven waarop het is gebaseerd, en ter kennis van de betrokken personen en partijen moet worden gebracht.

Klagegründe: Verstoß gegen Regel 50 Abs. 1 der Verordnung Nr. 2868/95 der Kommission und gegen die Art. 76, 8 und 8 Abs. 2 Buchst. c der Verordnung Nr. 207/2009 des Rates, da die Beschwerdekammer (i) ihre Befugnis zur Ermittlung des Sachverhalts von Amts wegen verkannt und Tatsachen außer Acht gelassen habe, die offensichtlich Auswirkungen auf die Entscheidung über den Widerspruch haben könnten, (ii) rechtsfehlerhaft festgestellt habe, dass „Pierre Robert“ keine bekannte Marke sei, (iii) einen Fehler begangen habe, indem sie die Beweise in dem zusammen mit der Widerspruchsschrift eingereichten Anhang 1 nicht berücksichtigt habe, und (iv) einen Fehler begangen habe, indem sie die vor der Entscheidung der Widerspruchsabteilung eingereichte Urkunde des Schwedischen Patent- und Registrieramtes nicht zugelassen habe.
Aangevoerde middelen: schending van regel 50, lid 1, van verordening nr. 2868/95 van de Commissie en artikelen 76, 8 en 8, lid 2, sub c, van verordening nr. 207/2009 van de Raad, aangezien de kamer van beroep (i) geen gebruik heeft gemaakt van haar recht om de feiten ambtshalve te onderzoeken en rekening te houden met feiten die het resultaat van de oppositie waarschijnlijk kunnen beïnvloeden; (ii) blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door „Pierre Robert” niet als een algemeen bekend merk te beschouwen; (iii) haar verplichtingen niet is nagekomen door geen rekening te houden met de in bijlage 1 opgenomen en bij de instelling van de oppositie overgelegde bewijsstukken; en (iv) door het certificaat van het Zweedse octrooi- en merkenbureau, dat is overgelegd voordat de oppositieafdeling een beslissing heeft genomen, niet te aanvaarden

Durch die Feststellung, die Klägerin sei eine Scheinfirma der Islamic Republic of Iran Shipping Lines, die in deren Eigentum oder unter deren Kontrolle stehe, habe der Beklagte die Tatsachen offenkundig verfälscht, und der Beklagte habe einen offensichtlichen Fehler bei der Anwendung von Art. 16 Abs. 2 Buchst. d der Verordnung (EU) Nr. 961/2010 des Rates begangen, indem er die Klägerin in den Anhang VIII dieser Verordnung aufgenommen habe.
Door de vaststelling dat verzoekster een dekmantelbedrijf is van Islamic Republic of Iran Shipping Lines, dat in eigendom van of onder zeggenschap van laatstgenoemde valt, heeft verweerder de feiten kennelijk onjuist weergegeven en door verzoekster op te nemen in bijlage VIII bij de genoemde verordening heeft verweerder een kennelijke fout gemaakt bij de toepassing van artikel 16, lid 2, sub d, van verordening (EU) nr. 961/2010.

beim Erlass der angefochtenen Entscheidung und der Stützung des angefochtenen Eintrags auf die Risikobewertung nach der Risikobewertungsrichtlinie statt einer Anwendung der Einstufungskriterien von Art. 4 und Anhang VI habe die Kommission ihre Befugnisse aufgrund der Gefahrstoffrichtlinie überschritten.
door het vaststellen van het bestreden besluit en door de betwiste rubriek te baseren op de risicobeoordeling van de nikkelcarbonaten volgens de risicobeoordelingsverordening, in plaats van de indelingscriteria van artikel 4 en bijlage VI toe te passen, heeft de Commissie de bevoegdheden die zij op grond van de gevaarlijke-stoffenrichtlijn heeft, overschreden.

Bei dieser Gelegenheit wurde Herrn Meierhofer außerdem zum einen mitgeteilt, dass er, was sein Sachwissen betreffe, mehr unbefriedigende Antworten als befriedigende Antworten gegeben habe, und zum anderen, dass die mündliche Prüfung nach den in der Bekanntmachung des Auswahlverfahrens angegebenen Kriterien bewertet worden sei und es wegen der in Art. 6 des Anhangs III des Statuts der Beamten der Europäischen Gemeinschaften (im Folgenden: Statut) angeordneten Geheimhaltung der Arbeiten des Prüfungsausschusses nicht möglich sei, den Bewerbern die Benotungstabelle oder die Aufschlüsselung ihrer in der mündlichen Prüfung erhaltenen Noten mitzuteilen.
In die brief heeft de jury ook aangegeven dat, enerzijds, Meierhofer op het punt van specifieke kennis meer ontoereikende dan toereikende antwoorden had gegeven en dat, anderzijds, het mondeling examen volgens de in de aankondiging van vergelijkend onderzoek aangegeven criteria was verlopen en dat, gelet op het geheim van de werkzaamheden van de jury zoals voorgeschreven door artikel 6 van bijlage III bij het Statuut van de ambtenaren van de Europese Gemeenschappen (hierna: „Ambtenarenstatuut”), de kandidaten geen beoordelingsschema kon worden verstrekt, noch de uitsplitsing van hun voor het mondeling examen behaalde cijfers.

Für die Zwecke des vorliegenden Rechtsmittels ist erstens festzustellen, dass das Gericht für den öffentlichen Dienst daran erinnert hat, dass jede aufgrund des Statuts ergehende beschwerende Verfügung mit Gründen versehen sein müsse und dass die Begründungspflicht sowohl dem Gericht ermöglichen solle, die Rechtmäßigkeit der Entscheidung zu überprüfen, als auch dem Betroffenen die erforderlichen Hinweise für die Feststellung geben solle, ob die Entscheidung begründet sei, und ihm die Beurteilung ermöglichen solle, ob die Erhebung einer Klage zweckmäßig sei. Es hat jedoch unter Verweis auf das Urteil des Gerichtshofs vom 4. Juli 1996, Parlament/Innamorati (C-254/95 P, Slg. 1996, I-3423, Randnrn. 24 bis 28), hinzugefügt, dass in Bezug auf die Entscheidungen eines Prüfungsausschusses für ein Auswahlverfahren die Begründungspflicht mit der Wahrung der Geheimhaltung in Einklang gebracht werden müsse, die gemäß Art. 6 des Anhangs III des Statuts für die Arbeiten des Prüfungsausschusses gelte und die eingeführt worden sei, um die Unabhängigkeit der Prüfungsausschüsse und die Objektivität ihrer Arbeit zu gewährleisten. Daher verbiete es die Wahrung der Geheimhaltung, die Auffassungen der einzelnen Mitglieder des Prüfungsausschusses zu verbreiten und Einzelheiten in Bezug auf die Beurteilung der Bewerber persönlich oder im Vergleich mit anderen aufzudecken, und das Erfordernis der Begründung einer Entscheidung des Prüfungsausschusses habe der Natur der betreffenden Arbeiten Rechnung zu tragen, die in dem Verfahrensabschnitt, in dem die Eignung der Bewerber geprüft werde, vor allem vergleichender Natur seien und demzufolge unter die für diese Arbeiten geltende Geheimhaltung fielen (Randnrn. 30 und 31 des angefochtenen Urteils).
Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).