Vertaling van "aktive magistrate oder stellvertretende magistrate seien " (Duits → Nederlands) :

Gewisse klagende Parteien bemängeln ebenfalls den Umstand, dass aufgrund des angefochtenen Artikels 147 Absatz 2 die Magistrate, die bereits an einem Handelsgericht oder Arbeitsgericht ernannt seien, nicht in den Genuss einer Übergangsregelung gelangten, die derjenigen gleichwertig sei, die aufgrund von Absatz 1 desselben Artikels den bereits am Gericht erster Instanz und bei der Staatsanwaltschaft ernannten Magistraten geboten werde; während nämlich die bereits an einem Gericht erster Instanz und bei einer Staatsanwaltschaft ernannten Magistrate - im Gegensatz zu ihren neu ernannten Kollegen desselben Gerichts - nicht einer etwaigen Mobilität auf Ebene des Appellationshofbereiches unterlägen, so wie sie durch den neuen Artikel 100 des Gerichtsgesetzbuches (Artikel 32 des angefochtenen Gesetzes) ermöglicht werde, seien die bereits an einem Arbeitsgericht oder einem Handelsgericht ernannten Magistrate aufgrund des angefochtenen Artikels 147 Absatz 2 von Rechts wegen mobil innerhalb der verschiedenen Abteilungen des Gerichts oder des Auditorats, dessen Bereich derjenige des Appellationshofes sei; sie würden daher nach Darlegung der klagenden Parteien in Wirklichkeit durch diese Übergangsbestimmung auf die gleiche Weise behandelt wie die neu ernannten Magistrate.
Sommige verzoekende partijen bekritiseren ook het feit dat, krachtens het bestreden artikel 147, tweede lid, de magistraten die reeds zijn benoemd in een rechtbank van koophandel of arbeidsrechtbank geen overgangsregeling genieten die vergelijkbaar is met die welke, krachtens het eerste lid van hetzelfde artikel, wordt toegekend aan de reeds benoemde magistraten van de rechtbank van eerste aanleg en van het parket : immers, terwijl de reeds benoemde magistraten van een rechtbank van eerste aanleg of een parket - in tegenstelling tot hun pas benoemde collega's van dezelfde rechtbank - niet worden onderworpen aan een eventuele mobiliteit op het niveau van het rechtsgebied van het hof van beroep, die mogelijk wordt gemaakt door het nieuwe artikel 100 van het Gerechtelijk Wetboek (artikel 32 van de bestreden wet), zijn de reeds benoemde magistraten van een arbeidsrechtbank of rechtbank van koophandel, krachtens het bestreden artikel 147, tweede lid, van rechtswege mobiel in de verschillende afdelingen van de rechtbank of van het auditoraat waarvan het rechtsgebied samenvalt met dat van het hof van beroep : zij zouden bijgevolg in werkelijkheid, volgens de verzoekende partijen, door die overgangsbepaling op dezelfde manier worden behandeld als de pas benoemde magistraten.

Die in den Artikeln 2 und 4 des angefochtenen Gesetzes vorgeschriebene siebenjährige Frist schaffe eine Diskriminierung unter den Magistraten, die vor dem Inkrafttreten des Gesetzes vom 18. Juli 1991 ernannt worden seien, je nachdem, ob sie aktive Magistrate oder stellvertretende Magistrate seien (die vorgebrachte Argumentierung entspricht derjenigen, die in A.1.4 wiedergegeben wurde).
De termijn van zeven jaar, voorgeschreven bij de artikelen 2 en 4 van de aangevochten wet, brengt een discriminatie teweeg onder de magistraten die benoemd zijn vóór de inwerkingtreding van de wet van 18 juli 1991 naargelang zij werkende magistraten of plaatsvervangende magistraten zijn (de uiteengezette argumentatie is analoog met die welke sub A.1.4 is weergegeven).

Die Kläger in den Rechtssachen mit Geschäftsverzeichnisnummern 1343, 1363 und 1370 klagen an, dass Artikel 4 Absatz 1 b) ohne Rechtfertigung einen Behandlungsunterschied schaffen würde zwischen den Magistraten, die vor dem 1. Oktober 1993 ernannt worden seien, je nach dem, ob sie aktive oder stellvertretende Richter seien, indem der Zeitraum, während dessen die stellvertretenden Richter als Absolventen der Prüfung der beruflichen Eignung gälten, auf sieben Jahre begrenzt werde, und dies ab dem 11. Januar 1998, während für die aktiven Richter keine einzige Frist festgelegt worden sei und das Gesetz vom 6. August 1993 diesbezüglich eine Gleichstellung zwischen beiden eingeführt habe, die der Hof in seinem Urteil Nr. 53/94 nicht für verfassungswidrig befunden habe.
De verzoekers in de zaken met rolnummers 1343, 1363 en 1370 klagen aan dat artikel 4, eerste lid, b), zonder verantwoording een verschil in behandeling teweegbrengt tussen de magistraten die vóór 1 oktober 1993 zijn benoemd naargelang zij werkend rechter of plaatsvervangend rechter zijn, door de duur tijdens welke de plaatsvervangende rechters worden geacht te zijn geslaagd voor het examen inzake beroepsbekwaamheid te beperken tot zeven jaar, te rekenen vanaf 11 januari 1998, terwijl voor de werkende rechters geen enkele termijn is vastgesteld en de wet van 6 augustus 1993 in dat verband tussen de enen en de anderen een gelijkschakeling heeft ingesteld die het Hof bij zijn arrest nr. 53/94 niet ongrondwettig heeft bevonden.

Der zweite Klagegrund in der Rechtssache Nr. 2325, der gegen Artikel 9 des Gesetzes vom 15. Juni 2001 gerichtet ist, ist aus dem Verstoss gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung abgeleitet, da infolge dieser Bestimmung eine im Widerspruch zum Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung stehende Regelung eingeführt werde, durch die ein stellvertretender Richter, der vor dem 1. Oktober 1993 ernannt worden sei und regelmässig im Laufe der letzten fünf Jahre vor seiner Bewerbung Richter oder Mitglieder der Staatsanwalt ersetzt habe und für den alle Gutachten befürwortend seien, auf identische Weise - oder sogar vorrangig - für eine Ernennung in der Magistratur berücksichtigt würde wie die Bewerber, die die Prüfung der beruflichen Eignung bestanden hätten, die Bewerber, die das Praktikum abgeschlossen hätten, und die Bewerber, die bereits effektive Magistrate seien.
Het tweede middel in de zaak nr. 2325, dat gericht is tegen artikel 9 van de wet van 15 juni 2001, is afgeleid uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat ingevolge die bepaling een met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie strijdige regeling zou worden ingevoerd waarbij een plaatsvervangend rechter, benoemd vóór 1 oktober 1993, die regelmatig in de loop van de vijf jaren die aan zijn kandidaatstelling voorafgaan, rechters of leden van het openbaar ministerie heeft vervangen en voor wie alle adviezen gunstig zijn, op identieke wijze - of zelfs bij voorrang - voor een benoeming in de magistratuur in aanmerking zou komen als de kandidaten die zijn geslaagd voor het examen inzake beroepsbekwaamheid, de kandidaten die de stage hebben beëindigd en de kandidaten die reeds werkend magistraat zijn.

Die Kläger klagen auch an, dass Artikel 21 § 1 Absatz 2 des Gesetzes vom 18. Juli 1991, ergänzt um den angefochtenen Artikel 3 des Gesetzes vom 9. Juli 1997, ohne Rechtfertigung einen Behandlungsunterschied einführe zwischen einerseits den stellvertretenden Richtern, die vor dem 1. Oktober 1993 ernannt worden seien und deren Bewerbung um eine Ernennung zum aktiven Magistrat vom Justizminister nur dann berücksichtigt werden könne, wenn für diese Bewerbung eine einstimmig günstige Bewertung durch den kraft Artikel 259ter des Gerichtsgesetzbuches eingesetzten Beratungsausschuss erteilt worden sei, und andererseits den anderen Kandidaten, für die keine einstimmig günstige Bewertung erforderlich sei; der Behandlungsunterschied scheine ihnen um so tadelnswerter zu sein, da unter diesen Kandidaten sich aktive Magistrate befänden, deren Ernennung vor dem Inkrafttreten des vorgenannten Gesetzes vom 6. August 1993 (1. Oktober 1993) unter den gleichen Voraussetzungen erfolgt sei wie die der stellvertretenden Richter und nicht vom Absolvieren eines Auswahlverfahrens oder einer Prüfung abhängig gewesen sei.
Die verzoekers klagen ook aan dat artikel 21, § 1, tweede lid, van de wet van 18 juli 1991, aangevuld met het aangevochten artikel 3 van de wet van 9 juli 1997, zonder verantwoording een verschil in behandeling instelt tussen, enerzijds, de plaatsvervangende rechters die vóór 1 oktober 1993 zijn benoemd en van wie de kandidatuur voor een benoeming tot werkend magistraat door de Minister van Justitie slechts in aanmerking kan worden genomen indien voor die kandidatuur een unaniem gunstig advies is verleend door het adviescomité dat krachtens artikel 259ter van het Gerechtelijk Wetboek is opgericht, en, anderzijds, de andere kandidaten, voor wie geen unaniem gunstig advies is vereist; het verschil in behandeling lijkt hun des te meer voor kritiek vatbaar daar onder die kandidaten zich werkende magistraten bevinden van wie de benoeming, vóór de inwerkingtreding van de voormelde wet van 6 augustus 1993 (1 oktober 1993), onder dezelfde voorwaarden gebeurde als die van de plaatsvervangende rechters en niet afhankelijk was van het slagen voor een vergelijkend examen of een examen.