Vertaling van "aber dennoch dass " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

gemeinsame, aber unterschiedliche Verantwortlichkeit | Grundsatz der gemeinsamen, aber differenzierten Verantwortung | Prinzip einer gemeinsamen, aber abgestuften Verantwortung
beginsel van gezamenlijke, doch verschillende, verantwoordelijkheden | gezamenlijke, doch verschillende, verantwoordelijkheden

gezeichnetes Kapital, das eingefordert, aber noch nicht eingezahlt ist
geplaatst, opgevraagd, doch niet gestort kapitaal

in eigenem Namen, aber für Rechnung von ... handelnde Person
persoon die in eigen naam maar voor rekening van ..... handelt

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Vorab wird darauf hingewiesen, dass die Durchschnittspreise für die betroffene Ware nicht unbedingt repräsentativ für die einzelnen Warentypen sind, da sie eine große Produktpalette abdecken und es erhebliche Preisunterschiede gibt. Sie sind aber dennoch unten aufgeführt.
Allereerst moet worden opgemerkt dat de gemiddelde prijzen van het betrokken product gezien de grote verscheidenheid van productsoorten en de aanzienlijke prijsverschillen daartussen mogelijk niet voor elke productsoort representatief zijn. Toch worden ze hieronder weergegeven.

Die Ergebnisse sind zwar schwer quantifizierbar, zeigen aber dennoch, dass die vom Programm getragenen Projekte die Entwicklung von Schlüsselfähigkeiten der Unionsbürgerschaft insbesondere auf sprachlicher Ebene, aber auch hinsichtlich Kommunikation und Bekämpfung kultureller Vorurteile und Klischees, begünstigten.
De resultaten zijn weliswaar moeilijk kwantificeerbaar, maar tonen niettemin aan dat de projecten die door het programma zijn ondersteund, de ontwikkeling van belangrijke bekwaamheden inzake Europees burgerschap hebben bevorderd, met name op het gebied van de talen, maar ook inzake communicatie en bestrijding van culturele vooroordelen en stereotypes.

Andere verweisen zwar auf eine gewisse Zunahme der Belastungen, sind aber dennoch überzeugt, dass sie das relativ hohe Niveau der sozialen Eingliederung, das sie schon erreicht haben, aufrechterhalten und mit ihren bereits bestehenden weit entwickelten Systemen den gestiegenen Anforderungen gerecht werden können, wobei aber vielleicht den am stärksten gefährdeten Gruppen zusätzliche Aufmerksamkeit zuteil werden sollte (B, DK, FIN, L, NL, A, S).
Andere landen lijken, hoewel ze enkele toegenomen problemen benadrukken, ervan overtuigd te blijven dat ze hun bestaande relatief hoge niveaus van sociale integratie zullen kunnen handhaven en dat ze in meer behoeften kunnen voorzien op basis van hun goed ontwikkelde stelsels, maar eventueel met enige extra aandacht voor bijzonder kwetsbare groepen (B, DK, FIN, L, NL, A, S).

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren a. In seinem Urteil vom 13. Januar 2015 in Sachen M.G (Zivilpartei), J.B (Angeklagter) und des Belgischen Gemeinsamen Garantiefonds (freiwillig intervenierende Partei), dessen Ausfertigung am 11. Februar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Lüttich, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er vorsieht, dass der freigesprochene Angeklagte Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der Zivilpartei hat, die ihn direkt geladen hat, aber ausschließt, dass der im Verfahren freigesprochene Angeklagte Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung in der Berufungsinstanz zu Lasten der Zivilpartei hat, die, obwohl sie ihn nicht direkt geladen hat, dennoch Berufung eingelegt hat, wobei die Staatsanwaltschaft keine Rechtsmittel geltend gemacht hat?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging a. Bij vonnis van 13 januari 2015 in zake M.G (burgerlijke partij), J.B (beklaagde) en het Belgisch Gemeenschappelijk Waarborgfonds (vrijwillig tussenkomende partij), waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 11 februari 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het bepaalt dat de vrijgesproken beklaagde recht heeft op een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de burgerlijke partij die hem rechtstreeks heeft gedagvaard, maar uitsluit dat de in het geding vrijgesproken beklaagde recht heeft op een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep ten laste van de burgerlijke partij die, hoewel zij hem niet rechtstreeks heeft gedagvaard, niettemin hoger beroep heeft ingesteld bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie ?

». b. In seinem Urteil vom 6. Oktober 2015 in Sachen der « Kuehne + Nagel » AG und anderer, dessen Ausfertigung am 12. November 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Lüttich, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt : « Verstößt Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er vorsieht, dass der freigesprochene Angeklagte und der für ihn zivilrechtlich Haftende Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der Zivilpartei haben, die sie direkt geladen hat, aber ausschließt, dass der im Verfahren freigesprochene Angeklagte und der für ihn zivilrechtlich Haftende Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung in der Berufungsinstanz zu Lasten der Zivilpartei haben, die, obwohl sie sie nicht direkt geladen hat, dennoch Berufung eingelegt hat, wobei die Staatsanwaltschaft keine Rechtsmittel eingelegt hat?
». b. Bij vonnis van 6 oktober 2015 in zake de nv « Kuehne + Nagel » en anderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 12 november 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik, de volgende prejudiciële vraag gesteld: « Schendt artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het bepaalt dat de vrijgesproken beklaagde en de persoon die burgerrechtelijk aansprakelijk is voor hem, recht hebben op een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de burgerlijke partij die hen rechtstreeks heeft gedagvaard, maar uitsluit dat de in het geding vrijgesproken beklaagde en de persoon die burgerrechtelijk aansprakelijk is voor hem, recht hebben op een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep ten laste van de burgerlijke partij die, hoewel zij hen niet rechtstreeks heeft gedagvaard, niettemin hoger beroep heeft ingesteld bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie ?

Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 13. Januar 2015 in Sachen M.G (Zivilpartei), J.B (Angeklagter) und des Belgischen Gemeinsamen Garantiefonds (freiwillig intervenierende Partei), dessen Ausfertigung am 11. Februar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Lüttich, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er vorsieht, dass der freigesprochene Angeklagte Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der Zivilpartei hat, die ihn direkt geladen hat, aber ausschließt, dass der in der Berufungsinstanz freigesprochene Angeklagte Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung in der Berufungsinstanz zu Lasten der Zivilpartei hat, die, obwohl sie ihn nicht direkt geladen hat, dennoch Berufung eingelegt hat, wobei die Staatsanwaltschaft keine Rechtsmittel geltend gemacht hat?
Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 13 januari 2015 in zake M.G (burgerlijke partij), J.B (beklaagde) en het Belgische Gemeenschappelijk Waarborgfonds (vrijwillig tussenkomende partij), waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 11 februari 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het bepaalt dat de vrijgesproken beklaagde recht heeft op een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de burgerlijke partij die hem rechtstreeks heeft gedagvaard, maar uitsluit dat de in het geding vrijgesproken beklaagde recht heeft op een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep ten laste van de burgerlijke partij die, hoewel zij hem niet rechtstreeks heeft gedagvaard, hoger beroep heeft ingesteld bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie ?

Schließlich führt der Ministerrat an, dass ein gutgläubiger Dritter, der nicht an der Straftat beteiligt gewesen sei, aber dennoch mit der Einziehung von ihm gehörenden Sachen konfrontiert werde, aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches Schadensersatz vom Täter verlangen könne.
Tot slot voert de Ministerraad aan dat de derde te goeder trouw die niet bij het misdrijf was betrokken, maar niettemin wordt geconfronteerd met de verbeurdverklaring van zaken die aan hem toebehoren, op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek schadevergoeding zou kunnen vorderen van de dader.

Hierzu ist festzustellen, dass das Gericht, nachdem es in Randnr. 47 des angefochtenen Urteils befunden hat, dass die streitige Entscheidung wegen einer Verletzung der Verteidigungsrechte der PMOI für nichtig zu erklären sei, in Randnr. 48 dieses Urteils eine Entscheidung über die anderen Klagegründe zwar unter diesen Umständen nicht für erforderlich gehalten hat, aber dennoch erklärt hat, den zweiten und den dritten Klagegrund wegen ihrer Bedeutung für das Grundrecht auf effektiven gerichtlichen Rechtsschutz zu prüfen.
Dienaangaande moet worden geconstateerd dat, na in punt 47 van het bestreden arrest te hebben geoordeeld dat het litigieuze besluit moest worden nietig verklaard omdat de rechten van verdediging van de PMOI waren geschonden, het Gerecht in punt 48 van dat arrest heeft geoordeeld dat hoewel in die omstandigheden geen uitspraak over de andere middelen van het beroep hoefde te worden gedaan, het wegens het belang van het fundamentele recht op een effectieve rechterlijke bescherming het tweede en het derde aangevoerde middel niettemin zou onderzoeken.

20 Das HABM trägt vor, dass die Darlegungen der Beschwerdekammer ein ausgeprägtes und legitimes Bemühen erkennen ließen, die Funktion einer Form, die vorwiegend auf ästhetischen Erwägungen beruhe, von der Funktion einer Form zu unterscheiden, die zwar ebenfalls ästhetisch ansprechend sei, aber dennoch der Unterscheidung des Produkts von ähnlichen Konkurrenzprodukten diene.
Het BHIM wijst erop dat in de redenering van de kamer van beroep vooral en terecht aandacht wordt besteed aan het onderscheid dat moet worden gemaakt tussen de functie van een vorm die hoofdzakelijk door esthetische overwegingen is ingegeven, en de functie van een vorm die weliswaar esthetische kwaliteiten heeft, maar dient om de waar te onderscheiden van soortgelijke waren van concurrenten.

Zwar sind das System der Entschuldbarkeitserklärung und das System des Schuldenerlasses im Rahmen von Artikel 1675/13 des Gerichtsgesetzbuches nicht identisch, indem die Anwendungsbedingungen und Kriterien unterschiedlich sind - wobei strenge Bedingungen für den Erlass der Schulden in der Hauptsumme vorgeschrieben sind -, aber dennoch ist festzuhalten, dass beide auf dem Gedanken des « fresh start » beruhen, d.h. dem Konkursschuldner bzw. der überschuldeten Person eine neue Chance zu geben, so dass es vernünftigerweise gerechtfertigt ist, dass der Gesetzgeber vermeiden wollte, dass zwei verschiedene Richter im Rahmen von zwei unterschiedlichen Verfahren darüber entscheiden.
Weliswaar zijn het stelsel van de verschoonbaarheid en dat van de kwijtschelding van schulden in het kader van artikel 1675/13 van het Gerechtelijk Wetboek niet identiek doordat de toepassingsvoorwaarden en criteria verschillen - waarbij aan de kwijtschelding van schulden in hoofdsom strenge voorwaarden zijn gesteld -, toch moet worden vastgesteld dat beide gebaseerd zijn op de idee van de « fresh start », zijnde het verlenen van een nieuwe kans aan de gefailleerde respectievelijk de door schuldenlast getroffen persoon, zodat het in redelijkheid verantwoord is dat de wetgever heeft willen vermijden dat twee verschillende rechters in het kader van twee onderscheiden procedures hieromtrent uitspraak zouden doen.